W czasie obrad Higton przedstawił synodowi zbiór sensacyjnych danych o homoseksualizmie wśród duchownych. Pewnemu pastorowi udowodniono napastowanie dzieci, lecz poprzestano na przeniesieniu go do drugiej parafii. Inny został przyłapany na skandalicznie nieprzyzwoitym zachowaniu w toalecie publicznej, za co przesunięto go do sąsiedniej diecezji, a chociaż tam dopuścił się podobnego występku, wciąż piastuje godność kapłańską. Jak informuje Higton, w Londynie duszpasterze anglikańscy będący homoseksualistami urządzili w kościele stoisko, gdzie „sprzedawali publikacje, które podobno zachęcały do częstej zmiany partnerów, do korzystania z usług mężczyzn oddających się prostytucji i do rozmaitych praktyk homoseksualnych”. Jedna z udostępnianych książek miała ukazywać „pięcioletnią dziewczynkę, leżącą w łóżku ze swym ojcem i jego kochankiem”.

Drugi powiedział: „Obawiam się, iż homoseksualizm znalazł teraz mocne oparcie zarówno w duchowieństwie anglikańskim, jak i w samym Kościele”. Trzeci oświadczył: „Uchwała ta — wolałbym ją nazwać żałosnym nieporozumieniem — w gruncie rzeczy ściąga niebezpieczeństwo na dzieci. Zaczepiają je homoseksualiści, którzy nie mogą znaleźć partnerów, i dlatego młodzież chodząca do kościoła jest bardzo zagrożona (...) Nazywając rzecz po imieniu: Kościół nie zdobył się na wykorzenienie zła, jakie się szerzy w jego szeregach”.