„Oznacza [on] stałą gotowość usługiwania Panu bez rozpraszania uwagi” (1 KORYNTIAN 7:35).

1. Jakie niepokojące wieści o chrześcijanach w Koryncie otrzymał Paweł?

APOSTOŁ Paweł martwił się o swych chrześcijańskich braci mieszkających w Koryncie. Jakieś pięć lat wcześniej w tym zamożnym mieście znanym z niemoralności założył zbór chrześcijański. Teraz jednak — gdy około roku 55 n.e. przebywał w Efezie na terenie Azji Mniejszej — otrzymał z Koryntu bardzo niepokojące wieści, iż w zborze powstały stronnictwa i toleruje się czyjeś rażąco niemoralne postępowanie. Dostał także list od korynckich chrześcijan, w którym pytali o wskazówki w kwestii stosunków seksualnych i wstrzemięźliwości płciowej, małżeństwa, separacji i powtórnego zawarcia związku.

2. Jak rozpasanie panujące w Koryncie najwyraźniej wpłynęło na tamtejszych chrześcijan?

² Jak się wydaje, rozpasanie panujące w Koryncie wywarło na miejscowy zbór dwojaki wpływ. Niektórzy chrześcijanie przesiąknęli atmosferą swobody obyczajów i zaczęli tolerować niemoralność (1 Koryntian 5:1; 6:15-17). Inni z kolei, żyjąc w mieście pławiącym się w zmysłowych przyjemnościach, popadli najwyraźniej w drugą skrajność: zalecali powstrzymywanie się od wszelkich stosunków płciowych, nawet parom małżeńskim (1 Koryntian 7:5).

3. Jakie kwestie omówił Paweł w początkowej części swego pierwszego listu do Koryntian?

³ W swym długim liście do Koryntian Paweł poruszył najpierw sprawę braku jedności (1 Koryntian, rozdziały 1-4). Nawoływał ich, by nie stawali się naśladowcami ludzi, gdyż prowadzi to jedynie do szkodliwych rozłamów. Powinni być zjednoczeni jako „Boży współpracownicy”. Udzielił im też szczegółowych wskazówek, jak utrzymywać zbór w czystości moralnej (rozdziały 5 i 6). Następnie zajął się ich listem.

Rada, by obrać stan wolny

4. Co Paweł miał na myśli, mówiąc, iż „dobrze jest, gdy mężczyzna nie dotyka niewiasty”?

⁴ Rozpoczął tak: „A jeśli chodzi o sprawy, o których napisaliście, dobrze jest, gdy mężczyzna nie dotyka niewiasty” (1 Koryntian 7:1). Zwrot „nie dotyka niewiasty” oznacza tutaj unikanie fizycznych kontaktów z kobietą, które miałyby na celu zmysłową przyjemność. Ponieważ jednak Paweł już wcześniej potępił rozpustę, więc ta wypowiedź musi się odnosić do stosunków płciowych w obrębie małżeństwa. A zatem Paweł radzi tu obrać stan wolny (1 Koryntian 6:9, 16, 18; porównaj 1 Mojżeszową 20:6; Przypowieści 6:29). Nieco dalej pisze: „Mówię tym, którzy nie są związani węzłem małżeńskim, oraz wdowom: dobrze zrobią, jeśli pozostaną takimi jak ja” (1 Koryntian 7:8). Paweł żył wtedy w stanie bezżennym, będąc prawdopodobnie wdowcem (1 Koryntian 9:5).

5, 6. (a) Dlaczego Paweł na pewno nie zalecał klasztornego stylu życia? (b) Dlaczego Paweł radził pozostać w stanie wolnym?

⁵ Chrześcijanom w Koryncie niewątpliwie nie obca była filozofia grecka. Niektóre jej szkoły zachwalały skrajny ascetyzm, całkowite wyrzeczenie się przyjemności. Być może właśnie z tego powodu Koryntianie zapytali Pawła, czy „dobrze jest”, by chrześcijanie wystrzegali się wszelkich stosunków płciowych. On jednak nie udzielił odpowiedzi w duchu filozofii greckiej (Kolosan 2:8). W przeciwieństwie do teologów katolickich nigdzie nie zalecał ascetycznego życia w celibacie w jakimś klasztorze, jak gdyby osoby w stanie wolnym były w szczególny sposób święte i mogły obranym stylem życia oraz modlitwami zapewnić sobie zbawienie.

