Paweł poruszył temat zmartwychwstania w 15 rozdziale 1 Listu do Koryntian. Jego słowa musiały bardzo pokrzepić pierwszych chrześcijan. Mogą pokrzepić również nas — mogą wzmocnić naszą nadzieję bez względu na to, jak długo wyczekujemy jej spełnienia.

4. Na czym opieramy nadzieję na zmartwychwstanie naszych bliskich?

⁴ Nadzieja na zmartwychwstanie naszych bliskich opiera się na zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Wchodziło ono w skład „dobrej nowiny”, którą Paweł przekazał Koryntianom (1 Kor. 15:1, 2). Powiedział im wręcz, że gdyby chrześcijanie nie wierzyli w zmartwychwstanie Jezusa, ich wiara byłaby bezcelowa (1 Kor. 15:17). Jest to więc kluczowy element naszej nadziei.

5, 6. Jakie znaczenie mają dla nas słowa z 1 Koryntian 15:3, 4?

⁵ Na początku Paweł przypomina trzy fakty: „Chrystus (...) umarł za nasze grzechy”, „został pochowany” oraz „trzeciego dnia zgodnie z Pismami [został] wskrzeszony” (odczytaj 1 Koryntian 15:3, 4).

⁶ Jakie znaczenie mają dla nas te fakty? Prorok Izajasz przepowiedział, że Mesjasz będzie ‛wyrwany z krainy żyjących’ i ‛otrzyma grób wśród niegodziwych’. W grę wchodziło jednak coś więcej. Izajasz dodał, że Mesjasz ‛poniesie grzech wielu ludzi’. Jezus spełnił to proroctwo, oddając życie na okup (Izaj. 53:8, 9, 12; Mat. 20:28; Rzym. 5:8). Tak więc to, że Jezus umarł, został pochowany i wskrzeszony, daje nam solidną podstawę do nadziei na uwolnienie od grzechu i śmierci i ponowne spotkanie z naszymi zmarłymi bliskimi.

ŚWIADECTWO WIELU NAOCZNYCH ŚWIADKÓW

7, 8. Co przekonuje chrześcijan, że Jezus został wskrzeszony?

⁷ Skoro nasza nadzieja ma związek ze zmartwychwstaniem Jezusa, musimy być przekonani, że Jehowa naprawdę go wskrzesił. Co nas o tym upewnia?

⁸ Zmartwychwstanie Jezusa potwierdziło wielu naocznych świadków (1 Kor. 15:5-7). Pierwszym, którego wymienił Paweł, był Kefas, czyli Piotr. To, że Piotr widział wskrzeszonego Jezusa, poświadczyła grupa uczniów (Łuk. 24:33, 34). Poza tym pewnego razu zobaczyło go „Dwunastu”, czyli apostołowie. Następnie Chrystus „ukazał się jednocześnie ponad 500 braciom”, prawdopodobnie podczas radosnego spotkania w Galilei wspomnianego w Ewangelii według Mateusza 28:16-20. Ukazał się też Jakubowi — najwyraźniej swojemu przyrodniemu bratu, który wcześniej w niego nie wierzył (Jana 7:5). Kiedy jednak zobaczył go po zmartwychwstaniu, nabrał przekonania, że jest on Mesjaszem. Co ciekawe, gdy około 55 roku n.e. Paweł pisał list do Koryntian, wielu naocznych świadków ciągle żyło. Dlatego każdy, kto miał wątpliwości, mógł osobiście z nimi porozmawiać.

9. Jak o zmartwychwstaniu Jezusa świadczy przeżycie Pawła opisane w Dziejach 9:3-5?

⁹ Później Jezus ukazał się samemu Pawłowi (1 Kor. 15:8). Paweł (znany wtedy jako Saul) był akurat w drodze do Damaszku, gdy usłyszał głos Jezusa i zobaczył go w wizji w niebiańskiej chwale (odczytaj Dzieje 9:3-5). Przeżycie Pawła to jeszcze jeden z dowodów, że zmartwychwstanie Jezusa nie jest mitem (Dzieje 26:12-15).

