WYSTĄPIENIE PRZED SOBOREM W KONSTANCJI

Kościół katolicki nie mógł już dłużej ścierpieć działalności Husa i zażądał od niego, żeby się wytłumaczył ze swych poglądów przed soborem, który w latach 1414-1418 obradował w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim.a Do stawienia się tam skłonił reformatora brat króla, późniejszy cesarz Zygmunt Luksemburski, który obiecał mu list żelazny. Szybko okazało się jednak, że nie dotrzymał słowa. Wkrótce po przybyciu na miejsce Hus został uwięziony. Mimo to w dalszym ciągu nie chciał uznać autorytetu ani papieża, ani soboru.

Wezwany do wyrzeczenia się swych nauk i poglądów odparł zgodnie z Listem 2 do Tymoteusza 3:14-16, że chętnie to zrobi, gdy błąd zostanie mu udowodniony na podstawie Pisma. Wiedział, iż sumienie nie dałoby mu spokoju, gdyby złożył jakieś dwuznacznie sformułowane oświadczenie. Oznajmił: „Zawsze pragnąłem, by z Pisma Świętego przedłożono mi lepszą naukę, a wtedy bezzwłocznie odwołam swoją”. Zaapelował, by chociaż najmniej znaczny uczestnik soboru wykazał mu błąd na podstawie samego Słowa Bożego, ale uznano go za zatwardziałego kacerza i odesłano do więzienia, nie podjąwszy z nim żadnej dyskusji biblijnej.

Dnia 6 lipca 1415 roku oficjalnie potępiono Husa w katedrze konstancjeńskiej. Nie pozwolono mu odpowiedzieć na odczytywane zarzuty. Publicznie pozbawiono go święceń kapłańskich, podczas gdy na dziedzińcu kościelnym spaliły się jego dzieła. W końcu wyprowadzono go na błonia poza miastem, gdzie spłonął na stosie. Popioły zebrano i wrzucono do Renu, żeby nikt nie zachował ich jako relikwii po tym męczenniku.