Jednak często najlepiej jest po prostu ‛płakać z tymi, którzy płaczą’ (Rzym. 12:15). „Językiem mojego serca stały się łzy” — przyznaje Gaby, która straciła męża. „Dlatego kiedy przyjaciele ze mną płaczą, przynosi mi to pewną ulgę. W takich chwilach nie czuję się osamotniona w bólu”.

W Biblii znajdujemy obietnicę: „[Bóg] pochłonie (...) śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza” (Izaj. 25:8). Wtedy zamiast ‛płakać z tymi, którzy płaczą’, wszyscy mieszkańcy ziemi będą ‛radować się z tymi, którzy się radują’ (Rzym. 12:15).