1. Jak Abraham wyraził przekonanie, że Jehowa zawsze postępuje sprawiedliwie? (Zobacz ilustrację tytułową).

„CZYŻ Sędzia całej ziemi nie miałby uczynić tego, co słuszne?” (Rodz. 18:25). W ten sposób Abraham wyraził przekonanie, że Jehowa wyda doskonały wyrok na Sodomę i Gomorę. Był pewny, że Bóg nigdy nie postąpi niesprawiedliwie, „uśmiercając prawego razem z niegodziwcem”. Coś takiego było dla Abrahama niewyobrażalne. Jakieś 400 lat później Jehowa powiedział o sobie: „Skała — doskonałe są wszystkie jego poczynania, bo wszystkie jego drogi są sprawiedliwością. Bóg wierności, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest on prawy i prostolinijny” (Powt. Pr. 31:19; 32:4).

2. Dlaczego jest niemożliwe, żeby Jehowa postąpił niesprawiedliwie?

² Dlaczego Abraham był pewny, że Jehowa zawsze postępuje sprawiedliwie? Ponieważ jest On wzorem sprawiedliwości i prawości. Słowa tłumaczone na „sprawiedliwość” i „prawość” w Pismach Hebrajskich występują często razem i w gruncie rzeczy nie różnią się znaczeniem. Nasuwa się więc logiczny wniosek, że skoro Jehowa jest doskonałym przykładem prawości, zawsze trafnie ocenia sprawy. Ponadto jak czytamy w Jego spisanym Słowie, „miłuje on prawość i sprawiedliwość” (Ps. 33:5).

3. Podaj przykład niesprawiedliwości.

³ Szczerych ludzi bardzo pokrzepia to, że Jehowa jest zawsze sprawiedliwy, bo świat jest pełen niesprawiedliwości. Niejeden doznaje rażących krzywd. Na przykład zdarza się, że ktoś zostaje niesłusznie oskarżony i uwięziony. Dopiero dzięki badaniom DNA niektóre z takich osób uniewinniono, co nie zmienia faktu, że spędziły dziesięciolecia w więzieniu za przestępstwa, których nie popełniły. Takie bezprawie wywołuje frustrację, a nawet gniew. Jednak dla chrześcijan jeszcze większym wyzwaniem może być inny rodzaj niesprawiedliwości.

W ZBORZE

4. W jakiej sytuacji nasza wiara może być wystawiona na próbę?

⁴ Chrześcijanie spodziewają się, że czasami będą niesprawiedliwie traktowani przez ludzi spoza zboru. A co, jeśli w zborze dostrzegamy lub sami przeżywamy coś, co wygląda na niesprawiedliwość? Nasza wiara może być wystawiona na próbę. Jak więc zareagujesz, jeśli wydaje ci się, że zostałeś źle potraktowany przez któregoś ze współwyznawców? Czy taka sytuacja będzie dla ciebie przyczyną zgorszenia?

5. Dlaczego nie powinniśmy być zaskoczeni, jeśli w zborze dostrzegamy niesprawiedliwość lub jej doświadczamy?

⁵ Ponieważ wszyscy jesteśmy niedoskonali i mamy grzeszne skłonności, zdajemy sobie sprawę, że możemy być niesprawiedliwie potraktowani przez współwyznawcę lub że to my kogoś skrzywdzimy (1 Jana 1:8). Chociaż takie sytuacje zdarzają się rzadko, wierni chrześcijanie nie są zaskoczeni czy zgorszeni, gdy dochodzi do niesprawiedliwości. Jehowa zapewnił w Biblii praktyczne rady, żeby pomóc nam zachować lojalność, nawet jeśli ktoś ze zboru źle nas potraktuje (Ps. 55:12-14).

6, 7. Jakiej niesprawiedliwości doświadczył pewien brat i jakie cechy pomogły mu poradzić sobie w tej sytuacji?

