1. Kapłan z rodu Aarona, potomek Eleazara oraz Pinechasa, biegły przepisywacz, znawca i nauczyciel Prawa, znający dobrze zarówno język hebrajski, jak i aramejski.

(„pomoc”).

1. Kapłan z rodu Aarona, potomek Eleazara oraz Pinechasa, biegły przepisywacz, znawca i nauczyciel Prawa, znający dobrze zarówno język hebrajski, jak i aramejski. Ezdrasz pałał szczerą gorliwością dla czystego wielbienia i „przygotował swe serce, by radzić się prawa Jehowy i je wypełniać oraz uczyć w Izraelu przepisu i sprawiedliwości” (Ezd 7:1-6, 10). Oprócz księgi nazwanej od jego imienia Ezdrasz najwyraźniej spisał też obie księgi Kronik, a żydowska tradycja przypisuje mu rozpoczęcie zestawiania kanonu Pism Hebrajskich. Poza tym Ezdrasz był wybitnym badaczem, gdyż w księgach Kronik cytował z przeszło 20 różnych źródeł. W jego czasach wielu Żydów było rozproszonych na ogromnym obszarze, tak iż konieczne było sporządzanie licznych odpisów Pism Hebrajskich, a Ezdrasz zapewne był jednym z pierwszych przepisywaczy.

Biblia nie podaje szczegółów dotyczących początkowego okresu życia Ezdrasza. Mieszkał w Babilonie. Pochodził z rodu arcykapłańskiego, ale nie z linii piastującej ten urząd bezpośrednio po powrocie z niewoli w 537 r. p.n.e. Ostatni z jego przodków, który sprawował ten urząd, Serajasz, był arcykapłanem za czasów judzkiego króla Sedekiasza. Serajasz został zabity przez Nebukadneccara po zdobyciu Jerozolimy w 607 r. p.n.e. (Ezd 7:1, 6; 2Kl 25:18, 21). W Babilonie Żydzi dalej okazywali szacunek dla urzędu kapłana, dlatego rodziny kapłańskie nie utraciły swej odrębności. Poza tym społeczność żydowska zachowała swą strukturę i wciąż przewodzili jej starsi (Eze 20:1). Rodzinie Ezdrasza i jemu samemu zapewne zależało więc na tym, by dobrze znał on prawo Boże. Dlatego otrzymał odpowiednie wykształcenie.

Jeżeli, jak uważają niektórzy uczeni, mężczyzna mógł zostać pisarzem dopiero w wieku 30 lat, to Ezdrasz miał ponad 30 lat, gdy w 468 r. p.n.e. udał się do Jerozolimy. Niewątpliwie żył za panowania Aswerusa, w czasach Estery i Mardocheusza, gdy wydano dekret nakazujący zgładzenie Żydów w całym imperium perskim. Wielu Żydów mieszkało wtedy w Babilonie, więc te dramatyczne wydarzenia z pewnością wywarły na Ezdraszu głębokie wrażenie, umocniły jego wiarę w opiekę Jehowy i w to, że zapewnia On swemu ludowi wybawienie, oraz stanowiły szkolenie, które pomogło mu nabrać dojrzałości i kwalifikacji potrzebnych do wywiązania się z poważnego zadania, jakie miał otrzymać w przyszłości (Est 1:1; 3:7, 12, 13; 8:9; 9:1).