10. Do czego pobudzała Pawła wiara w zmartwychwstanie Jezusa?

¹⁰ Świadectwo Pawła jest szczególnie godne uwagi ze względu na to, że wcześniej prześladował on chrześcijan. Kiedy jednak przekonał się, że Jezus został wskrzeszony, robił wszystko, żeby przekonać do tego również innych. Głosząc o jego śmierci i zmartwychwstaniu, był poddawany chłoście i więziony; kilka razy przeżył też rozbicie się statku (1 Kor. 15:9-11; 2 Kor. 11:23-27). Paweł tak mocno wierzył, że Jezus znowu żyje, że sam był gotowy za to umrzeć. Czy świadectwo pierwszych chrześcijan nie przekonuje cię, że Jezus rzeczywiście został wskrzeszony? I czy nie wzmacnia twojej wiary w przyszłe zmartwychwstanie?

SKORYGOWANIE BŁĘDNYCH POGLĄDÓW

11. Co mogło sprawiać, że niektórzy chrześcijanie w Koryncie mieli błędne poglądy na temat zmartwychwstania?

¹¹ Część chrześcijan w Koryncie miała na temat zmartwychwstania błędne poglądy. Niektórzy mówili nawet, że „nie ma zmartwychwstania” (1 Kor. 15:12). Dlaczego? Filozofowie w Atenach, innym greckim mieście, szydzili z twierdzenia, że Jezus zmartwychwstał. Taki sposób myślenia mógł się udzielić niektórym chrześcijanom w Koryncie (Dzieje 17:18, 31, 32). Inni być może uważali, że ideę zmartwychwstania należy rozumieć przenośnie — że ktoś z powodu grzechu był „martwy”, ale kiedy został chrześcijaninem, „ożył”. Tak czy inaczej, zaprzeczanie zmartwychwstaniu oznaczało, że wiara tych chrześcijan była bezcelowa. Jeśli Bóg nie wskrzesił Jezusa, to za grzechy ludzi nie został zapłacony żaden okup. Tak więc ci, którzy odrzucali wiarę w zmartwychwstanie, nie mieli żadnej podstawy do nadziei (1 Kor. 15:13-19; Hebr. 9:12, 14).

12. Czym w myśl 1 Piotra 3:18, 22 zmartwychwstanie Jezusa różniło się od wcześniejszych wskrzeszeń?

¹² Paweł osobiście się przekonał, że „Chrystus (...) naprawdę został wskrzeszony”. Jego zmartwychwstanie było wspanialsze od wcześniejszych przypadków wskrzeszenia, bo ludzie, którzy w przeszłości wrócili do życia na ziemi, musieli znowu umrzeć. Paweł napisał o Jezusie, że był „pierwszym z tych, którzy zasnęli snem śmierci”. W jakim sensie? Był pierwszym człowiekiem, który zmartwychwstał w ciele duchowym, i pierwszym, który poszedł do nieba (1 Kor. 15:20; Dzieje 26:23; odczytaj 1 Piotra 3:18, 22).

CI, KTÓRZY „POWRÓCĄ DO ŻYCIA”

13. Jaką różnicę ukazał Paweł między Adamem i Jezusem?

¹³ Jak śmierć jednego człowieka może dać życie milionom innych? Paweł udzielił na to pytanie logicznej odpowiedzi. Ukazał różnicę między tym, co na ludzkość sprowadził Adam, a tym, co jest możliwe dzięki Chrystusowi. O Adamie napisał, że przez niego ‛przyszła śmierć’, bo kiedy zgrzeszył, ściągnął śmierć na siebie i swoich potomków. Tragiczne skutki jego nieposłuszeństwa odczuwamy do dzisiaj. Z drugiej strony dzięki temu, że Bóg wskrzesił swojego Syna, mamy piękną nadzieję na przyszłość! Dzięki Jezusowi ‛przyjdzie zmartwychwstanie’. Paweł napisał: „Jak przez Adama wszyscy umierają, tak dzięki Chrystusowi wszyscy powrócą do życia” (1 Kor. 15:21, 22).

14. Czy Adam zostanie wskrzeszony? Wyjaśnij to.

¹⁴ Co Paweł miał na myśli, pisząc, że „przez Adama wszyscy umierają”? Chodziło mu o potomków Adama, którzy umierają, ponieważ odziedziczyli po nim grzech i niedoskonałość (Rzym. 5:12). On sam nie znajdzie się wśród tych, którzy „powrócą do życia”. Okup Chrystusa go nie obejmuje, bo świadomie okazał Bogu nieposłuszeństwo jako człowiek doskonały. Czeka go taki sam los jak tych, których „Syn Człowieczy” uzna za „kozy” i którzy zostaną „bezpowrotnie zgładzeni” (Mat. 25:31-33, 46; Hebr. 5:9).