⁶ Rozważmy przeżycia brata Williego Diehla. Od 1931 roku wiernie pełnił służbę w szwajcarskim Betel w Bernie. W 1946 roku otrzymał zaproszenie do 8 klasy Szkoły Gilead. Jakiś czas po zakończeniu nauki został nadzorcą obwodu w Szwajcarii. W maju 1949 roku powiadomił braci w Betel, że zamierza się ożenić. W swoim życiorysie opowiadał, jaką wtedy otrzymał odpowiedź — odebrano mu wszystkie przywileje i mógł co najwyżej pełnić stałą służbę pionierską. Brat Diehl wyjaśnił: „Nie pozwolono mi wygłaszać wykładów (...). Wielu przestało się z nami witać, traktując nas jak wykluczonych”.

⁷ Jak brat Diehl poradził sobie w tej sytuacji? Powiedział: „Wiedzieliśmy (...), że wstąpienie w związek małżeński nie jest sprzeczne z Biblią, toteż szukaliśmy ucieczki w modlitwie i zaufaliśmy Jehowie”. Koniec końców skorygowano niewłaściwy pogląd na małżeństwo, który był przyczyną niesprawiedliwości, a brat Diehl odzyskał przywileje. Jego lojalność wobec Jehowy została nagrodzonaa. Dobrze jest zadać sobie pytania: „Czy ja też zachowałbym duchowe podejście, gdybym został niesprawiedliwie potraktowany? Czy cierpliwie czekałbym na Jehowę, czy raczej próbował załatwić sprawę na własną rękę?” (Prz. 11:2; odczytaj Micheasza 7:7).

8. Dlaczego moglibyśmy błędnie ocenić, że nas lub kogoś ze zboru dotknęła niesprawiedliwość?

⁸ Z drugiej strony moglibyśmy błędnie dopatrywać się niesprawiedliwości w tym, co spotkało nas lub kogoś ze zboru. Może się tak stać, bo jako ludzie nie znamy wszystkich faktów albo z powodu niedoskonałości mylnie oceniamy sprawy. Bez względu na to, czy właściwie rozumiemy sytuację, czy nie, warto się modlić i polegać na Bogu oraz zachowywać lojalność. Dzięki temu nie ‛wybuchniemy gniewem na Jehowę’ (odczytaj Przysłów 19:3).

9. Jakie przykłady omówimy w tym i następnym artykule?

⁹ Przeanalizujmy trzy przykłady niesprawiedliwego traktowania wśród sług Jehowy w czasach biblijnych. W tym artykule omówimy przeżycia prawnuka Abrahama Józefa, między innymi to, co go spotkało z rąk braci. Następny artykuł wyjaśni, jak Jehowa potraktował izraelskiego króla Achaba oraz co zrobił apostoł Piotr w Antiochii Syryjskiej. W trakcie omawiania tych przykładów zastanawiaj się, co pomoże ci zachować duchowe spojrzenie i więź z Jehową, zwłaszcza gdy jesteś przekonany, że padłeś ofiarą niesprawiedliwości.

JÓZEF PADA OFIARĄ NIESPRAWIEDLIWOŚCI

10, 11. (a) Jakiej niesprawiedliwości doświadczył Józef? (b) Jaką okazję miał Józef, gdy był w więzieniu?

¹⁰ Józef, wierny sługa Jehowy, doświadczył niesprawiedliwości nie tylko od obcych, ale — co bardziej bolesne — od własnych braci. Był jeszcze nastolatkiem, gdy bracia sprzedali go jako niewolnika. Wbrew swojej woli znalazł się w Egipcie (Rodz. 37:23-28; 42:21). Jakiś czas później został tam fałszywie oskarżony o usiłowanie gwałtu i uwięziony bez procesu (Rodz. 39:17-20). Był niewolnikiem i więźniem — ta ciężka próba ciągnęła się mniej więcej 13 lat. Jak przeżycia Józefa mogą nam pomóc, jeśli zostaniemy źle potraktowani przez współwyznawcę?

¹¹ Kiedy Józef przebywał w więzieniu, trafił tam człowiek, który wcześniej był przełożonym podczaszych u faraona. Pewnej nocy miał on sen, a Józef dzięki pomocy Jehowy podał mu jego znaczenie. Wyjaśnił, że podczaszy zostanie przywrócony na swój urząd. Wykorzystał też okazję, żeby przedstawić mu swoją sytuację. Warto zwrócić uwagę nie tylko na to, co Józef wtedy powiedział, ale również na to, co przemilczał (Rodz. 40:5-13).

