Chcąc im pomóc w pokrywaniu wydatków na podróże, wyżywienie, odzież i dach nad głową, Towarzystwo Traktatowe — Strażnica Syjońska zaopatrywało pierwszych kolporterów w publikacje biblijne przeznaczone do rozpowszechniania, podawało wysokość niewielkiego datku, za który można je było udostępnić, i pozwalało kolporterom zatrzymać dla siebie część uzyskanych w ten sposób środków.

Zaspokajanie potrzeb materialnych

Z czego się utrzymywali? Anna Petersen (później Rømer), pełnoczasowa głosicielka z Danii, wspominała: „Codzienne wydatki pokrywałyśmy częściowo ze sprzedaży literatury, a nasze potrzeby nie były duże. Jeśli się zdarzały większe wydatki, zawsze udawało się je jakoś zaspokoić. Siostry nieraz dawały nam coś z odzieży — sukienki lub płaszcze, które mogłyśmy od razu nosić — więc byłyśmy dobrze ubrane. Czasami zimą podejmowałam na parę miesięcy pracę w jakimś biurze. (...) Zakupy robiłam podczas wyprzedaży posezonowej, dzięki czemu mogłam się zaopatrzyć w potrzebną garderobę na cały rok. Wszystko wspaniale się układało. Nigdy nie cierpiałyśmy biedy”. Rzeczy materialne nie były dla takich osób najważniejsze. Miłość do Jehowy i Jego dróg płonęła w nich niczym ogień i wręcz musiały dawać jej wyraz.

W trakcie odwiedzania ludzi na danym terenie kolporterom czasami udawało się wynająć jakiś skromny pokój. Niektórzy używali samochodów mieszkalnych; nie zapewniały im one większych wygód poza kątem do spania i jedzenia. Inni w czasie przenoszenia się z miejsca na miejsce nocowali w namiotach. Gdzieniegdzie urządzano „obozy pionierskie”. Niekiedy miejscowi Świadkowie udostępniali mieszkanie, powierzając je czyjejś opiece. Pionierzy pełniący służbę w tej okolicy mieli dzięki temu kwaterę, a wydatki pokrywali wspólnie.

Ludzie przyrównani do owiec otrzymywali od tych sług pełnoczasowych publikacje biblijne nawet wtedy, gdy nie mieli pieniędzy. Pionierzy często wymieniali literaturę na różne artykuły, takie jak ziemniaki, masło, jajka, świeże owoce i przetwory, kurczęta, mydło, słowem — niemal na wszystko. Nie wzbogacali się na tym — po prostu w ten sposób ułatwiali szczerym ludziom zapoznanie się z orędziem Królestwa, zdobywając przy tym artykuły pierwszej potrzeby, co pozwalało im kontynuować służbę pionierską. Ufali obietnicy Jezusa, że gdy będą ‛stale szukać najpierw Królestwa oraz Jego [Bożej] prawości’, wówczas nie zabraknie im niezbędnego pożywienia i okrycia (Mat. 6:33).