[Ilustracja na stronie 90]

Po prawej: Ten sam program przedstawiono na Curaçao

Zgromadzenia okręgowe organizowano kolejno na Arubie i na Curaçao, toteż część uczestników wyruszała tam samolotami czarterowymi, a inni płynęli statkiem. Pewnego razu spora grupa braci udających się na zgromadzenie statkiem Niagara zapadła na chorobę morską. Ta niedogodność nie stłumiła jednak ich radości z duchowej uczty, jakiej wyczekiwali.

Ingrid Selassa, mająca wtedy 16 lat, pamięta, jak babcia sprzedała świnię, by móc opłacić tę podróż. Uczestnicy kongresu mieszkali w domach swych współwyznawców, niektórzy nawet spali na podłodze. Bracia nawiązali trwałe przyjaźnie i umocnili więzy miłości i jedności. W 1959 roku w Banda Abao, w budynku przy plantacji Santa Cruz, odbyło się pierwsze zgromadzenie w języku papiamento. Ingrid wspomina: „Załadowaliśmy do autobusów żywność, łóżka polowe i inne rzeczy i udaliśmy się na zgromadzenie. Program był prawdziwą ucztą duchową, a wieczory spędzaliśmy na grach biblijnych i śpiewaniu pieśni pod rozgwieżdżonym niebem. Nigdy nie zapomnę tych trzech dni. Czuliśmy wtedy, że naprawdę stanowimy część społeczności braterskiej”. Duże znaczenie w pielęgnowaniu miłości i jedności między braćmi miały też krzepiące wiarę zgromadzenia międzynarodowe, takie jak to w roku 1969 pod hasłem „Pokój na ziemi”.