12, 13. (a) Skąd wiemy, że Józef nie pogodził się z niesprawiedliwością? (b) O czym Józef najwyraźniej nie wspomniał podczaszemu?

¹² Odczytaj Rodzaju 40:14, 15. Co ciekawe, Józef wyjaśnił, że został „porwany”. Bez wątpienia padł ofiarą niesprawiedliwości. Dodał też, że nie popełnił przestępstwa, za które go uwięziono. Dlatego poprosił podczaszego, żeby wspomniał o nim faraonowi. W jakim celu? Powiedział: „By mnie wydostać z tego więzienia” (Biblia warszawska).

¹³ Czy słowa Józefa wskazywały, że biernie akceptował swoją sytuację? Nic podobnego! Zdawał sobie sprawę, że doznał wielu krzywd. Opowiedział o wszystkim podczaszemu, który zapewne mógł mu pomóc. Zauważmy jednak: żaden fragment Biblii nie wskazuje, żeby Józef wspomniał komukolwiek — nawet faraonowi — o winie swoich braci. Kiedy Józef pogodził się z nimi i sprowadził ich do Egiptu, faraon ich przyjął oraz zaprosił do zamieszkania w kraju i do korzystania z „tego, co dobre w całej ziemi egipskiej” (Rodz. 45:16-20).

14. Co uchroni nas przed pułapką negatywnej mowy, jeśli doznaliśmy niesprawiedliwości w zborze?

¹⁴ Kiedy chrześcijanin ma wrażenie, że został potraktowany niesprawiedliwie, musi uważać, żeby nie wpaść w pułapkę szkodliwego plotkowania. Oczywiście zwracanie się o pomoc do starszych albo powiadamianie ich, jeśli ktoś ze zboru dopuścił się poważnego występku, jest w pełni uzasadnione (Kapł. 5:1). Gdy jednak w grę nie wchodzi poważny grzech, często możliwe jest rozwiązanie problemu bez angażowania osób trzecich, w tym starszych (odczytaj Mateusza 5:23, 24; 18:15). W takich sytuacjach starajmy się lojalnie stosować do zasad biblijnych. Czasami możemy dojść do wniosku, że tak naprawdę nie zostaliśmy potraktowani niesprawiedliwie. Zapewne bardzo byśmy się wtedy cieszyli, że nie pogorszyliśmy sprawy przez rzucanie oszczerstw na współwyznawcę. Pamiętajmy, że bez względu na to, czy mamy rację, czy nie, krzywdzące słowa nie rozwiążą problemu. Przed popełnieniem takiego błędu uchroni nas lojalność wobec Jehowy i naszych braci. O człowieku, który „postępuje nienagannie”, psalmista powiedział: „Nie rzucił oszczerstwa swym językiem. Towarzyszowi swemu nie uczynił nic złego ani nie podniósł zarzutu przeciwko bliskiemu znajomemu” (Ps. 15:2, 3; Jak. 3:5).

PAMIĘTAJ O WIĘZI Z JEHOWĄ

15. Jakich błogosławieństw zaznał Józef dzięki temu, że pozostał lojalny wobec Jehowy?

¹⁵ Czegoś ważnego uczymy się też z więzi, która łączyła Józefa z Jehową. W trakcie 13-letniej próby Józef pokazał, że patrzy na sprawy tak jak Bóg (Rodz. 45:5-8). Nigdy nie winił Go za swoją sytuację. Chociaż nie zapomniał o tym, co go spotkało, to jednak nie zgorzkniał. A co najważniejsze, nie pozwolił, żeby czyjaś niedoskonałość lub złe postępowanie oddaliły go od Boga. Dzięki swojej lojalności Józef mógł zobaczyć, jak Jehowa naprawia wyrządzone krzywdy i błogosławi jemu oraz jego rodzinie.

