Być może Daniel nie żył już zbyt długo po trzecim roku Cyrusa. Jeśli w czasie uprowadzenia do Babilonu w 617 r. p.n.e. był nastolatkiem, to gdy otrzymał wizje zapisane w rozdz. 10-12, miał prawie 100 lat. Skierowane do niego słowa anioła: „Podążaj ku końcowi; i spoczniesz, ale powstaniesz do swego losu z końcem dni” wydają się wskazywać, że życie Daniela zbliżało się do końca, i zapewniają o jego zmartwychwstaniu (Dn 12:13).

W trzecim roku Cyrusa (536 p.n.e.) otrzymał wizję za pośrednictwem anioła, który w związku z tą misją musiał zmagać się z „księciem królestwa perskiego”. Anioł wyjawił Danielowi, co spotka jego lud „pod koniec dni, ponieważ wizja ta dotyczy dni, które dopiero nadejdą” (Dn 10:14).

Tło i czas spisania. Księga ta została spisana w Babilonie, choć jedna z wizji rozgrywa się w Suzie nad rzeką Ulaj. Nie wiadomo, czy Daniel przebywał w Suzie naprawdę, czy tylko w widzeniu. Spisywanie ukończył ok. 536 r. p.n.e., a cała księga obejmuje okres od r. 618 do 536 (Dn 8:1, 2).