Ale w Ewangelii według Mateusza 24:3, 27, 37, 39 apostoł posłużył się innym słowem, nigdzie indziej nie występującym w Ewangeliach: rzeczownikiem parousía. Skoro Biblia powstała pod natchnieniem od Boga, to dlaczego pobudził On Mateusza, by w trakcie sporządzania greckiej wersji swej Ewangelii użył we wspomnianych wersetach właśnie tego słowa? Co ono znaczy i dlaczego powinno nam zależeć, by się tego dowiedzieć?

11. (a) Jaka treść kryje się w wyrazie parousía? (b) Jak przykłady użycia słowa parousía przez Józefa Flawiusza potwierdzają nasze zrozumienie tego wyrazu? (Zobacz przypis).

¹¹ Mówiąc krótko, parousía znaczy „obecność”. W dziele Expository Dictionary of New Testament Words (Słownik objaśniający wyrazy Nowego Testamentu) W. E. Vine oznajmia: „PAROUSIA (...) dosł[ownie] obecność — złożenie para, ‚z’, oraz ousia, ‚bycie’ (od eimi, ‚być’) — określa zarówno przybycie, jak i następującą po nim obecność. Na przykład w liście napisanym na papirusie pewna dama wspomina, iż konieczna jest jej parousia w określonym miejscu, by mogła zająć się sprawami dotyczącymi jej posiadłości”. Inne leksykony wyjaśniają, że słowo to odnosi się do ‛wizyty władcy’. A zatem chodzi nie tyle o sam moment przybycia, ile o rozpoczynającą się wtedy obecność. Co ciekawe, właśnie w takim sensie używał wyrazu parousía współczesny apostołom historyk żydowski Józef Flawiusz.a

12. Jak sama Biblia pomaga wykazać, co oznacza słowo parousía?

¹² Starożytna literatura wyraźnie poświadcza, że słowo parousía znaczy „obecność”, niemniej chrześcijanie przede wszystkim pragną wiedzieć, w jakim znaczeniu pojawia się ono w Biblii. Odpowiedź brzmi tak samo — w znaczeniu „obecność”. Widać to na przykładach z listów Pawła. Do Filipian napisał on: „Tak jak zawsze byliście posłuszni — nie tylko podczas mojej obecności, ale teraz ze znacznie większą gotowością podczas mej nieobecności — wypracowujcie swoje wybawienie”. Wspomniał także, iż będzie wśród nich przebywał, aby mogli się radować ‛dzięki jego ponownej obecności [parousía] u nich’ (Filipian 1:25, 26; 2:12). Inne przekłady oddają ten fragment następująco: „przez moją ponowną obecność u was” (BT); „gdy znowu będę z wami” (Jerusalem Bible; New English Bible); „gdy znajdę się ponownie wśród was” (Romaniuk). W Liście 2 do Koryntian 10:10, 11 Paweł przeciwstawił swą „osobistą obecność” sytuacji, gdy był ‛nieobecny’. Bez wątpienia w wypowiedziach tych nie chodziło mu o samo przyjście, przybycie; słowa parousía użył w znaczeniu bycia obecnym (porównaj 1 Koryntian 16:17).b Jak zatem rozumieć wzmianki o paruzji Jezusa? Czy dotyczą jego „przyjścia”, czy też wskazują na dłuższą obecność?

13, 14. (a) Dlaczego parousía musi trwać jakiś czas? (b) Co można powiedzieć o długości trwania paruzji Jezusa?

¹³ Paruzja Jezusa budziła zainteresowanie namaszczonych duchem chrześcijan z czasów Pawła. Ten jednak ostrzegł ich, by nie dali się „wytrącić ze swego sposobu rozumowania”. Najpierw musiał się pojawić „człowiek bezprawia”, którym okazał się kler chrześcijaństwa. Paweł napisał, że „obecność owego czyniciela bezprawia odpowiada działaniu Szatana z wszelkim potężnym dziełem oraz kłamliwymi znakami” (2 Tesaloniczan 2:2, 3, 9). Oczywiście parousía „człowieka bezprawia”, czyli jego obecność, nie oznaczała jedynie przybycia na chwilę, lecz trwała przez pewien okres, w którym miał on czynić kłamliwe znaki. Dlaczego to takie istotne?

¹⁴ Zastanówmy się nad wersetem bezpośrednio poprzedzającym te słowa: „Wtedy zostanie objawiony ów czyniciel bezprawia, którego Pan Jezus zgładzi duchem swoich ust i unicestwi ujawnieniem swej obecności”. Podobnie jak obecność „człowieka bezprawia” miała trwać jakiś czas, tak też obecność Jezusa musiała się rozciągać na pewien okres i osiągnąć punkt kulminacyjny w chwili, gdy unicestwi on tego niegodziwego „syna zagłady” (2 Tesaloniczan 2:8).