16. Dlaczego tak ważne jest zacieśnianie więzi z Jehową, kiedy doznajemy niesprawiedliwości w zborze?

¹⁶ My również powinniśmy cenić i chronić naszą więź z Jehową. Nigdy nie dopuśćmy, żeby błędy naszych braci oddaliły nas od Boga, którego kochamy i czcimy (Rzym. 8:38, 39). Jeśli zostaniemy niesprawiedliwie potraktowani przez współwyznawcę, bierzmy wzór z Józefa — tym bardziej zacieśniajmy więź z Jehową i starajmy się naśladować Jego punkt widzenia. Gdy zgodnie z zasadami biblijnymi zrobiliśmy wszystko, żeby uzdrowić sytuację, powinniśmy zostawić sprawę Jehowie. Możemy być pewni, że On rozwiąże problem w sposób i w czasie, który uzna za stosowny.

ZAUFAJ „SĘDZIEMU CAŁEJ ZIEMI”

17. Jak możemy pokazać, że ufamy „Sędziemu całej ziemi”?

¹⁷ W świecie, w którym żyjemy, spodziewamy się niesprawiedliwości. Może się też zdarzyć, że ty albo ktoś z twoich znajomych dostrzeże w zborze coś, co odbierze jako niesprawiedliwość, lub sam jej doświadczy. Nie pozwól, żeby takie sytuacje cię gorszyły (Ps. 119:165). Jako wierni słudzy Boga lojalnie i całkowicie na Nim polegamy. Pokornie przy tym przyznajemy, że najprawdopodobniej nie znamy wszystkich faktów. Jesteśmy świadomi, że z powodu niedoskonałości możemy się mylić. Chcemy naśladować przykład Józefa — unikać negatywnych wypowiedzi, bo wiemy, że to może jedynie pogorszyć sytuację. Zamiast brać sprawy w swoje ręce, lojalnie i cierpliwie czekajmy na Jehowę. Takie podejście zapewni nam Jego uznanie i błogosławieństwo — podobnie jak to było w wypadku Józefa. Możemy być przekonani, że Jehowa, „Sędzia całej ziemi”, zawsze robi to, co słuszne, „bo wszystkie jego drogi są sprawiedliwością” (Rodz. 18:25; Powt. Pr. 32:4).

18. Co omówimy w następnym artykule?

¹⁸ W następnym artykule omówimy dwa kolejne przykłady niesprawiedliwości wśród sług Jehowy. Przeanalizowanie tych relacji pokaże, jak pokora i gotowość do przebaczania pomogą nam naśladować Boże poczucie sprawiedliwości.

1, 2. (a) Jakiej niesprawiedliwości doświadczył Nabot i jego synowie? (b) Jakie dwa przymioty omówimy w tym artykule?

WYOBRAŹ sobie, że pewien mężczyzna zostaje niesłusznie oskarżony o przestępstwo karane śmiercią. Rodzina i przyjaciele są zaskoczeni i przerażeni. Wyrok wydano na podstawie fałszywych zeznań ludzi, którzy mają złą reputację. Osoby miłujące prawość są zbulwersowane, obserwując egzekucję tego niewinnego człowieka i jego synów. Ta historia wydarzyła się naprawdę. Doświadczył tego wierny sługa Jehowy Nabot, który żył w okresie panowania izraelskiego króla Achaba (1 Król. 21:11-13; 2 Król. 9:26).

² Oprócz relacji o Nabocie w tym artykule przeanalizujemy przeżycia wiernego starszego ze zboru w I wieku, który popełnił poważny błąd. Te biblijne przykłady pokażą, że w naśladowaniu Bożego poczucia sprawiedliwości pomoże nam pokora. Zobaczymy też, że gdy dostrzegamy niesprawiedliwość w zborze, niezbędna jest gotowość do przebaczania.

WYPACZENIE SPRAWIEDLIWOŚCI

3, 4. Jakim człowiekiem był Nabot i dlaczego nie chciał sprzedać winnicy królowi Achabowi?

³ Nabot wiernie służył Bogu w czasie, kiedy większość Izraelitów naśladowała złego króla Achaba i jego niegodziwą żonę, królową Jezebel. Ludzie ci czcili Baala i nie szanowali Jehowy ani Jego praw. Natomiast Nabot bardzo cenił swoją więź z Bogiem — nawet bardziej niż życie.