⁶ Paweł doradzał stan wolny „z uwagi na obecną trudną sytuację” (1 Koryntian 7:26). Miał zapewne na myśli to, iż w trudnych czasach, w jakich przyszło żyć chrześcijanom, małżeństwo może stanowić dodatkowy ciężar (1 Koryntian 7:28). O chrześcijanach nie związanych węzłem małżeńskim powiedział więc: „Dobrze zrobią, jeśli pozostaną takimi jak ja”. Wdowcom oświadczył: „Jesteś uwolniony od żony? Przestań szukać żony”. A o chrześcijance będącej wdową napisał: „Jest (...) szczęśliwsza, jeśli w takim stanie pozostaje — według mojej opinii. Uważam zaś, że i ja mam ducha Bożego” (1 Koryntian 7:8, 27, 40).

Stan wolny nie jest obowiązkowy

7, 8. Co dowodzi, iż Paweł nikogo nie przymuszał do pozostania w stanie bezżennym?

⁷ Paweł bez wątpienia udzielił tej rady pod kierownictwem świętego ducha Jehowy. W całym swym wywodzie dotyczącym stanu bezżennego i małżeństwa okazał równowagę i umiar. Nie twierdził, że w grę wchodzi tu wierność bądź niewierność. Przeciwnie, każdy ma w tej sprawie swobodę wyboru, niemniej stan wolny jest godny polecenia osobom, które potrafią zachować w nim czystość moralną.

⁸ Po napisaniu słów „dobrze jest, gdy mężczyzna nie dotyka niewiasty”, Paweł natychmiast dodał: „Jednakże ze względu na szerzenie się rozpusty niech każdy mężczyzna ma własną żonę i niech każda kobieta ma własnego męża” (1 Koryntian 7:1, 2). Radę dla wdów i innych osób w stanie wolnym, by ‛pozostały takimi jak on’, uzupełnił wskazówką: „Ale jeśli nie panują nad sobą, niech zawrą związek małżeński, bo lepiej jest zawrzeć związek małżeński niż płonąć namiętnością” (1 Koryntian 7:8, 9). A wdowcom poradził: „Przestań szukać żony. Ale nawet gdybyś zawarł związek małżeński, nie popełnisz grzechu” (1 Koryntian 7:27, 28). Te zrównoważone rady świadczą, że każdy powinien sam dokonać wyboru.

9. W jaki sposób Jezus i Paweł wskazali, że zarówno małżeństwo, jak i stan wolny są darami od Boga?

⁹ Paweł wskazał, iż zarówno małżeństwo, jak i stan wolny są darami od Boga. „Chciałbym, żeby wszyscy ludzie byli jak ja. Niemniej każdy ma własny dar od Boga, jeden tak, a drugi inaczej” (1 Koryntian 7:7). Pisząc te słowa, Paweł niewątpliwie miał w pamięci wypowiedź Jezusa, który przypomniawszy słuchaczom, że małżeństwo pochodzi od Boga, zwrócił uwagę na szczególny dar, jakim jest dobrowolne pozostawanie w stanie wolnym ze względu na sprawy Królestwa: „Nie wszyscy czynią miejsce dla tej wypowiedzi, lecz tylko ci, którzy mają dar. Są bowiem eunuchowie, którzy się takimi narodzili z łona matki, i są eunuchowie, którzy zostali uczynieni eunuchami przez ludzi, i są eunuchowie, którzy się sami uczynili eunuchami ze względu na królestwo niebios. Kto może uczynić temu miejsce, niech temu miejsce uczyni” (Mateusza 19:4-6, 11, 12).

‛Uczynić miejsce’ dla daru stanu wolnego

10. Jak można ‛uczynić miejsce’ darowi stanu wolnego?

¹⁰ Chociaż zarówno Jezus, jak i Paweł nazwali stan wolny „darem”, żaden z nich nie twierdził, iż jest to cudowny dar dostępny tylko nielicznym. Jezus zauważył, że „nie wszyscy czynią miejsce” dla tego daru, i zachęcał, by kto może, ‛uczynił temu miejsce’, podobnie jak to zrobił on sam, a później Paweł. Co prawda apostoł napisał: „Lepiej jest zawrzeć związek małżeński niż płonąć namiętnością”, ale mówił tutaj o tych, którzy „nie panują nad sobą” (1 Koryntian 7:9). A we wcześniejszym liście wskazał, że chrześcijanie bynajmniej nie muszą płonąć namiętnością (Galatów 5:16, 22-24). Postępować według ducha to inaczej pozwalać, by duch Jehowy kierował każdym naszym krokiem. Czy mogą tak czynić młodzi chrześcijanie? Owszem, jeśli stosują się dokładnie do Słowa Jehowy. Psalmista napisał: „Jak zachowa młodzieniec [lub dziewczyna] w czystości życie swoje? Gdy przestrzegać będzie słów twoich” (Psalm 119:9).

