1. Przed jakim zadaniem stanął Izrael w roku 1473 p.n.e.?

JEST rok 1473 p.n.e. Rzecz dzieje się w szczególnych, dramatycznych okolicznościach. Izraelici obozują na równinach moabskich, gotowi do wejścia do Kanaanu, Ziemi Obiecanej. W tej krainie, leżącej po drugiej stronie Jordanu, znajduje się szereg niewielkich królestw, z których każde ma własną armię. Państewka te są skłócone i osłabione wskutek wieloletniego, wyniszczającego panowania Egiptu. Jednakże dla Izraelitów są groźnym przeciwnikiem. Aby podbić ten kraj, będą oni musieli zająć liczne warowne miasta, takie jak Jerycho, Aj, Chacor czy Lachisz. Zbliża się przełomowa chwila. Muszą zwycięsko stoczyć decydujące bitwy, w których weźmie udział sam Jehowa i dokona na rzecz swych sług potężnych cudów, aby spełnić obietnicę osiedlenia ich w tym kraju.

10. Jak Jehowa udziela Jozuemu wskazówek co do zdobycia Jerycha i jakie dramatyczne wydarzenia się rozgrywają?

¹⁰ Podbój Kanaanu (5:13 do 12:24). Teraz w zasięgu ręki leży pierwszy cel. Ale jak zająć to „szczelnie zamknięte”, warowne miasto — Jerycho? (6:1). Sam Jehowa podaje szczegółowy sposób działania, wysyłając „księcia wojska Jehowy”, aby pouczył Jozuego (5:14). Przez sześć dni wojska izraelskie mają raz na dzień obchodzić miasto dookoła. Na czele mają iść wojownicy, a za nimi — kapłani: jedni będą dąć w baranie rogi, a drudzy nieść Arkę Przymierza. Siódmego dnia pochód ma okrążyć miasto siedem razy. Jozue wiernie przekazuje te rozkazy ludowi. Wojska zgodnie z poleceniem maszerują wokół Jerycha. Nie pada ani jedno słowo. Nie słychać żadnego dźwięku — tylko tupot nóg i odgłos rogów, w które dmą kapłani. Aż wreszcie w ostatnim dniu, po siódmym okrążeniu, Jozue daje sygnał do wzniesienia okrzyku. Lud wydaje więc okrzyk, „potężny okrzyk wojenny”, i mury Jerycha się walą! (6:20). Izraelici jak jeden mąż wpadają do miasta, zdobywają je i palą ogniem. Tylko wierna Rachab i jej domownicy zostają wybawieni.

11. Co zrobiono po pierwszej porażce Izraelitów pod Aj?

¹¹ Teraz na zachód, do Aj! Nadzieja na drugie łatwe zwycięstwo przeradza się w trwogę, gdyż mieszkańcy Aj zmuszają do ucieczki 3000 wojowników izraelskich wysłanych na podbój tego miasta. Co się stało? Czyżby Jehowa ich opuścił? Zaniepokojony Jozue pyta Boga. W odpowiedzi Jehowa ujawnia, że chociaż rozkazał zniszczyć wszystko, co się znajdowało w Jerychu, ktoś z obozu dopuścił się nieposłuszeństwa, bo coś ukradł i schował. Izrael dopiero wtedy odzyska powodzenie i błogosławieństwo Jehowy, gdy usunie z obozu tę nieczystość. Bóg sprawia, że winowajca imieniem Achan zostaje wykryty i wraz ze swymi domownikami ukamienowany. Odzyskawszy łaskę Jehowy, Izraelici ruszają na Aj. I znowu sam Jehowa podaje plan działania. Mieszkańcy Aj, wywabieni ze swego obwarowanego miasta, wpadają w zasadzkę. Miasto zostaje zdobyte i wraz ze wszystkimi mieszkańcami skazane na zagładę (8:26-28). Żadnego kompromisu z nieprzyjacielem!

12. Jaki rozkaz Boga wykonuje Jozue?

¹² Potem zgodnie z rozkazem, który Jehowa dał za pośrednictwem Mojżesza, Jozue buduje ołtarz na górze Ebal i sporządza na nim „odpis Prawa” (8:32). Następnie słowa tego Prawa, łącznie z błogosławieństwem i przekleństwem, odczytuje całemu zgromadzonemu narodowi, którego jedna połowa stoi naprzeciw góry Garizim, a druga — naprzeciw góry Ebal (Powt. Pr. 11:29; 27:1-13).

