Ponieważ jego władzy królewskiej podlega cały glob, również jego obecność ma charakter ogólnoziemski (por. Mt 24:23-27, 30). A natchnione słowa Pawła z 1 Koryntian 15:24-28 oraz wzmianki o panowaniu Chrystusa podane w Objawieniu (5:8-10; 7:17; 19:11-16; 20:1-6; 21:1-4, 9, 10, 22-27) wskazują, że podczas swej obecności skieruje on całą swą uwagę na ziemię i jej mieszkańców i przejmie nad nią królowanie, by urzeczywistnić wolę swego Ojca wobec tej planety i żyjących na niej ludzi (por. Mt 6:9, 10).

Oczywiście parousía, o której mowa np. w Mateusza 24:3, musi oznaczać coś więcej. Niewątpliwie odnosi się do specjalnej obecności, która dotyczy ogółu mieszkańców ziemi i jest nierozerwalnie związana z objęciem przez Jezusa pełni władzy w charakterze Króla namaszczonego przez Jehowę.

Obecności Jezusa jako panującego Króla miały towarzyszyć m.in. następujące wydarzenia: wskrzeszenie jego zmarłych naśladowców, którzy wraz z nim mają być dziedzicami niebiańskiego Królestwa (Rz 8:17; 1Ko 15:23), zgromadzenie i doprowadzenie do jedności z nim innych uczniów, żyjących w okresie jego obecności (Mt 24:31; 2Ts 2:1), unicestwienie odstępczego „człowieka bezprawia”, czego Jezus miał dokonać „ujawnieniem [epifaneíai] swej obecności” (2Ts 2:3-8; zob. CZŁOWIEK BEZPRAWIA), zagłada tych, którzy nie skorzystają ze sposobności wybawienia (Mt 24:37-39), oraz rzecz jasna zapoczątkowanie jego Tysiącletniego Panowania (Obj 20:1-6)