11. Co to znaczy ‛chodzić w zgodzie z duchem’?

¹¹ W tym celu należy chronić się przed rozwiązłością propagowaną w filmach, programach telewizyjnych, czasopismach, książkach i tekstach piosenek. Takie poglądy skłaniają do dogadzania ciału. Tymczasem młody chrześcijanin (lub chrześcijanka), który chce ‛uczynić miejsce’ stanowi wolnemu, nie powinien ‛chodzić w zgodzie z ciałem, lecz w zgodzie z duchem. Gdyż ci, którzy są w zgodzie z ciałem, skupiają swe umysły na sprawach ciała, ale ci, którzy są w zgodzie z duchem — na sprawach ducha’ (Rzymian 8:4, 5). Sprawy ducha są prawe, nieskalanie czyste, miłe i pełne cnoty. Chrześcijanie, zarówno młodzi, jak i starzy, postępują mądrze, jeśli właśnie takie sprawy ‛stale rozważają’ (Filipian 4:8, 9).

12. Od czego w dużej mierze zależy, czy ktoś ‛uczyni miejsce’ darowi stanu wolnego?

¹² To, czy ktoś ‛uczyni miejsce’ dla daru stanu wolnego, w dużym stopniu zależy od tego, czy rozwinął w sercu takie pragnienie i czy modli się, by Jehowa pomógł mu wytrwać w tym postanowieniu (Filipian 4:6, 7). Paweł napisał: „Jeśli ktoś jest ustalony w swym sercu i nie odczuwa koniecznej potrzeby, lecz ma władzę nad swoją wolą i w sercu swym powziął decyzję, że zachowa swą dziewiczość, taki uczyni dobrze. Tak więc również ten, kto swą dziewiczość oddaje w stan małżeński, czyni dobrze, ale kto jej nie odda w stan małżeński, uczyni lepiej” (1 Koryntian 7:37, 38).

Pozostawanie w stanie wolnym w określonym celu

13, 14. (a) Jak Paweł porównał sytuację chrześcijan w stanie wolnym z sytuacją tych, którzy mają współmałżonka? (b) Jedynie kiedy samotni chrześcijanie ‛czynią lepiej’ niż osoby w związkach małżeńskich?

¹³ Sam fakt trwania w stanie wolnym nie stanowi jeszcze powodu do chluby. W jakim więc sensie stan bezżenny może być czymś lepszym? Wszystko zależy od tego, jak się wykorzysta swobodę, którą on zapewnia. Paweł oświadczył: „Doprawdy, chcę, żebyście byli wolni od zbytniego zatroskania. Mężczyzna nieżonaty jest zatroskany o sprawy Pana, jak zyskać uznanie Pana. Żonaty zaś jest zatroskany o sprawy świata, jak zyskać uznanie żony, i jest w rozterce. Także niewiasta niezamężna oraz dziewica jest zatroskana o sprawy Pana, jak być świętą i na ciele, i na duchu. Zamężna zaś jest zatroskana o sprawy świata, jak zyskać uznanie męża. A mówię to dla waszej osobistej korzyści, nie żeby zarzucić na was pętlę, lecz by was pobudzić do tego, co stosowne i co oznacza stałą gotowość usługiwania Panu bez rozpraszania uwagi” (1 Koryntian 7:32-35).

¹⁴ Samotny chrześcijanin, który wykorzystuje swój bezżenny stan, zdążając do samolubnych celów, nie czyni „lepiej” niż chrześcijanie związani węzłem małżeńskim. Pozostaje w stanie wolnym nie „ze względu na królestwo”, lecz z pobudek czysto osobistych (Mateusza 19:12). Niezamężna kobieta i nieżonaty mężczyzna powinni być ‛zatroskani o sprawy Pana’, zabiegać o to, by „zyskać uznanie Pana”, oraz przejawiać „stałą gotowość usługiwania Panu bez rozpraszania uwagi”. Oznacza to, iż całą swą uwagę skupiają na służbie dla Jehowy i Chrystusa Jezusa. Tylko w takim wypadku można powiedzieć, że czynią „lepiej” niż chrześcijanie żyjący w związkach małżeńskich.

