JAK możemy sprawiać radość Bogu? Czy możemy Mu coś dać? — Jehowa mówi: „Do mnie (...) należy wszelki dziki zwierz leśny” oraz „Moje jest srebro i moje jest złoto” (Psalm 24:1; 50:10; Aggeusza 2:8). A jednak możemy Bogu coś ofiarować. Co takiego? —

Jehowa pozwala nam zadecydować, czy będziemy Mu służyć, czy nie. Nie zmusza nas do spełniania Jego woli. Zobaczmy, dlaczego daje nam taki wybór.

Pewnie wiesz, co to jest robot. To taka maszyna, która robi wszystko, do czego ją stworzono. Roboty nie mają więc wyboru. Jehowa mógł nas tak stworzyć, że przypominalibyśmy roboty. Moglibyśmy wtedy robić tylko to, czego On by sobie życzył. Ale Bóg tak z nami nie postąpił. Czy domyślasz się, dlaczego? — Robotami są niektóre zabawki. Po naciśnięciu guziczka działają dokładnie tak, jak zaplanował konstruktor. Czy widziałeś taką zabawkę? — Zabawka, która wykonuje jedynie zaplanowane, inaczej mówiąc zaprogramowane czynności, potrafi się szybko znudzić. Jehowa nie chce, abyśmy tak jak roboty byli zaprogramowani do słuchania Go. Pragnie, abyśmy służyli Mu z miłości, chętnie.

Co czuje nasz niebiański Ojciec, gdy z własnej woli jesteśmy Mu posłuszni? Jak ci się wydaje? — A powiedz mi, czy mamusi lub tatusiowi jest obojętne, jak się zachowujesz? — W Biblii czytamy: „Syn mądry raduje ojca, a syn głupi jest smutkiem dla swej matki” (Przysłów 10:1). Czy zauważyłeś, że mama i tata cieszą się, gdy ich słuchasz? — Ale jak się czują, gdy jesteś niegrzeczny? —

Pomyślmy teraz o naszym niebiańskim Ojcu, Jehowie. On sam wyjaśnia, jak możemy sprawiać Mu radość. Otwórzmy Biblię na Księdze Przysłów 27:11. Bóg mówi tu: „Bądź mądry, mój synu [albo córko], i rozweselaj moje serce, abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga”. Czy wiesz, co to znaczy, że ktoś komuś urąga? — Może na przykład powiedziałeś, że coś zrobisz, a tymczasem ktoś śmieje się z ciebie i mówi, że wcale tego nie potrafisz. Ta osoba ci urąga. A w jaki sposób Szatan urąga Jehowie? — Zobaczmy.

Jak zapewne pamiętasz, z rozdziału 8 dowiedzieliśmy się, że Szatan pragnie być najważniejszy na świecie. Chce, by wszyscy byli mu posłuszni. Jego zdaniem ludzie oddają cześć Jehowie tylko dlatego, że w zamian otrzymają życie wieczne. Szatan nakłonił do nieposłuszeństwa Adama i Ewę, a potem rzucił wyzwanie Bogu. Rzekł do Niego: „Ludzie służą Ci jedynie dlatego, że coś od Ciebie dostają. Daj mi tylko szansę, a każdego od Ciebie odciągnę”.

Chociaż w Biblii nie ma dokładnie takich słów, to z relacji o człowieku imieniem Hiob jasno wynika, że Szatan powiedział Bogu właśnie coś takiego. Zarówno dla Szatana, jak i dla Jehowy bardzo ważne było, czy Hiob okaże się wierny, czy też nie. Otwórzmy Biblię na 1 i 2 rozdziale Księgi Hioba i zobaczmy, co się wydarzyło.

Jak czytamy w rozdziale 1, Szatan pojawia się w niebie na spotkaniu Jehowy z aniołami. Jehowa pyta go: „Skąd przychodzisz?” Szatan odpowiada, że wędrował po ziemi. Jehowa pyta więc znowu: ‛Czy widziałeś Hioba? Służy mi i nie robi nic złego’ (Hioba 1:6-8).

Szatan od razu zaczyna szukać dziury w całym. Mówi: ‛Hiob oddaje ci cześć tylko dlatego, że dobrze mu się wiedzie. Jeżeli nie będziesz go chronił ani mu pomagał, przeklnie cię prosto w twarz’. Jehowa odpowiada: ‛W takim razie możesz mu zabrać wszystko, co ma, ale jego samego nie ruszaj’ (Hioba 1:9-12).

Co robi Szatan? — Sprowadza na Hioba różne nieszczęścia. Najpierw złodzieje kradną Hiobowi bydło i osły oraz zabijają pasterzy. Następnie z nieba spada piorun. Giną owce oraz ludzie, którzy się nimi opiekowali. Później łupem rabusiów padają wielbłądy. I tym razem zostają zabici słudzy. Na koniec Szatan sprawia, że silny wiatr uderza w dom, w którym spotkało się dziesięcioro dzieci Hioba. Cała dziesiątka ginie. Pomimo tych wszystkich nieszczęść Hiob nie przestaje służyć Jehowie (Hioba 1:13-22).

