Storczyki w całej krasie

OD NASZEGO KORESPONDENTA Z KOSTARYKI

„Otoczone murkami, pysznią się swą urodą, którą uwydatnia łagodny wiatr oraz gra słonecznego światła i cienia. Są dziś bardziej niż kiedykolwiek dumne ze swej piękności”.

TAK się rozpoczynał artykuł zapowiadający doroczną krajową wystawę storczyków w stolicy Kostaryki, San José. Gdy pada słowo „storczyk”, wielu ludziom pamięć podsuwa obrazy kwiatów zaliczanych do najpiękniejszych i najniezwyklejszych na świecie. Pewna kobieta zwiedzająca wystawę zapytała: „Czy możliwe, żeby ktoś podziwiający urodę i skomplikowany kształt storczyków zaprzeczał stworzeniu ich przez Boga?”

Kostarykańskie storczyki

Kostaryka to niewielki kraj, niemniej zajmuje jedno z czołowych miejsc w świecie pod względem liczby storczyków na jednostkę powierzchni. Jest siedliskiem mnóstwa gatunków należących do tej rodziny, z których jeszcze nie wszystkie zostały poznane, a poznanych doliczono się już około 1400. Stabilizujący wpływ na miejscowy klimat wywiera od wschodu Morze Karaibskie, od zachodu zaś Ocean Spokojny. Występują tu tereny o zróżnicowanej wilgotności, co sprzyja wegetacji rozmaitych gatunków storczyków, jak również lasy mgielne — liczne zbiorowiska roślinne o dużej wilgotności, porastające wyżyny i góry, w których większość kostarykańskich storczyków znajduje idealne warunki do rozwoju. Na pewnym drzewie rosnącym w takim lesie stwierdzono aż 47 gatunków storczyków!

Wiele gatunków storczyków zostało uznanych za zagrożone, toteż cały czas podejmuje się starania, by je ocalić. Na szczęście są też gatunki, w które lasy Kostaryki obfitują. Obecnie hodowla storczyków to hobby popularne we wszystkich warstwach społecznych. Choć uprawa tych kwiatów nie jest trudna, istnieje pewne niebezpieczeństwo: można się od nich uzależnić! Ktoś tak to wyraził: „Chcieć się ograniczyć do hodowania jednego gatunku storczyka to jakby chcieć poprzestać na zjedzeniu jednego fistaszka!”

[Ramka i ilustracja na stronie 23]

Doroczna krajowa wystawa storczyków

Pierwszą krajową wystawę Kostarykańskie Towarzystwo Storczykowe zorganizowało w roku 1971 w celu zwrócenia uwagi opinii publicznej na konieczność ochrony naturalnych siedlisk storczyków. Ekspozycja była skromna — stanowiło ją zaledwie 147 okazów rozłożonych na kilku stołach. Ale niedawno na jednej z kolejnych wystaw liczba eksponowanych roślin wyniosła już przeszło 1600. Zwiedzających wita feeria barw, prawdziwa uczta dla oczu; prezentowane są kwiaty wszelkich możliwych wielkości i kształtów.

[Prawa własności]

Jardín Botánico Lankester

[Ramka i ilustracje na stronie 24]

Lankester Gardens

Ten cichy, rajsko piękny zakątek, który powstał w roku 1917 dzięki staraniom brytyjskiego przyrodnika Charlesa Lankestera Wellsa, należy do najbardziej cenionych ogrodów botanicznych obu Ameryk. Na niespełna 11 hektarach częściowo zalesionej powierzchni występuje tu aż 800 gatunków storczyków — zarówno rodzimych, jak i obcych. Miejsce to odgrywa także rolę głównego rezerwatu krajowego. Dziko rosnące storczyki, zwłaszcza rzadsze gatunki, bywają przedmiotem nielegalnego handlu. Po skonfiskowaniu ich przez urzędników państwowych trafiają do Lankester Gardens, gdzie jest szansa uratowania danego gatunku od zagłady.

[Prawa własności]

Zdjęcia powyżej: Jardín Botánico Lankester de la Universidad de Costa Rica