GŁOSZENIE Z OBRAZKAMI

W roku 1957 John Cutforth na stałe przeniósł się do Papui-Nowej Gwinei i usługiwał tu jako nadzorca podróżujący. Od czasu swojej pierwszej wizyty zachodził w głowę, w jaki sposób najlepiej byłoby głosić miejscowej ludności, w większości niepiśmiennej. Teraz chciał wypróbować swoje pomysły.

Na początku wizyty w jakimś zborze lub grupie na oddaleniu John pisał na tablicy swoje imię oraz imię tłumacza. Potem, wskazując na niebo, pytał obecnych: „Bóg. Jakie imię?”. U góry tablicy zapisywał udzieloną przez nich odpowiedź: „Jehowa” i „Psalm 83:18”. Pod spodem po lewej stronie umieszczał napis „Stary świat”, poniżej szkicował dwóch bijących się mężczyzn, zapłakaną osobę i grób, a pod ilustracją pisał „Rzymian 5:12”. Po prawej stronie tablicy pod nagłówkiem „Nowy świat” rysował dwóch ludzi ściskających sobie dłonie, uśmiechniętą twarz i przekreślony grób z dopiskiem „Objawienie 21:4”. Później wygłaszał ożywione przemówienie i objaśniał obrazki. Następnie zapraszał słuchaczy, żeby wyszli na środek i powtórzyli jego argumentację. Kiedy już ją opanowali, zachęcał, by przerysowali wszystko na kartki i korzystali z nich, głosząc innym.

[Ilustracje na stronie 90]

Po prawej: John Cutforth naucza przy pomocy obrazków; poniżej: brat niesie tablicę z ilustracjami, żeby głosić w oddalonych wioskach