15. Kto się zalicza do ‛wszystkich, którzy powrócą do życia’?

¹⁵ Poza tym Paweł zaznaczył, że „dzięki Chrystusowi wszyscy powrócą do życia” (1 Kor. 15:22). Napisał to w liście do chrześcijan namaszczonych duchem świętym, którzy mieli być wskrzeszeni do życia w niebie. Chrześcijanie ci zostali „uświęceni jako uczniowie Chrystusa Jezusa, powołani na świętych”. Paweł wspomniał też, że niektórzy z nich „zasnęli snem śmierci, a żyli w jedności z Chrystusem” (1 Kor. 1:2; 15:18; 2 Kor. 5:17). W innym natchnionym liście napisał, że ci, którzy ‛jednoczą się z Jezusem w śmierci podobnej do jego śmierci, zjednoczą się z nim w zmartwychwstaniu podobnym do jego zmartwychwstania’ (Rzym. 6:3-5). Jezus został wskrzeszony jako osoba duchowa i poszedł do nieba. Tak też będzie ze wszystkimi, którzy są „w jedności z Chrystusem”, czyli z namaszczonymi duchem chrześcijanami.

16. Co Paweł dał do zrozumienia, pisząc, że Jezus został wskrzeszony „jako pierwszy”?

¹⁶ Paweł napisał, że Chrystus został wskrzeszony „jako pierwszy [dosł. „pierwocina”] z tych, którzy zasnęli snem śmierci”. Jak pamiętamy, inne osoby, na przykład Łazarz, już wcześniej wróciły do życia na ziemi. Ale Jezus był pierwszym, który został wskrzeszony jako osoba duchowa i który otrzymał życie wieczne. Przypominał ofiarę z pierwocin, czyli pierwszych plonów, które Izraelici składali Bogu. Co więcej, kiedy Paweł nazwał go „pierwszym”, dał do zrozumienia, że po nim do życia w niebie będą wskrzeszani również inni — apostołowie i pozostali, którzy „żyli w jedności z Chrystusem”. W wyznaczonym czasie mieli dostąpić podobnego zmartwychwstania jak on.

17. Kiedy ci, którzy „żyli w jedności z Chrystusem”, mieli otrzymać nagrodę niebiańską?

¹⁷ Zmartwychwstanie do życia w niebie tych, którzy „żyli w jedności z Chrystusem”, nie zaczęło się w czasie, gdy Paweł pisał list do Koryntian. Paweł odniósł je do przyszłości: „Każdy po kolei: Chrystus jako pierwszy, potem — podczas jego obecności — ci, którzy do niego należą” (1 Kor. 15:23; 1 Tes. 4:15, 16). W czasie „obecności” Chrystusa żyjemy właśnie dzisiaj. Oznacza to, że apostołowie i inni namaszczeni chrześcijanie po śmierci czekali aż do naszych czasów, żeby otrzymać nagrodę niebiańską i ‛zjednoczyć się z Chrystusem w zmartwychwstaniu’.

NIEZAWODNA NADZIEJA!

18. (a) Co wskazuje na to, że oprócz zmartwychwstania niebiańskiego nastąpi też inne? (b) Co się wydarzy w niebie w myśl 1 Koryntian 15:24-26?

¹⁸ O Pawle i pozostałych, którzy idą do nieba, Biblia mówi, że dostępują „wcześniejszego zmartwychwstania” (Filip. 3:11). Wskazuje to, że nastąpi też inne. Taki wniosek harmonizuje z tym, co o swojej nadziei powiedział Hiob (Hioba 14:15). Kiedy Chrystus ‛będzie usuwał wszelki rząd, władzę i moc’, „ci, którzy do niego należą”, będą już z nim w niebie. „Jako ostatni wróg zostanie unicestwiona śmierć”. To oczywiste, że wskrzeszeni do życia w niebie nie będą już podlegać śmierci odziedziczonej po Adamie. A co ze wszystkimi lojalnymi chrześcijanami, którzy nie będą żyć z Chrystusem w niebie? (Odczytaj 1 Koryntian 15:24-26).

19. Czego mogą się spodziewać osoby, które nie mają nadziei niebiańskiej?

¹⁹ Czego mogą się spodziewać osoby, które nie mają nadziei niebiańskiej? Paweł powiedział: „Nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Oczywiście do nieba nie może pójść żaden nieprawy człowiek. Słowa te muszą się więc odnosić do przyszłego zmartwychwstania na ziemi.

