Na łamach periodyku Journal of Biblical Literature (tom 96, 1977, s. 63) George Howard z uniwersytetu stanu Georgia (USA) tak się wypowiedział w sprawie występowania tetragramu w Chrześcijańskich Pismach Greckich: „Niedawne znaleziska pochodzące z Egiptu i Pustyni Judejskiej pozwalają nam zobaczyć przykłady używania imienia Bożego w czasach przedchrześcijańskich. Znaleziska te mają doniosłe znaczenie w studiach nad N[owym] T[estamentem], gdyż stanowią literacką analogię najwcześniejszych dokumentów chrześcijańskich i wyjaśniają, jak autorzy NT używali imienia Bożego. Na następnych stronach przedstawimy teorię, według której imię Boże יהוה (i być może jego skróty) pierwotnie pisano w nowotestamentowych cytatach ze S[tarego] T[estamentu] oraz we wzmiankach nawiązujących do jego treści, ale z czasem je zastąpiono, głównie namiastką κς [skrót słowa Kýrios, „Pan”]. Naszym zdaniem takie usunięcie tetragramu sprawiło, iż w umysłach chrześcijan pochodzenia pogańskiego powstał zamęt co do relacji między ‚Panem Bogiem’ a ‚Panem Chrystusem’, widoczny w tradycji MS samego tekstu NT”.

Niepodobna, by pierwsi chrześcijanie, przytaczając wersety z Septuaginty, usuwali z cytatów to imię. Przemawiają za tym poważne argumenty przedstawione przez profesora George’a Howarda na łamach Biblical Archaeology Review z marca 1978 roku. Wspomina on na przykład o „słynnym fragmencie tekstu rabinicznego (Talmud Szabbat 13.5)”, w którym „omówiono problem niszczenia tekstów heretyckich (najwidoczniej także ksiąg żydowsko-chrześcijańskich)”. Na czym polegał ów problem? „Teksty heretyckie zawierały imię Boże i zniszczenie ich w całości oznaczałoby zarazem zniszczenie imienia Bożego”.

Profesor Howard dodał jeszcze: „Usunięcie tetragramu prawdopodobnie wytworzyło klimat teologiczny odmienny od panującego w okresie nowotestamentowym I stulecia. Gdy przestano używać tetragramu, Bóg Żydów, którego zawsze starannie odróżniano od wszystkich innych przez posługiwanie się jego hebrajskim imieniem, utracił nieco swej odrębności”.