„PO PROSTU nie można się temu oprzeć” — mówi Miguel. „Muzyka podrywa cię z miejsca, zmusza nogi do tańca, rozpala głowę — dostajesz karnawałowej gorączki!” Karnawał rzeczywiście co roku przyśpiesza rytm serca milionom ludzi na całym świecie, ale nigdzie nie wprawia ich w taką gorączkę, jak w kraju Miguela, w Brazylii. W tygodniu poprzedzającym Środę Popielcową Brazylijczycy wkładają najbardziej okazałe stroje, ciskają w kąt zegary i kalendarze i rzucają się w wir zabawy, którą huczy cały kraj od puszczy amazońskiej po plaże Rio de Janeiro. Jest to czas śpiewu, samby — i zapomnienia.

„To jedna z przyczyn popularności tych zabaw” — wyjaśnia Miguel, który dawniej przez wiele lat był ich zapalonym uczestnikiem. „Karnawał pozwala ludziom zapomnieć o niedoli”. A zwłaszcza miliony ubogich, dotkliwie odczuwających niedostatek wody, brak elektryczności, pracy i nadziei, naprawdę mają o czym zapomnieć. Dla nich karnawał jest jak aspiryna — nie zaradzi bolączkom, ale przynajmniej złagodzi cierpienie. Warto też wziąć pod uwagę pogląd niektórych duchownych katolickich. Pewien biskup powiedział, że karnawał „bardzo pomaga ludziom w zachowaniu równowagi psychicznej”. Nietrudno więc pojąć, dlaczego wiele osób uważa zabawy karnawałowe za pożyteczną i usankcjonowaną rozrywkę. A jaki punkt widzenia na tę sprawę przedstawia Biblia?

Czy dzisiejsze zabawy karnawałowe nie przypominają tamtych hulanek? Zwróćmy uwagę na kilka cytatów z prasy poświęconych karnawałowi: „Rozwrzeszczane tłumy”, „Czterodniowe szaleństwo picia i całonocnych zabaw”, „U niektórych biesiadników karnawałowy kac może potrwać kilka dni”, „Z bliska hałas jest tak ogłuszający, że koncerty grup ‚heavymetalowych’ wypadają (...) w porównaniu z nim blado”, „Dzisiaj zabawa karnawałowa bez gejów jest jak pizza bez sera”, „Karnawał stał się synonimem kompletnej nagości”. Podczas tańców karnawałowych naśladowano „akty masturbacji (...) i różne formy stosunków płciowych”.

Doprawdy, podobieństwa między dzisiejszym karnawałem a świętami sprzed wieków są tak uderzające, że gdyby uczestnik bachanaliów obudził się w samym środku współczesnej zabawy karnawałowej, wcale nie czułby się tam obco. Zdaniem brazylijskiego producenta telewizyjnego Cláudia Petraglii nie powinno nas to dziwić, ponieważ współczesny karnawał „wywodzi się z uroczystości ku czci Dionizosa i Bachusa i w gruncie rzeczy ma ten sam charakter”. Niewykluczone też, że nawiązuje do Saturnaliów — pogańskich świąt obchodzonych w starożytnym Rzymie, jak donosi dzieło The New Encyclopædia Britannica. A zatem choć karnawał należy do innej epoki, można go zaliczyć do tej samej kategorii, co uroczystości, od których pochodzi. Co to za kategoria? Hulanki.