Kambodża

Louy, będąca pionierką, regularnie jeździ rowerem do wioski, w której ludzie mieszkają w bambusowych chatach na palach. Prowadzi tam studia biblijne. Gdy trzy dni przed Pamiątką wyjaśniała zainteresowanej znaczenie tej uroczystości, wokół nich zaczęły się gromadzić ciekawskie dzieci i zadawać pytania. Grupka cały czas rosła. Louy rozdała 57 zaproszeń na Pamiątkę. Następnego dnia znów pojechała do wioski na studium z inną zainteresowaną, która powiedziała, że jej krewni i znajomi też chcieliby się wybrać na tę uroczystość. Louy zostawiła więc tej kobiecie do rozdania następnych 20 zaproszeń. Pionierka zaczęła się martwić, jak pomóc wszystkim tym ludziom w dotarciu na Wieczerzę Pańską. Pomodliła się i porozmawiała z ojcem jednej z zainteresowanych, który był naczelnikiem wioski. Zapewnił ją, że jeśli postara się ona choćby o jeden tuk-tuk (niewielką, zwykle czteroosobową przyczepę), wszyscy się zabiorą, gdyż mogą stać lub siedzieć na kolanach innych. Louy bardzo się ucieszyła, gdy na Pamiątkę przybyło 18 mieszkańców tej wioski.

[Ilustracja na stronie 55]

Siostra postarała się o jeden „tuk-tuk”