Daniel i jego trzej hebrajscy towarzysze znajdują się w grupie młodych Judejczyków królewskiego rodu, których wybrano na trzyletnie przeszkolenie w pałacu władcy. Daniel postanawia w swym sercu nie kalać się pogańskimi przysmakami ani winem króla, toteż proponuje, by przez dziesięć dni podawano im na próbę dietę jarską. Wychodzi to na dobre Danielowi i jego towarzyszom, a Bóg obdarza ich wiedzą i mądrością. Nebukadneccar czyni tych czterech młodzieńców swymi doradcami.

Król wpada więc w furię i każe wytracić mędrców. Ponieważ rozkaz dotyczy też czterech Hebrajczyków, Daniel prosi o czas na wytłumaczenie snu. Wraz z towarzyszami modli się do Jehowy o kierownictwo. Jehowa objawia mu sen i jego znaczenie, toteż Daniel idzie do króla i mówi: „Jest Bóg w niebiosach — Ten, który wyjawia tajemnice — i on oznajmił królowi Nebukadneccarowi, co się ma wydarzyć pod koniec dni” (2:28).

Jego trzech towarzyszy wyznacza do zarządzania w królestwie (2:47, 48).

9. Co się dzieje, gdy trzej Hebrajczycy śmiało odmawiają oddania czci posągowi?

⁹ Trzej Hebrajczycy wyratowani z ognistego pieca (3:1-30). Nebukadneccar wznosi olbrzymi złoty posąg, wysoki na 60 łokci (27 metrów), i rozkazuje sprawującym władzę w mocarstwie zebrać się z okazji poświęcenia go. Gdy zabrzmi specjalna muzyka, wszyscy mają upaść i oddać posągowi cześć. Kto tego nie zrobi, zostanie wrzucony do rozpalonego pieca. Doniesiono, że rozkazu nie wykonało trzech towarzyszy Daniela: Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Stanąwszy przed rozgniewanym królem, śmiało oświadczają: „Nasz Bóg, któremu służymy, potrafi nas wyratować. (...) Złotemu posągowi, który postawiłeś, nie oddamy czci” (3:17, 18). Rozwścieczony władca każe rozpalić piec siedem razy bardziej niż zwykle, związać trzech Hebrajczyków i wrzucić ich do środka. Ognisty płomień zabija wykonawców tego wyroku. Nebukadneccara ogarnia strach. Cóż widzi w piecu? Czterech mężów przechadza się pośród ognia, nie ponosząc szkody, a „czwarty wyglądem przypomina syna bogów” (3:25). Król woła trzech Hebrajczyków, by wyszli z ognia. Wychodzą nietknięci — nawet nie czuć od nich swędu spalenizny! Dzięki temu, że odważnie obstawali przy prawdziwym wielbieniu, Nebukadneccar przyznaje wolność religijną Żydom w całym swym imperium.