⁴ Odczytaj 1 Królów 21:1-3. Kiedy Achab zaproponował Nabotowi, że kupi jego winnicę i da mu w zamian lepszą, Nabot odmówił. Dlaczego? Z szacunkiem wyjaśnił: „Jest dla mnie nie do pomyślenia, z punktu widzenia Jehowy, żebym ci miał dać dziedziczną własność moich praojców”. Nabot odrzucił tę propozycję, ponieważ przepisy dane przez Boga Izraelitom zabraniały sprzedawać na zawsze dziedziczną własność (Kapł. 25:23; Liczb 36:7). Wyraźnie więc widać, że Nabot patrzył na sprawę z punktu widzenia Jehowy.

5. Do czego się posunęła Jezebel, żeby zdobyć winnicę Nabota?

⁵ Kiedy Nabot odrzucił propozycję Achaba, król i jego żona dopuścili się okropnych rzeczy. Chcąc zdobyć winnicę dla męża, Jezebel zaaranżowała, żeby Nabot został fałszywie oskarżony. W rezultacie on i jego synowie ponieśli śmierć. Jak Jehowa zareagował na tak rażącą niesprawiedliwość?

SPRAWIEDLIWOŚĆ JEHOWY

6, 7. Jak Jehowa pokazał, że miłuje sprawiedliwość, i dlaczego było to pokrzepiające dla rodziny i przyjaciół Nabota?

⁶ Jehowa niezwłocznie wysłał do Achaba proroka Eliasza. Prorok słusznie powiedział królowi, że jest mordercą i złodziejem. Jaki wyrok wydał Bóg? Achab, jego żona i synowie mieli podzielić los Nabota i jego synów (1 Król. 21:17-25).

⁷ Chociaż rodzina i przyjaciele Nabota byli zasmuceni z powodu morderstwa, którego dopuścił się Achab, z pewnością pokrzepiała ich świadomość, że Jehowa widział tę niesprawiedliwość i szybko na nią zareagował. Jednak ich pokora i zaufanie do Boga zapewne zostały wystawione na próbę z powodu nieoczekiwanego obrotu spraw.

8. Jak Achab zareagował na wyrok Jehowy i co z tego wynikło?

⁸ Kiedy Achab usłyszał wyrok Jehowy, „rozdarł swe szaty oraz włożył na swe ciało wór; i pościł, i kładł się w worze, i chodził przygnębiony”. Achab się ukorzył! Co z tego wynikło? Jehowa powiedział Eliaszowi: „Ponieważ się ukorzył wobec mnie, nie sprowadzę tego nieszczęścia za jego dni. Za dni jego syna sprowadzę nieszczęście na jego dom” (1 Król. 21:27-29; 2 Król. 10:10, 11, 17). Bóg, „który bada serca”, okazał Achabowi miłosierdzie (Prz. 17:3).

POKORA JEST OCHRONĄ

9. Jaką ochroną dla rodziny i przyjaciół Nabota mogła się okazać pokora?

⁹ Jak decyzja Jehowy wpłynęła na osoby, które wiedziały o zbrodni popełnionej przez Achaba? Taki obrót spraw mógł wystawić wiarę rodziny i przyjaciół Nabota na próbę. Jeśli tak było, ochronę mogła im zapewnić pokora. Dzięki niej mogli dalej lojalnie służyć Bogu, ufając, że On nigdy nie postępuje niesprawiedliwie (odczytaj Powtórzonego Prawa 32:3, 4). Nabotowi, jego synom i ich rodzinom zostanie oddana sprawiedliwość, gdy Jehowa wskrzesi prawych (Hioba 14:14, 15; Jana 5:28, 29). Ponadto osoba pokorna pamięta, że „prawdziwy Bóg podda wszelki uczynek osądzeniu w związku z każdą ukrytą rzeczą, czy to dobrą, czy złą” (Kazn. 12:14). Kiedy Jehowa wydaje wyrok, bierze pod uwagę czynniki, o których nie wiemy. Tak więc pokora może nas uchronić przed duchową katastrofą.

10, 11. (a) W jakiej sytuacji nasze poczucie sprawiedliwości może być wystawione na próbę? (b) Na jakie sposoby pokora może stanowić ochronę?