20. Jak umocniła się twoja nadzieja na zmartwychwstanie?

²⁰ To, że „nastąpi zmartwychwstanie”, jest pewne! Ci, którzy zmartwychwstaną na ziemi, otrzymają możliwość życia na niej już na zawsze. Obietnica ta jest godna zaufania. Płynąca z niej nadzieja może cię pocieszyć, kiedy myślisz o swoich zmarłych bliskich. Zostaną oni wskrzeszeni w okresie, gdy Chrystus razem z innymi będzie „królować przez 1000 lat” (Obj. 20:6). Poza tym możesz być przekonany, że jeśli ty sam umrzesz przed nastaniem Millennium, również zostaniesz wskrzeszony. Ta „nadzieja nie prowadzi do rozczarowania” (Rzym. 5:5). Już teraz może dodać ci sił i pomóc ci z radością służyć Bogu. Ale z 15 rozdziału 1 Listu do Koryntian możemy się nauczyć czegoś jeszcze. Omówimy to w następnym artykule.

Biblia nie wyjawia wszystkich szczegółów na temat zmartwychwstania niebiańskiego, ale możemy się o nim czegoś dowiedzieć z tego, co napisał apostoł Paweł. Pomazańcy będą razem z Chrystusem, kiedy ‛usunie on wszelki rząd, władzę i moc’. „Jako ostatni wróg zostanie unicestwiona śmierć”. Na koniec Jezus oraz jego współwładcy przekażą władzę Jehowie (1 Kor. 15:24-28). Będzie to wspaniały czas!b

3. W czym zgodnie z 1 Koryntian 15:30-32 pomogła Pawłowi wiara w zmartwychwstanie?

³ Wiara w zmartwychwstanie pomogła Pawłowi przetrwać różne próby (odczytaj 1 Koryntian 15:30-32). Do chrześcijan w Koryncie napisał: „Śmierć codziennie zagląda mi w oczy”. Dodał też: „Walczyłem w Efezie z dzikimi zwierzętami”. Być może miał na myśli rzeczywistą walkę ze zwierzętami na efeskiej arenie (2 Kor. 1:8; 4:10; 11:23). Albo nawiązywał do sprzeciwu ze strony Żydów oraz innych wrogów, którzy byli jak „dzikie zwierzęta” (Dzieje 19:26-34; 1 Kor. 16:9). Tak czy inaczej, Pawłowi groziły różne niebezpieczeństwa. Mimo to patrzył w przyszłość z optymizmem (2 Kor. 4:16-18).

4. Jak nadzieja zmartwychwstania dodaje odwagi chrześcijanom w naszych czasach? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁴ Żyjemy w niespokojnych czasach. Niektórzy nasi bracia padają ofiarą przestępstw. Inni mieszkają w rejonach, gdzie toczą się konflikty zbrojne. Jeszcze inni służą Jehowie w krajach, w których nasza działalność jest ograniczona lub zakazana, i są narażeni na utratę wolności czy nawet życia. A jednak wszyscy ci bracia i siostry wytrwale oddają cześć Jehowie, czym dają nam piękny przykład. Nie ulegają strachowi, bo wiedzą, że nawet gdyby ponieśli śmierć, Jehowa w przyszłości wspaniale ich nagrodzi.

5. Jaki niebezpieczny sposób myślenia mógłby osłabić naszą wiarę w zmartwychwstanie?

⁵ Paweł ostrzegł współwyznawców przed pewnym niebezpiecznym sposobem myślenia: „Jeśli umarli nie będą wskrzeszeni, to ‚jedzmy i pijmy, bo jutro umrzemy’”. Takie nastawienie nie było w czasach Pawła niczym nowym. Możliwe, że cytował on słowa z Księgi Izajasza 22:13, które opisywały postawę Izraelitów. Zamiast przybliżać się do Boga, gonili oni za przyjemnościami. Można powiedzieć, że kierowali się dewizą, która jest popularna również dzisiaj: „Życie jest krótkie, trzeba z niego korzystać”. Jednak tragiczne konsekwencje postępowania Izraelitów są nam dobrze znane (2 Kron. 36:15-20).

6. Jaki wpływ nadzieja zmartwychwstania ma na nasz wybór towarzystwa?

⁶ To, że Jehowa wskrzesi zmarłych, niewątpliwie powinno mieć wpływ na nasz wybór towarzystwa. Chrześcijanie w Koryncie musieli wystrzegać się towarzystwa osób, które podważały wiarę w zmartwychwstanie. Wyciągamy z tego ważny wniosek: Gdybyśmy regularnie spędzali czas z ludźmi, którzy żyją chwilą, mogłoby się to dla nas źle skończyć. Moglibyśmy przejąć ich sposób myślenia, zaniedbać swoje chrześcijańskie zwyczaje, a nawet zacząć postępować w sposób, którego Bóg nienawidzi, czyli grzeszyć. Dlatego Paweł przestrzegł: „Opamiętajcie się i czyńcie to, co prawe, nie trwajcie w grzechu” (1 Kor. 15:33, 34).

