Przykładem mogą być drożdże piekarskie, które są organizmami jednokomórkowymi. W porównaniu do komórki ludzkiej komórka drożdży wydaje się prosta. A jednak jest niesamowicie skomplikowana. Ma dobrze zorganizowane jądro zawierające DNA. Jest wyposażona w mikroskopijne „maszyny”, które sortują, transportują i modyfikują różne cząsteczki — wykonują to, co jest niezbędne tej komórce do życia. A kiedy komórce zabraknie pożywienia, uruchamia się niezwykły proces chemiczny, który spowalnia jej aktywność. Dzięki temu drożdże mogą leżeć w spiżarni uśpione, ale wciąż żywe, i czekać, aż zostaną użyte do zrobienia wypieków.

Naukowcy od dziesięcioleci badają komórki drożdży, żeby lepiej poznać budowę i funkcjonowanie komórki człowieka. Ale przed nimi jeszcze długa droga. Ross King, specjalista od sztucznej inteligencji i wykładowca na Uniwersytecie Technicznym Chalmersa w Szwecji, ubolewa: „Po prostu brakuje biologów, którzy mogliby przeprowadzić wszystkie eksperymenty potrzebne, żeby poznać nawet tak proste formy życia jak komórka drożdży”.

Co o tym sądzisz? Czy niezwykła złożoność zwykłych drożdży nie jest dowodem na to, że te organizmy zostały zaprojektowane? I czy taki projekt mógł powstać bez projektanta?