¹⁰ Jak zareagujesz, gdy starsi zboru podejmą decyzję, której nie rozumiesz lub której nie akceptujesz? Na przykład co zrobisz, jeśli ty albo ktoś z twoich bliskich utraci przywileje służby? A co, jeśli twój współmałżonek, syn, córka lub bliski przyjaciel został wykluczony, a ty się z tym nie zgadzasz? A może uważasz, że jakiemuś grzesznikowi niesłusznie okazano miłosierdzie? Takie sytuacje mogą wystawić na próbę naszą wiarę w Jehowę i w to, że posługuje się On zborem. Jak pokora może się okazać w takich sytuacjach ochroną? Przeanalizujmy dwa sposoby.

¹¹ Po pierwsze, pokora pomoże nam uznać, że nie znamy wszystkich faktów. Bez względu na to, ile wiemy o danej sytuacji, tylko Jehowa może czytać w sercu (1 Sam. 16:7). Świadomość tej niezaprzeczalnej prawdy pobudzi nas do pokornego uznawania swoich ograniczeń i korygowania swojego patrzenia na sprawy. Po drugie, pokora pomoże nam przejawiać uległość i cierpliwość, gdy czekamy, aż Jehowa naprawi to, co rzeczywiście jest niesprawiedliwością. Będzie tak, jak powiedziano w Biblii: „Bojącym się prawdziwego Boga dobrze się powiedzie (...). Lecz niegodziwcowi wcale się nie powiedzie ani nie przedłuży on swoich dni” (Kazn. 8:12, 13). Bez wątpienia pokorna reakcja przyniesie korzyści wszystkim, których dotyczy sprawa (odczytaj 1 Piotra 5:5).

PRZEJAW OBŁUDY

12. Jaką relację przeanalizujemy i w jakim celu?

¹² Chrześcijanie z Antiochii Syryjskiej znaleźli się w sytuacji, w której została wystawiona na próbę nie tylko ich pokora, ale też gotowość do przebaczania. Przyjrzyjmy się tej relacji, żeby ocenić własne podejście do przebaczania. Poza tym lepiej zrozumiemy, dlaczego Jehowa może posługiwać się niedoskonałymi ludźmi, nie obniżając przy tym swoich norm.

13, 14. Jakie ważne zadania otrzymał apostoł Piotr i jak dowiódł odwagi?

¹³ Apostoł Piotr był dobrze znanym starszym w zborze chrześcijańskim. Przyjaźnił się z Jezusem i zostały mu powierzone ważne zadania (Mat. 16:19). Na przykład w 36 roku n.e. miał przywilej podzielić się dobrą nowiną z Korneliuszem i jego domownikami. Było to szczególne wydarzenie, bo Korneliusz był nieobrzezanym poganinem. Kiedy on i jego domownicy otrzymali ducha świętego, Piotr przyznał: „Czy tym, którzy tak jak my otrzymali ducha świętego, może ktoś odmówić wody, żeby nie zostali ochrzczeni?” (Dzieje 10:47).

¹⁴ W 49 roku apostołowie i starsi z Jerozolimy spotkali się, żeby rozważyć, czy poganie, którzy zostali chrześcijanami, powinni dać się obrzezać. Przy tej okazji Piotr śmiało przemawiał, przypominając braciom, że kilka lat wcześniej nieobrzezani poganie otrzymali dar ducha świętego. Słowa Piotra, naocznego świadka tamtych wydarzeń, pomogły ciału kierowniczemu w podjęciu decyzji (Dzieje 15:6-11, 13, 14, 28, 29). Zarówno Żydzi, jak i chrześcijanie pochodzenia pogańskiego bez wątpienia cenili to, że Piotr odważnie przedstawiał fakty. Z pewnością można było polegać na takim duchowo dojrzałym mężczyźnie (Hebr. 13:7).