W JAKIM CIELE?

7. Jakie pytania związane ze zmartwychwstaniem mógłby ktoś zadać w myśl 1 Koryntian 15:35-38?

⁷ Odczytaj 1 Koryntian 15:35-38. Ktoś, kto chciałby wzbudzić w innych wątpliwości co do zmartwychwstania, mógłby zapytać: „Jak umarli zostaną wskrzeszeni? W jakim ciele powstaną?”. Warto zastanowić się nad odpowiedzią, której udzielił Paweł, bo istnieje wiele poglądów na temat życia po śmierci. A czego uczy Biblia?

8. Jaki przykład pomaga nam zrozumieć, co się wiąże ze zmartwychwstaniem do życia w niebie?

⁸ Kiedy człowiek umiera, jego ciało się rozkłada. Ale Ten, który powołał wszechświat do istnienia, z pewnością może wskrzesić taką osobę i dać jej odpowiednie ciało (Rodz. 1:1; 2:7). Chcąc pokazać, że Bóg nie musi dać komuś tego samego ciała, które miał przed śmiercią, Paweł posłużył się pewnym przykładem. Weźmy pod uwagę ziarno jakiegoś zboża. Gdy zostanie zasiane w ziemi, kiełkuje i staje się nową rośliną. Taka roślina wygląda zupełnie inaczej niż małe ziarno, z którego wyrosła. Paweł posłużył się tym porównaniem, żeby wykazać, że Stwórca może dać komuś „takie ciało, jakie zechce”.

9. Na jakie różnice Paweł zwrócił uwagę w 1 Koryntian 15:39-41?

⁹ Odczytaj 1 Koryntian 15:39-41. Paweł wskazał, że w dziele stwórczym widać ogromną różnorodność. Na przykład ssaki, ptaki czy ryby mają różne ciała. A kiedy patrzymy w niebo, widzimy, że słońce jest inne niż księżyc. Poza tym „gwiazda od gwiazdy różni się chwałą”. Chociaż nie dostrzegamy tego gołym okiem, to uczeni odkryli, że istnieją takie gwiazdy, jak czerwone olbrzymy oraz białe i żółte karły. Paweł napisał też, że są „ciała niebiańskie i ciała ziemskie”. Co miał na myśli? Na ziemi ludzie mają ciała fizyczne, ale ci, którzy żyją w niebie — między innymi aniołowie — mają ciała duchowe.

10. Jakie ciało otrzymują osoby wskrzeszane do życia w niebie?

¹⁰ Dalej Paweł wraca do przykładu ziarna: „Podobnie jest ze zmartwychwstaniem umarłych. Zasiewa się ciało podlegające zepsuciu, wskrzeszone zostaje niezniszczalne”. Kiedy człowiek umiera, jego ciało rozkłada się i wraca do prochu (Rodz. 3:19). Jak więc rozumieć to, że „wskrzeszone zostaje [ciało] niezniszczalne”? Paweł nie pisał o człowieku, który zmartwychwstaje na ziemi, tak jak osoby wskrzeszone przez Eliasza, Elizeusza i Jezusa. Pisał raczej o kimś, kto zmartwychwstaje do życia w „ciele duchowym” (1 Kor. 15:42-44).

11, 12. Czego doświadczył Jezus w chwili zmartwychwstania i jak dotyczy to pomazańców?

¹¹ Kiedy Jezus był na ziemi, miał ciało fizyczne. Ale kiedy został wskrzeszony, „stał się duchem życiodajnym” i wrócił do nieba. Podobnie pomazańcy zostaną wskrzeszeni w ciele duchowym. Paweł wyjaśnia: „Jak jesteśmy obrazem tego uczynionego z prochu, tak też będziemy obrazem tego, który pochodzi z nieba” (1 Kor. 15:45-49).

