Kim byli „mężczyźni uzbrojeni w sztylety”, wspomniani w związku z aresztowaniem Pawła przez Rzymian?

▪ Jak czytamy w Dziejach Apostolskich, podczas rozruchów w świątyni jerozolimskiej rzymski dowódca wojskowy zakuł Pawła w łańcuchy. Podejrzewał, że jest on przywódcą ugrupowania rebeliantów, złożonego z „czterech tysięcy mężczyzn uzbrojonych w sztylety [„sykaryjczyków”, Biblia Tysiąclecia]” (Dzieje 21:30-38). Co wiemy o tych mężczyznach?

Greckie słowo przetłumaczone na „mężczyźni uzbrojeni w sztylety” pochodzi od łacińskiego sicarii, które oznacza „używający sica”, czyli sztyletu. Józef Flawiusz, historyk z I wieku, opisuje tych ludzi jako fanatycznych żydowskich patriotów, nieprzejednanych wrogów Rzymu dokonujących zorganizowanych zabójstw na tle politycznym.

Według Flawiusza sykaryjczycy „mordowali ludzi w biały dzień i w samym sercu miasta. Mieszali się z tłumem szczególnie w czasie świąt i nosząc ukryte pod szatami małe sztylety, żgali nimi swoich przeciwników” (Wojna żydowska, tłum. J. Radożycki). Kiedy ich ofiary padały martwe, sykaryjczycy udawali oburzenie tymi zabójstwami i w ten sposób unikali zdemaskowania. Flawiusz dodaje, że przewodzili oni powstaniu Żydów przeciw Rzymowi w latach 66-70 n.e. Zrozumiałe więc, że rzymski dowódca chciał ująć domniemanego herszta takiego ugrupowania.

[Ilustracja na stronie 15]

Sykaryjczyk