Pisarz: Daniel

2. Skąd wiadomo, że Daniel był postacią historyczną, i w jakim burzliwym okresie prorokował?

² Księgę tę nazwano od imienia jej pisarza. „Daniel” (po hebrajsku Danijjél) znaczy „moim sędzią jest Bóg”. Żyjący współcześnie z nim Ezechiel potwierdza, że prorok ten był postacią historyczną, gdyż wymienia go obok Noego i Hioba (Ezech. 14:14, 20; 28:3).

Jakże wiele wydarzyło się za życia Daniela! Dzieciństwo spędził pod panowaniem królestwa Bożego w Judzie. Później jako kilkunastoletni książę wraz z innymi szlachetnie urodzonymi Judejczykami został zabrany do Babilonu, gdzie przeżył rozkwit i upadek tego trzeciego mocarstwa światowego w historii biblijnej. Potem był wysokim urzędnikiem w czwartym mocarstwie, w Medo-Persji. Musiał więc żyć około stu lat.

6. Na jakie dwie części dzieli się Księga Daniela?

⁶ Żydzi nie zaliczali Księgi Daniela do Proroków, lecz do Pism. Jednakże w polskich przekładach Biblii zachowano kolejność przyjętą w greckiej Septuagincie oraz łacińskiej Wulgacie i umieszczono tę księgę między prorokami większymi a mniejszymi. Można ją podzielić na dwie części. Pierwsza — rozdziały od 1 do 6 — to ułożony chronologicznie opis przeżyć Daniela i jego towarzyszy w służbie państwowej od roku 617 do 538 p.n.e. (Dan. 1:1, 21). Część drugą — rozdziały od 7 do 12 — napisał w pierwszej osobie sam Daniel; zrelacjonował tu swoje wizje i spotkania z aniołami w okresie mniej więcej od roku 553f do 536 p.n.e. (7:2, 28; 8:2; 9:2; 12:5, 7, 8). Obie te części stanowią razem jedną, harmonijną w swej treści Księgę Daniela.