Kiedy Szatan znów staje przed Jehową, Bóg zwraca mu uwagę na to, że Hiob wciąż jest wierny. Ale Szatan nie daje za wygraną. Mówi: ‛Jeżeli pozwolisz mi dotknąć jego ciała, na pewno przeklnie cię prosto w twarz’. Jehowa zgadza się, by Szatan zesłał na Hioba chorobę, jednak zabrania mu go zabić.

Hiob rzeczywiście zaczyna chorować. Całe jego ciało pokrywa się wrzodami. Cuchną one tak okropnie, że nikt nie chce do niego podchodzić. Nawet jego żona mówi: „Przeklnij Boga i umrzyj!” Hioba odwiedzają też fałszywi przyjaciele, którzy wmawiają mu, że musiał zrobić coś bardzo złego i dlatego spotykają go takie nieszczęścia. Słysząc to, Hiob czuje się jeszcze gorzej. Ale pomimo tych wszystkich kłopotów i cierpień zesłanych przez Szatana nadal wiernie służy Jehowie (Hioba 2:1-13; 7:5; 19:13-20).

Co twoim zdaniem czuł Jehowa, widząc, jak wierny jest Mu Hiob? — Bardzo się cieszył, ponieważ mógł odpowiedzieć Szatanowi: „Spójrz na Hioba! Służy mi, bo tego pragnie”. Jehowa mógł więc postawić Hioba za przykład i udowodnić Szatanowi kłamstwo. Czy będziesz taki jak Hiob? — Choć Szatan twierdzi, że każdego potrafi odciągnąć od służenia Jehowie, my możemy pokazać, jak wielkim jest kłamcą. Taka możliwość to naprawdę ogromny zaszczyt! Z pewnością tak o tym myślał również Jezus.

Wielki Nauczyciel nigdy nie dał się namówić Szatanowi do złego. Ileż radości sprawił tym swemu Ojcu! Jehowa mógł wskazać na Jezusa i powiedzieć Szatanowi: „Spójrz na mojego Syna! Jest mi wierny we wszystkim, bo mnie kocha!” A pomyśl, jak bardzo cieszył się Jezus, że mógł rozweselać serce swego Ojca. Był nawet gotowy umrzeć na palu męki (Hebrajczyków 12:2).

Czy tak jak Wielki Nauczyciel chcesz rozweselać serce Jehowy? — W takim razie dalej poznawaj Jego wymagania i sprawiaj Mu radość ich spełnianiem!

KTÓRE dziecko sprawiło Jehowie najwięcej radości? — Jego Syn, Jezus. Porozmawiajmy o tym, jak Jezus uszczęśliwiał swojego niebiańskiego Ojca.

Rodzina Jezusa mieszkała jakieś trzy dni drogi od Jerozolimy. W mieście tym znajdowała się piękna świątynia Jehowy. Jezus mówił o niej „dom mego Ojca”. Co roku całą rodziną udawali się do Jerozolimy na święto Paschy.

Zobaczmy, co się wydarzyło, gdy Jezus miał 12 lat. W drodze powrotnej ze święta Paschy jego rodzina zatrzymała się na nocleg. Okazało się wtedy, że nigdzie nie ma Jezusa. Nie było go ani wśród krewnych, ani wśród znajomych. Maria i Józef od razu wrócili po niego do Jerozolimy. Czy domyślasz się, gdzie go znaleźli? —

Znaleźli go w świątyni. Jezus przysłuchiwał się nauczycielom i zadawał im pytania. A gdy oni go o coś pytali, bardzo mądrze odpowiadał. Wszyscy byli zdumieni. Czy wiesz teraz, dlaczego Bóg był zadowolony ze swego Syna? —

Oczywiście Maria i Józef odetchnęli z ulgą, gdy znaleźli Jezusa. Ale on sam wcale się nie bał. Wiedział, że dobrze jest być w świątyni. Zapytał więc: „Czy nie wiecie, że ja mam być w domu mego Ojca?” Jezus rozumiał, że świątynia to dom Boży, i bardzo lubił w niej przebywać.

Maria z Józefem zabrali dwunastoletniego Jezusa z powrotem do domu do Nazaretu. Jak twoim zdaniem Jezus odnosił się do swoich rodziców? — W Biblii czytamy, że „dalej był im podporządkowany”. Co to znaczy? — To znaczy, że był im posłuszny. Robił wszystko, o co go prosili, nawet takie rzeczy jak noszenie wody ze studni (Łukasza 2:41-52).

Zastanów się: Chociaż Jezus był doskonały, słuchał swoich niedoskonałych rodziców. Czy Bóg się z tego cieszył? — Oczywiście, że tak. Przecież w swoim Słowie polecił dzieciom: „Bądźcie posłuszne waszym rodzicom” (Efezjan 6:1). Ty też możesz sprawiać Bogu radość, jeśli tak jak Jezus będziesz słuchał rodziców.