15. Jaki błąd popełnił Piotr w Antiochii Syryjskiej? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁵ Krótko po spotkaniu w 49 roku Piotr udał się do Antiochii Syryjskiej. Będąc tam, chętnie przebywał w towarzystwie braci pochodzenia pogańskiego. Z pewnością korzystali oni z jego wiedzy i doświadczenia. Dlatego możemy sobie wyobrazić, jak zaskoczeni i rozczarowani musieli się poczuć, kiedy Piotr nagle przestał z nimi jadać. Inni bracia pochodzenia żydowskiego, nawet Barnabas, ulegli wpływowi Piotra i zaczęli robić tak samo. Co sprawiło, że ten dojrzały starszy popełnił błąd, który mógł doprowadzić do podziału w zborze? A co ważniejsze, jak ta historia może nam pomóc, jeśli jakiś starszy urazi nas słowem lub czynem?

16. Jak Piotr został skarcony i jakie pytania się nasuwają?

¹⁶ Odczytaj Galatów 2:11-14. Piotr przestraszył się ludzi (Prz. 29:25). Chociaż dobrze znał punkt widzenia Jehowy, obawiał się reakcji obrzezanych chrześcijan pochodzenia żydowskiego ze zboru w Jerozolimie. Apostoł Paweł powiedział Piotrowi, że postępuje obłudnie. Dlaczego? Paweł również uczestniczył we wspomnianym spotkaniu w 49 roku i słyszał, jak Piotr wstawiał się za poganami (Dzieje 15:12; Gal. 2:13). Jak w tej sytuacji zareagują chrześcijanie pochodzenia pogańskiego, których sprawa bezpośrednio dotyczyła? Czy się tym zgorszą? Czy Piotr z powodu swojego błędu utraci cenne przywileje?

CHĘTNIE WYBACZAJ

17. Jaką korzyść odniósł Piotr z przebaczenia Jehowy?

¹⁷ Najwyraźniej Piotr pokornie przyjął skarcenie od Pawła. Z Biblii nie wynika, że stracił przywileje. Później napisał nawet dwa natchnione listy, które weszły w skład Pisma Świętego. Warto zauważyć, że w swoim drugim liście Piotr nazywa Pawła ‛umiłowanym bratem’ (2 Piotra 3:15). Chociaż błąd Piotra mógł być bolesny dla chrześcijan pochodzenia pogańskiego, Jezus, Głowa zboru, nadal się nim posługiwał (Efez. 1:22). Tamtejsi bracia mieli możliwość naśladować Jezusa i jego Ojca pod względem przebaczania. Ufamy, że żaden z tych chrześcijan nie zgorszył się z powodu błędu niedoskonałego człowieka.

18. W jakich sytuacjach powinniśmy naśladować Boże poczucie sprawiedliwości?

¹⁸ Podobnie jak to było w I wieku, również w dzisiejszych zborach nie ma doskonałych starszych. W Biblii czytamy: „Wszyscy (...) wielokrotnie się potykamy” (Jak. 3:2). Zapewne uznajemy ten fakt, ale może nie być nam łatwo, kiedy błędy współbraci dotykają nas osobiście. Czy w takich sytuacjach będziemy naśladować Boże poczucie sprawiedliwości? Jak byś na przykład zareagował, gdyby jakiś starszy powiedział coś, co odebrałbyś jako przejaw uprzedzeń? Albo czy zgorszysz się, jeśli starszy nierozważnie cię urazi? Czy zamiast pochopnie stwierdzać, że nie nadaje się do usługiwania, cierpliwie poczekasz na Jezusa? Czy postarasz się spojrzeć na sprawy z szerszej perspektywy i na przykład weźmiesz pod uwagę to, że brat ten od wielu lat wiernie służy Jehowie? Czy będziesz się cieszył, jeśli pozostanie starszym albo nawet otrzyma dodatkowe przywileje? Jeśli chętnie przebaczasz, naśladujesz Boże poczucie sprawiedliwości (odczytaj Mateusza 6:14, 15).

19. Na co powinniśmy być zdecydowani?

¹⁹ Osoby miłujące sprawiedliwość wyczekują dnia, kiedy Jehowa usunie wszelkie zło spowodowane przez Szatana i jego niegodziwy świat (Izaj. 65:17). Do tego czasu bądźmy zdecydowani naśladować Boże poczucie sprawiedliwości. Pomoże nam w tym pokorne uznawanie swoich ograniczeń i chętne przebaczanie.