Całkowite poświęcenie się służbie

15. Jakie jest sedno argumentacji Pawła przedstawionej w 7 rozdziale Listu 1 do Koryntian?

¹⁵ Argumentację Pawła przedstawioną w tym rozdziale można streścić następująco: Chociaż chrześcijanin ma prawo wstąpić w związek małżeński i w niektórych wypadkach taki krok jest nawet wskazany, to dla tych, którzy chcą w jak najpełniejszej mierze skoncentrować się na służbie dla Jehowy, bez wątpienia korzystniejszy jest stan wolny. Osoby żonate i zamężne ‛są w rozterce’, natomiast chrześcijanie w stanie wolnym mogą w pełni skupić uwagę na „sprawach Pana”.

16, 17. Jak chrześcijanie w stanie wolnym mogą lepiej skupić swą uwagę na „sprawach Pana”?

¹⁶ Co zalicza się do spraw Pana, którym samotny chrześcijanin może łatwiej poświęcać uwagę niż ktoś, kto założył rodzinę? Omawiając inną kwestię, Jezus wspomniał o tym, „co Boże” — czego nie należy dawać cezarowi (Mateusza 22:21). Odnosi się to przede wszystkim do chrześcijańskiego życia, wielbienia i służby (Mateusza 4:10; Rzymian 14:8; 2 Koryntian 2:17; 3:5, 6; 4:1).

¹⁷ Osoby w stanie wolnym na ogół mogą z większą swobodą poświęcać czas na służbę dla Jehowy, dzięki czemu mają możliwość zwiększać jej zakres i rozwijać usposobienie duchowe. Mogą przeznaczyć więcej czasu na studium osobiste i rozmyślanie. Samotnym chrześcijanom często łatwiej jest wyznaczyć w swym rozkładzie zajęć porę na czytanie Biblii. Mogą też lepiej przygotowywać się do zebrań i służby polowej. Z wszystkiego tego odnoszą „osobistą korzyść” (1 Koryntian 7:35).

18. W jaki sposób wielu samotnych braci pokazuje, iż pragnie całkowicie poświęcić się służbie dla Jehowy?

¹⁸ Wielu braci w stanie wolnym, którzy jakiś czas temu zostali zamianowani sługami pomocniczymi, może powiedzieć Jehowie: „Oto jestem, poślij mnie!” (Izajasza 6:8). Mogą się zgłosić na Kurs Usługiwania, dostępny dla nieżonatych starszych i sług pomocniczych, którzy mają możliwość służyć tam, gdzie są większe potrzeby. Ale nawet ci, którym sytuacja nie pozwala opuścić swego zboru, mogą ubiegać się o to, by usługiwać współchrześcijanom jako słudzy pomocniczy bądź starsi (Filipian 2:20-23).

19. Jaką korzyść odnoszą samotne siostry i jak mogą się stać błogosławieństwem dla zboru?

¹⁹ Ponieważ niezamężne siostry nie mogą się zwierzyć z problemów mężowi, swej głowie, i poprosić go o radę, więc prawdopodobnie częściej ‛zrzucają swoje brzemiona’ na Jehowę (Psalm 55:23; 1 Koryntian 11:3). Jest to szczególnie istotne dla sióstr, które pozostają samotne z miłości do Jehowy. Jeżeli kiedyś zmienią stan cywilny, wyjdą za mąż „tylko w Panu”, to znaczy poślubią mężczyznę oddanego Jehowie (1 Koryntian 7:39). Starsi cieszą się, jeśli w ich zborach są niezamężne siostry, często bowiem właśnie one odwiedzają chorych i starców oraz niosą im pomoc. A to przysparza szczęścia każdej ze stron (Dzieje 20:35).

20. W jaki sposób wielu chrześcijan przejawia „stałą gotowość usługiwania Panu bez rozpraszania uwagi”?

²⁰ Wielu młodych chrześcijan tak ułożyło swe sprawy, by mogli przejawiać „stałą gotowość usługiwania Panu bez rozpraszania uwagi” (1 Koryntian 7:35). Służą Jehowie jako pionierzy stali, misjonarze lub w którymś biurze oddziału Towarzystwa Strażnica. Tworzą bardzo szczęśliwe grono. Swoją obecnością podnoszą innych na duchu! A w oczach Jehowy i Jezusa są „niby krople rosy” (Psalm 110:3, NW).

Ślubowanie wieczystej bezżenności niepotrzebne

21. (a) Co wskazuje na to, iż Paweł nie zachęcał do złożenia ślubu celibatu? (b) Jaką myśl wyraził, używając zwrotu „rozkwit młodości przemija”?

