Inny Danita, Samson, przez 20 lat wiernie służył Jehowie jako sędzia Izraela, spełniając tym zarówno proroctwo wypowiedziane przez Jakuba na łożu śmierci („Dan będzie sądził swój lud”), jak i zapowiedź Mojżesza („Dan to lwie szczenię”) (Rdz 49:16; Pwt 33:22; Sdz 13:2, 24, 25; 15:20).

Kiedy 17 lat później Jakub tuż przed śmiercią wezwał do siebie swych synów, Dan cieszył się takimi samymi prawami jak 11 jego braci, którzy wraz z nim stali się głowami 12 plemion izraelskich. Błogosławiąc go, Jakub oznajmił: „Dan będzie sądził swój lud jako jedno z plemion Izraela. Niech Dan okaże się wężem na skraju drogi, wężem rogatym na skraju gościńca, kąsającym pęciny konia, tak iż jego jeździec spada do tyłu. Zaiste, będę wyczekiwał twego wybawienia, Jehowo” (Rdz 49:16-18).