Prawdą jest jednak, że samo sprawozdanie biblijne zdaje się wskazywać, iż Abraham i jego potomkowie porozumiewali się z mieszkańcami Kanaanu bez korzystania z usług tłumacza. Poza tym choć w stosunku do niektórych miejsc używano nazw niesemickich, większość miast zdobywanych przez Izraelitów miała już nazwy semickie. Z drugiej strony królowie filistyńscy w czasach Abrahama i najwyraźniej także w czasach Dawida nosili typowo semickie imię (lub tytuł) „Abimelech” (Rdz 20:2; 21:32; Ps 34, nagł.), a jednak nikt nie twierdzi, że Filistyni byli Semitami.

Określenie Kanaan zaczęto odnosić głównie do Fenicji, np. w proroctwie Izajasza dotyczącym Tyru (Iz 23:1, 11, przyp. w NW) czy też w relacji o niewieście „fenickiej” (dosł. „kananejskiej” [gr. Chananaía]) z terenów Tyru i Sydonu, która przyszła do Jezusa (Mt 15:22, przyp. w NW; por. Mk 7:26).