²¹ Kluczowa myśl zawarta w radzie Pawła jest taka: chrześcijanie zrobią „dobrze”, jeśli pozostaną w stanie wolnym (1 Koryntian 7:1, 8, 26, 37). W żadnym jednak wypadku apostoł nie zachęcał ich, by ślubowali żyć w celibacie. Napisał coś zupełnie innego: „Jeżeli (...) ktoś uważa, że zachowuje się niewłaściwie względem swej dziewiczości, gdy rozkwit młodości przemija, i miałoby się tak stać, to niech czyni, co chce; taki nie grzeszy. Niech zawrą związek małżeński” (1 Koryntian 7:36). Grecki wyraz (hypérakmos) oddany zwrotem „rozkwit młodości przemija” dosłownie znaczy „za szczytem” i odnosi się do przeminięcia szczytowej fazy popędu płciowego. Tak więc osoby, które spędziły szereg lat w stanie wolnym, a w końcu uznały, iż powinny wstąpić w związek małżeński, mają pełne prawo poślubić współwyznawcę (2 Koryntian 6:14).

1, 2. Dlaczego celibat obowiązujący duchownych nie ma podstaw biblijnych?

W PIERWSZYM wieku wiernym chrześcijanom zależało na zachowywaniu równowagi między różnymi obowiązkami. Czy pisząc, że chrześcijanin pozostający w stanie wolnym „uczyni lepiej”, apostoł Paweł sugerował, iż taki bardziej się nadaje do usługiwania w charakterze nadzorcy w zborze chrześcijańskim niż mężczyzna żonaty? Czy chciał przez to powiedzieć, że do wymogów stawianych starszym zalicza się stan wolny? (1 Koryntian 7:38). Duchownych katolickich obowiązuje celibat. Ale czy ma on podstawy biblijne? Kościoły prawosławne pozwalają zawierać związki małżeńskie kapłanom z wyjątkiem biskupów. Czy Biblia to popiera?

² Wielu z grona 12 apostołów Chrystusa, stanowiących fundament zboru chrześcijańskiego, miało żony (Mateusza 8:14, 15; Efezjan 2:20). Paweł napisał: „Czyż nie mamy prawa zabierać ze sobą siostry będącej żoną, jak to czynią pozostali apostołowie i bracia Pana, i Kefas [Piotr]?” (1 Koryntian 9:5). W dziele New Catholic Encyclopedia przyznano, że „prawo celibatu zostało ustanowione przez Kościół” i że „słudzy Boży, o których wspomina N[owy] T[estament], nie byli zobowiązani przestrzegać celibatu”. Świadkowie Jehowy trzymają się wzorca przedstawionego w Biblii, a nie prawa kościelnego (1 Tymoteusza 4:1-3).

Starsi mogą być żonaci

3. Jakie są biblijne dowody na to, że chrześcijańscy nadzorcy mogą być żonaci?

³ Paweł bynajmniej nie wymagał od zamianowanych nadzorców, by pozostali w stanie bezżennym; do Tytusa napisał: „Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, byś skorygował to, co wadliwe, i mianował starszych [po grecku presbýteros] w jednym mieście po drugim, jak ci nakazałem — jeżeli jest jakiś mężczyzna wolny od oskarżenia, mąż jednej żony, mający dzieci wierzące, nie obciążone zarzutem rozwiązłości i nie krnąbrne. Nadzorca [po grecku epískopos — od tego słowa pochodzi określenie „biskup”] bowiem jako szafarz Boży musi być wolny od oskarżenia” (Tytusa 1:5-7).

4. (a) Skąd wiadomo, że od chrześcijańskich nadzorców nie wymaga się, aby byli żonaci? (b) Jakie korzyści przynosi stan wolny starszemu?

⁴ Z drugiej strony Biblia nie wymaga, żeby starsi byli żonaci. Jezus pozostawał w stanie wolnym (Efezjan 1:22). Również Paweł, wybitny nadzorca w zborze chrześcijańskim z I wieku, nie miał wówczas żony (1 Koryntian 7:7-9). Obecnie w charakterze starszych usługuje wielu samotnych chrześcijan. Dzięki temu, że są w stanie wolnym, prawdopodobnie mogą poświęcić więcej czasu na wywiązywanie się ze swych obowiązków.

‛Żonaty mężczyzna jest w rozterce’

5. O jakiej prawdzie biblijnej muszą pamiętać żonaci bracia?

⁵ Chrześcijanin wstępujący w związek małżeński powinien pamiętać, iż bierze na siebie nowe obowiązki, którym będzie musiał poświęcać czas i uwagę. W Biblii oznajmiono: „Mężczyzna nieżonaty jest zatroskany o sprawy Pana, jak zyskać uznanie Pana. Żonaty zaś jest zatroskany o sprawy świata, jak zyskać uznanie żony, i jest w rozterce” (1 Koryntian 7:32-34). W jakim sensie jest w rozterce?