Poza tym staraj się mówić o Bogu innym ludziom, gdyż to również bardzo Go cieszy. Niektórzy mogą co prawda twierdzić, że nie jest to zajęcie dla dzieci. Ale pewnym ludziom, którzy tak myśleli, Jezus powiedział: ‛Czy nigdy nie czytaliście w Pismach, że usta małych dzieci będą chwalić Boga?’ (Mateusza 21:16). Wszyscy więc możemy opowiadać, jak wspaniałym Bogiem jest Jehowa, jeśli szczerze tego pragniemy. Sprawimy Mu tym radość.

Gdzie możemy się uczyć o Bogu, żeby potem opowiadać o Nim innym? — Na przykład na naszym studium Biblii w domu. Ale jeszcze więcej dowiadujemy się na zebraniach ludu Bożego. A po czym poznać, że jacyś ludzie są ludem Bożym? —

Co robią na swoich zebraniach? Czy uczą tego, o czym mówi Biblia? Czy ją czytają i omawiają? Przecież właśnie w ten sposób słuchamy Boga, prawda? — A czy na zebraniach chrześcijańskich nie powinniśmy się dowiadywać tego, co mówi Bóg? — Co jednak wtedy, gdy jakieś osoby twierdzą, że wcale nie trzeba żyć zgodnie z Biblią? Czy powiedziałbyś, że należą do ludu Bożego? —

Warto się zastanowić nad czymś jeszcze. W Biblii czytamy, że lud Boży będzie ‛ludem dla Jego imienia’ (Dzieje 15:14). Bóg ma na imię Jehowa, możemy więc zapytać tych ludzi, czy ich Bogiem jest właśnie Jehowa. Jeżeli zaprzeczą, to znaczy, że nie są Jego ludem. Lud Boga powinien też głosić o Jego Królestwie oraz okazywać Mu miłość, przestrzegając Jego przykazań (1 Jana 5:3).

Jeżeli znasz ludzi, którzy robią to wszystko, powinieneś spotykać się z nimi, by wspólnie oddawać Bogu cześć. Na takich zebraniach trzeba uważnie słuchać i odpowiadać na zadawane pytania. Robił tak Jezus, gdy był w domu Bożym. Naśladując go, ty też sprawisz Bogu radość.

Czy pamiętasz, o jakich innych dzieciach, które uszczęśliwiały Boga, wspomina Biblia? — Świetnym przykładem jest Tymoteusz. Jego tata nie wierzył w Jehowę. Ale Tymoteusz uczył się od swojej mamy, Eunike, oraz od babci, Lois, które służyły Jehowie.

Kiedy podrósł, jego miasto odwiedził apostoł Paweł. Zauważył, że Tymoteusz bardzo chce służyć Jehowie. Zaprosił go więc, by razem z nim robił coś więcej w służbie dla Boga. Paweł i Tymoteusz dużo podróżowali. Wszędzie opowiadali ludziom o Królestwie Bożym i o Jezusie (Dzieje 16:1-5; 2 Tymoteusza 1:5; 3:14, 15).

A czy Biblia mówi też o dziewczynkach, które sprawiały Bogu radość? — Oczywiście, że tak. Zobaczmy na przykład, co zrobiła pewna młodziutka Izraelitka. W tamtych czasach Izrael i sąsiednie państwo, Syria, byli wrogami. Któregoś dnia Syryjczycy napadli na Izraelitów i uprowadzili tę dziewczynkę do niewoli. Trafiła do domu dowódcy wojsk, Naamana, i została służącą jego żony.

Naaman chorował na trąd. Nie potrafił mu pomóc żaden lekarz. Ale ta młoda Izraelitka wierzyła, że mógłby mu pomóc pewien szczególny sługa Boży, prorok. Naaman z żoną nie oddawali czci Jehowie. Czy dziewczynka powinna im wspomnieć o proroku? Co ty byś zrobił na jej miejscu? —

Dziewczynka powiedziała: ‛Gdyby mój pan poszedł do proroka Jehowy w Izraelu, on uleczyłby go z trądu’. Naaman posłuchał dziewczynki i udał się do proroka Jehowy. Gdy zrobił to, co kazał mu prorok, wyzdrowiał. Po tym zdarzeniu zaczął oddawać cześć prawdziwemu Bogu (2 Królów 5:1-15).

Czy ty też chciałbyś pomóc komuś dowiedzieć się o Jehowie i o tym, czego On potrafi dokonać? — Z kim mógłbyś o tym rozmawiać? — Oczywiście niektórzy mogą z początku uważać, że wcale nie potrzebują takiej pomocy. Ty jednak staraj się opowiadać im o dobrych rzeczach, które czyni Jehowa. Może zechcą posłuchać. A na pewno sprawisz tym radość Bogu.