13. Co osiągają Gibeonici dzięki swemu roztropnemu działaniu?

¹³ Pewna liczba kananejskich państewek, zatrwożonych szybkim tempem inwazji Izraelitów, jednoczy swe wysiłki, aby położyć kres zwycięstwom Jozuego. Jednakże ‛mieszkańcy Gibeonu, słysząc, co Jozue uczynił z Jerychem i Aj, postępują roztropnie’ (Joz. 9:3, 4). Udając, że przyszli z kraju położonego daleko od Kanaanu, zawierają z Jozuem przymierze, „iż pozostawi ich przy życiu”. Kiedy podstęp zostaje wykryty, Izraelici dotrzymują słowa, lecz wyznaczają Gibeonitów „do zbierania drewna i czerpania wody”, czyniąc ich ‛najniższymi niewolnikami’; w ten sposób częściowo spełnia się natchnione przekleństwo, które Noe rzucił na Kanaana, syna Chama (Joz. 9:15, 27; Rodz. 9:25).

14. W jaki sposób Jehowa daje pod Gibeonem dowód, że walczy za Izraela?

¹⁴ To wyłamanie się Gibeonitów nie jest błahostką, gdyż „Gibeon był wielkim miastem, (...) był większy niż Aj, a wszyscy jego mężowie byli mocarzami” (Joz. 10:2). Adoni-Cedek, król Jerozolimy, widzi w tym zagrożenie dla siebie i reszty królestw Kanaanu. Zdradę trzeba przykładnie ukarać, aby powstrzymać innych przed przyłączaniem się do nieprzyjaciela. Toteż Adoni-Cedek sprzymierza się z czterema królami (z miast-królestw Hebronu, Jarmutu, Lachisz i Eglonu) i rusza na wojnę z Gibeonem. Jozue, wierny swemu przymierzu z Gibeonitami, maszeruje całą noc, by przyjść im z pomocą, i rozbija wojska owych pięciu królów. Jehowa ponownie wkracza do bitwy i sieje zniszczenie, używając nadludzkich mocy i znaków. Z nieba spada grad wielkich kamieni, zabijając więcej nieprzyjaciół niż miecze wojowników izraelskich. I oto następuje niezwykły cud: ‛słońce stoi bez ruchu pośrodku niebios i nie śpieszy ku zachodowi, mniej więcej przez cały dzień’ (10:13). Dzięki temu można doszczętnie zgładzić wroga. Ci, którzy w tym świecie uchodzą za mądrych, mogą podawać w wątpliwość relację o tym cudzie, ale ludzie przejawiający wiarę uznają prawdziwość tej Boskiej kroniki. Dobrze wiedzą, iż Jehowa ma władzę nad wszystkimi siłami we wszechświecie i potrafi nimi kierować według swej woli. A przecież to właśnie „sam Jehowa walczył za Izraela” (10:14).

15. Opisz kolejność podboju Kanaanu i ostateczną bitwę pod Chacor.

¹⁵ Sprawiwszy rzeź pięciu królom, Jozue pustoszy Makkedę. Posuwając się szybko na południe, doszczętnie niszczy także Libnę, Lachisz, Eglon, Hebron i Debir — miasta leżące na wzgórzach pomiędzy Morzem Słonym a Morzem Wielkim. Wieść o podboju rozchodzi się po całym Kanaanie. Na północy podnosi alarm Jabin, król Chacoru. Ludy mieszkające po obu stronach Jordanu wzywa do wspólnej akcji przeciw Izraelitom. Gdy zgromadzone siły nieprzyjacielskie stają obozem nad wodami Merom, na południe od Hermonu, są ‛liczne jak ziarnka piasku na brzegu morza’ (11:4). Jehowa znowu zapewnia Jozuego, iż zwycięży, i wyjaśnia, jaką ma zastosować taktykę. Jaki jest wynik bitwy? Wrogowie ludu Jehowy ponoszą jeszcze jedną druzgocącą klęskę! Chacor zostaje spalone, a sprzymierzone z nim miasta i ich królów spotyka zagłada. W ten sposób Jozue podporządkowuje Izraelowi ogromne połacie Kanaanu. Pokonano trzydziestu jeden królów.