6, 7. (a) W jakim sensie żonaty mężczyzna „jest w rozterce”? (b) Jaką radę dał Paweł chrześcijanom związanym węzłem małżeńskim? (c) Jak może to wpłynąć na to, czy mąż zdecyduje się przyjąć jakieś zadanie służbowe?

⁶ Żonaty mężczyzna przede wszystkim zrzeka się władzy nad swym ciałem. Wyraźnie wyjaśnił to Paweł: „Żona nie sprawuje władzy nad swoim ciałem, tylko jej mąż; podobnie też mąż nie sprawuje władzy nad swoim ciałem, tylko jego żona” (1 Koryntian 7:4). Niekiedy osoby myślące o zawarciu małżeństwa uważają, iż nie ma to większego znaczenia, gdyż stosunki płciowe nie będą odgrywały w ich związku najważniejszej roli. Ale ponieważ Pismo Święte wymaga czystości przed ślubem, chrześcijanie nie znają intymnych potrzeb przyszłego współmałżonka.

⁷ Jak wynika ze słów Pawła, nawet jeśli mąż i żona ‛skupiają umysły na sprawach ducha’, muszą brać pod uwagę potrzeby seksualne drugiej strony. Apostoł radził chrześcijanom w Koryncie: „Mąż niech oddaje żonie, co się jej należy, a żona niech czyni podobnie mężowi. Nie pozbawiajcie się tego wzajemnie, chyba że za obopólną zgodą, na wyznaczony czas, aby poświęcić czas na modlitwę i znowu się zejść, tak by was Szatan nie kusił ze względu na wasz brak wstrzemięźliwości” (Rzymian 8:5; 1 Koryntian 7:3, 5). Niestety, zlekceważenie tej rady czasami doprowadza do cudzołóstwa. Dlatego żonaty chrześcijanin powinien dokładnie rozważyć, czy przyjmie zadanie służbowe, które wymagałoby opuszczenia żony na dłuższy okres. Teraz nie ma już takiej swobody działania jak wtedy, gdy był kawalerem.

8, 9. (a) Co Paweł miał na myśli, gdy powiedział, że żonaci chrześcijanie są ‛zatroskani o sprawy świata’? (b) O co powinni się troszczyć chrześcijanie nie będący w stanie wolnym?

⁸ Dlaczego można powiedzieć, że żonaci chrześcijanie, w tym także starsi, są ‛zatroskani o sprawy świata [kòsmos]’? (1 Koryntian 7:33). Oczywiście Paweł nie miał na myśli niegodziwych postępków tego świata, gdyż wszyscy prawdziwi chrześcijanie mają się ich wystrzegać (2 Piotra 1:4; 2:18-20; 1 Jana 2:15-17). Słowo Boże poucza nas, „abyśmy się wyrzekli bezbożności i światowych [kosmikòs] pragnień oraz żyli pośród teraźniejszego systemu rzeczy w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu” (Tytusa 2:12).

⁹ A zatem żonaty chrześcijanin czy zamężna chrześcijanka są ‛zatroskani o sprawy świata’ w tym sensie, że słusznie zabiegają o rzeczy przyziemne, związane z normalnym życiem małżeńskim. Należy do nich zapewnienie mieszkania, wyżywienia, odzieży, wypoczynku, nie mówiąc już o całym mnóstwie innych trosk pojawiających się wówczas, gdy są dzieci. Ale nawet bezdzietni małżonkowie muszą troszczyć się o to, jak „zyskać uznanie” współmałżonka, jeśli ich związek ma być szczęśliwy. Jest to szczególnie ważne dla chrześcijańskich starszych, pragnących zrównoważyć swe obowiązki.

Dobrzy mężowie i dobrzy starsi

10. Co dla braci i ludzi postronnych powinno być widoczne u chrześcijanina, który ubiega się o urząd starszego?

¹⁰ Co prawda od nadzorcy nie wymaga się, żeby był żonaty, ale jeśli chrześcijanin jest związany węzłem małżeńskim, to zanim zostanie zalecony na starszego niewątpliwie powinien dowieść, że stara się być dobrym, kochającym mężem i że odpowiednio sprawuje zwierzchnictwo (Efezjan 5:23-25, 28-31). Paweł napisał: „Jeżeli mężczyzna ubiega się o urząd nadzorcy, to pragnie wspaniałej pracy. Dlatego też nadzorcą winien być człowiek nieposzlakowany, mąż jednej żony” (1 Tymoteusza 3:1, 2). Bez względu na to, czy żona starszego jest chrześcijanką, czy nie, ma on dawać dowody, iż ze wszystkich sił stara się być dobrym mężem. Nawet ludziom spoza zboru powinno rzucać się w oczy, że należycie troszczy się o żonę i wywiązuje z innych obowiązków. Paweł dodał: „[Nadzorca] winien mieć bardzo dobre świadectwo od osób postronnych, żeby nie popadł w pohańbienie i w sidło Diabła” (1 Tymoteusza 3:7).