¹² Paweł dochodzi do punktu kulminacyjnego swojej argumentacji: „Ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego” (1 Kor. 15:50). Właśnie dlatego Jezus nie został wskrzeszony w ciele fizycznym. Tak samo miało być z apostołami i innymi namaszczonymi chrześcijanami. Nie mogli zostać wskrzeszeni w ciałach fizycznych, bo ulegają one rozkładowi. A kiedy mieli zmartwychwstać? Paweł zaznaczył, że dojdzie do tego w przyszłości, a nie od razu po ich śmierci. W czasie, gdy pisał 1 List do Koryntian, część chrześcijan — między innymi apostoł Jakub — „zasnęła już snem śmierci”, a inni umarli dopiero później (1 Kor. 15:6; Dzieje 12:1, 2).

ZWYCIĘSTWO NAD ŚMIERCIĄ

13. Co miało się dziać w okresie obecności Chrystusa?

¹³ Zarówno Jezus, jak i Paweł wskazali na szczególny okres w historii — obecność Chrystusa. Miały wtedy występować wojny, trzęsienia ziemi, epidemie i inne wydarzenia o globalnym zasięgu. Spełnianie się tego proroctwa widzimy od roku 1914. Jezus zwrócił też uwagę na szczególny element wyróżniający ten okres: „Dobra nowina o Królestwie będzie głoszona na całym świecie na świadectwo wszystkim narodom. A potem nadejdzie koniec” (Mat. 24:3, 7-14). Z kolei Paweł napisał, że w czasie „obecności Pana” zostaną wskrzeszeni namaszczeni chrześcijanie (1 Tes. 4:14-16; 1 Kor. 15:23).

14. Czego doświadczają pomazańcy, którzy kończą życie na ziemi w okresie obecności Chrystusa?

¹⁴ Pomazańcy, którzy obecnie kończą życie na ziemi, od razu są wskrzeszani do życia w niebie. Wynika to ze słów Pawła zapisanych w 1 Liście do Koryntian 15:51, 52: „Nie wszyscy zaśniemy snem śmierci, ale wszyscy będziemy przemienieni, w jednym momencie, w mgnieniu oka, podczas brzmienia ostatniej trąby”. Żyjemy w okresie, gdy te słowa się spełniają. Po zmartwychwstaniu pomazańcy zaznają wielkiej radości; odtąd ‛już zawsze będą z Panem’ (1 Tes. 4:17).

15. Jakie zadanie czeka w niebie pomazańców?

¹⁵ Biblia mówi, jakie zadanie czeka w niebie namaszczonych duchem chrześcijan. Jezus zwraca się do nich: „Zwyciężającemu, który aż do końca będzie przestrzegał tego, co nakazałem, dam władzę nad narodami, tak jak i ja otrzymałem władzę od swojego Ojca. Zwyciężający będzie nimi rządził, używając żelaznego berła, tak iż zostaną potłuczone na kawałki jak gliniane naczynia” (Obj. 2:26, 27). Pomazańcy będą ‛rządzić narodami za pomocą żelaznego berła’, podążając za swoim Wodzem (Obj. 19:11-15).

16. W jaki sposób pomazańcy i inni lojalni wobec Jehowy odniosą zwycięstwo nad śmiercią?

¹⁶ Nie ma wątpliwości, że dzięki zmartwychwstaniu pomazańcy odniosą zwycięstwo nad śmiercią (1 Kor. 15:54-57). Podczas Armagedonu będą mogli wziąć udział w usunięciu z ziemi zła. Miliony innych chrześcijan ‛przeżyje wielki ucisk’ i znajdzie się w nowym świecie (Obj. 7:14). Będą oni świadkami kolejnego zwycięstwa nad śmiercią — zmartwychwstania mnóstwa ludzi, którzy umarli w przeszłości. Wyobraź sobie, jaka zapanuje wtedy radość! (Dzieje 24:15). Wszyscy, którzy zachowają lojalność wobec Jehowy, odniosą zwycięstwo nad śmiercią odziedziczoną po Adamie — będą mogli żyć wiecznie.

17. Co powinniśmy teraz robić w myśl 1 Koryntian 15:58?

¹⁷ Każdy żyjący dziś chrześcijanin powinien być wdzięczny za pokrzepiające słowa o zmartwychwstaniu, które Paweł napisał do Koryntian. Mamy wszelkie powody, żeby zgodnie z jego zachętą być „bardzo zajęci dziełem Pańskim” (odczytaj 1 Koryntian 15:58). Jeśli lojalnie i z całych sił bierzemy udział w tym dziele, możemy mieć nadzieję na szczęśliwą przyszłość. Będzie ona wspanialsza niż wszystko, co możemy sobie wyobrazić. Z pewnością powiemy wtedy, że ‛nasz trud dla Pana nie był daremny’.