11. Na co wskazują słowa „mąż jednej żony” i jakie środki ostrożności powinni w związku z tym podejmować starsi?

¹¹ Oczywiście słowa „mąż jednej żony” nie tylko wykluczają poligamię, ale też wskazują na obowiązek dochowywania wierności małżeńskiej (Hebrajczyków 13:4). Zwłaszcza starsi muszą być szczególnie ostrożni, gdy w zborze udzielają pomocy siostrom. Jeżeli któraś z nich potrzebuje rad i pokrzepienia, powinni unikać składania jej wizyt w pojedynkę. Niech im towarzyszy drugi starszy, sługa pomocniczy lub nawet żona, jeśli chodzi jedynie o udzielanie zachęt (1 Tymoteusza 5:1, 2).

12. Jakiemu opisowi powinny odpowiadać żony starszych i sług pomocniczych?

¹² Nawiasem mówiąc, kiedy apostoł Paweł wymieniał wymagania stawiane starszym i sługom pomocniczym, udzielił też rady żonom ubiegających się o takie przywileje. Napisał: „Tak samo niewiasty winny być poważne, nie rzucać oszczerstw, zachowywać umiar w nawykach, być wierne we wszystkim” (1 Tymoteusza 3:11). Chrześcijański mąż może wiele zrobić, by żona odpowiadała temu opisowi.

Obowiązki biblijne wobec żony

13, 14. Dlaczego starszy powinien zostać przy żonie i starać się być dobrym mężem, nawet jeśli ona nie wyznaje tej samej religii?

¹³ Oczywiście radę tę skierowano do żon starszych i sług pomocniczych, zakładając, iż są one oddanymi Bogu chrześcijankami. Na ogół tak jest, gdyż od chrześcijan wymaga się, by się pobierali „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39). Ale co wtedy, jeśli brat miał już niewierzącą współmałżonkę, gdy oddawał swe życie Jehowie, albo jeśli jego żona odeszła od prawdy nie z jego winy?

¹⁴ Samo w sobie nie uniemożliwia to takiemu bratu zostania starszym. Ale nie daje mu też podstaw do opuszczenia żony tylko dlatego, że nie podziela ona jego przekonań religijnych. Paweł radził: „Jesteś związany z żoną? Przestań szukać uwolnienia” (1 Koryntian 7:27). Ponadto oznajmił: „Jeżeli jakiś brat ma niewierzącą żonę, a ona zgadza się z nim mieszkać, niech jej nie opuszcza (...) Ale jeśli niewierzący odchodzi, niech odejdzie; w takich okolicznościach brat lub siostra nie są niewolniczo związani, Bóg zaś powołał was do pokoju. Bo skąd wiesz, żono, czy nie wybawisz męża? Albo skąd wiesz, mężu, czy nie wybawisz żony?” (1 Koryntian 7:12, 15, 16). Starszy powinien być dobrym mężem, nawet jeśli jego żona nie jest Świadkiem.

15. Jakiej rady udzielił apostoł Piotr chrześcijańskim mężom i do czego może doprowadzić zaniedbywanie przez starszego obowiązków małżeńskich?

¹⁵ Chrześcijański starszy powinien pamiętać, że żona potrzebuje jego życzliwej troskliwości bez względu na to, czy wyznaje tę samą religię co on. Apostoł Piotr napisał: „Wy, mężowie, podobnie mieszkajcie z nimi [z żonami] stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie, gdyż i wy jesteście wraz z nimi dziedzicami niezasłużonej łaski życia, aby wasze modlitwy nie napotykały przeszkód” (1 Piotra 3:7). Mąż, który świadomie zaniedbuje potrzeby żony, naraża na szwank swą więź z Jehową; może to oznaczać, że Jehowa zagrodzi mu dostęp do siebie, ‛okrywając się obłokiem, tak że modlitwa do Niego nie dojdzie’ (Treny 3:44). Taki brat mógłby przestać się nadawać do usługiwania w charakterze chrześcijańskiego nadzorcy.

16. Co przede wszystkim podkreślił Paweł i jak starsi powinni się na to zapatrywać?

¹⁶ Jak już wspomniano, Paweł chciał przede wszystkim podkreślić, iż mężczyzna wstępujący w związek małżeński rezygnuje z tej miary wolności, która pozwalała mu jako kawalerowi okazywać „stałą gotowość usługiwania Panu bez rozpraszania uwagi” (1 Koryntian 7:35). Ze sprawozdań wynika, że niektórzy żonaci starsi nie zawsze w sposób zrównoważony podchodzą do natchnionych słów Pawła. Pragnąc wywiązać się z tego, czego w ich mniemaniu oczekuje się od dobrych starszych, zaniedbują swe obowiązki małżeńskie. Nieraz trudno im odmówić przyjęcia jakiegoś przywileju w zborze, nawet jeśli wyraźnie odbiłoby się to na zdrowiu duchowym żony. Skoro jednak zaznają radości, jakie niesie ze sobą małżeństwo, czy są też gotowi spełniać związane z nim obowiązki?

17. Co się stało z niektórymi żonami nadzorców i jak można było temu zapobiec?

¹⁷ Gorliwość starszych jest oczywiście ze wszech miar godna pochwały. Ale czy zachowuje równowagę chrześcijanin, który co prawda wywiązuje się ze swych obowiązków w zborze, lecz lekceważy biblijne powinności wobec żony? Zrównoważony starszy pragnie wspierać członków zboru, ale zależy mu także na duchowej pomyślności współmałżonki. Niekiedy żony nadzorców słabną pod względem duchowym, a nawet ‛ulegają rozbiciu niczym okręt’ (1 Tymoteusza 1:19). Chociaż zamężna kobieta sama ma obowiązek zabiegać o swe wybawienie, często można by uniknąć problemów natury duchowej, gdyby starsi ‛żywili i pielęgnowali’ swe żony, „jak i Chrystus — zbór” (Efezjan 5:28, 29). Trzeba podkreślić, że starsi muszą ‛zważać na samych siebie i na całą trzodę’ (Dzieje 20:28). Odnosi się to też do ich partnerek życiowych, jeżeli są żonaci.

„Udręka w ciele”

18. Na czym między innymi polega „udręka” chrześcijan związanych węzłem małżeńskim i jak może to wpłynąć na działalność starszych?

¹⁸ Apostoł napisał też: „Jeśli ktoś w stanie dziewiczości zawrze związek małżeński, nie popełni grzechu. Jednakże tacy będą mieć udrękę w ciele. Lecz ja was oszczędzam” (1 Koryntian 7:28). Tym, którzy wzorem Pawła byli gotowi pozostać w stanie wolnym, apostoł pragnął oszczędzić trosk nieodłącznie związanych z małżeństwem. Nawet pary bezdzietne mają różne zmartwienia, na przykład problemy zdrowotne, finansowe, a także obowiązki biblijne wobec sędziwych rodziców któregoś ze współmałżonków (1 Tymoteusza 5:4, 8). Starszy musi się przykładnie wywiązywać ze swych powinności, co czasami ma wpływ na jego działalność w charakterze chrześcijańskiego nadzorcy. Na szczęście większości starszych wspaniale udaje się sprostać zarówno obowiązkom rodzinnym, jak i zborowym.

19. Co miał na myśli Paweł, gdy oznajmił: „Ci, którzy mają żony, niech będą, jak gdyby ich nie mieli”?

¹⁹ Paweł dodał: „Pozostały czas jest skrócony. Odtąd ci, którzy mają żony, niech będą, jak gdyby ich nie mieli” (1 Koryntian 7:29). Jak wynika z jego wcześniejszych rad podanych w tym samym rozdziale Listu do Koryntian, apostoł bez wątpienia nie chciał powiedzieć, że chrześcijanie mają w jakiś sposób zaniedbywać żony (1 Koryntian 7:2, 3, 33). Paweł wyjaśnił, co miał na myśli, gdy napisał: „[Niech] używający tego świata [będą] jak ci, co nie korzystają z niego w pełni; gdyż zmienia się scena tego świata” (1 Koryntian 7:31). Obecnie jeszcze bardziej niż za czasów Pawła czy apostoła Jana widać, że „świat przemija” (1 Jana 2:15-17). Dlatego chrześcijanie, którzy rozumieją potrzebę ofiarnego naśladowania Chrystusa, nie mogą być wyłącznie zajęci korzystaniem z radości i przywilejów stanu małżeńskiego (1 Koryntian 7:5).