Złożył ofiary Bogu, chcąc sobie zapewnić Jego błogosławieństwo, po czym uzyskał poparcie Achitofela, najbardziej szanowanego doradcy króla. Wiele osób przechodziło teraz na stronę Absaloma (2Sm 15:7-12).

Następnie, idąc za radą Achitofela, publicznie współżył z nałożnicami swego ojca, czym pokazał, że całkowicie zrywa stosunki z Dawidem i zrobi wszystko, by utrzymać tron (2Sm 16:15-23).

Achitofel namawiał teraz Absaloma, żeby powierzył mu władzę nad wojskiem i pozwolił jeszcze tej samej nocy wyruszyć w celu zadania śmiertelnego ciosu Dawidowi, zanim zdąży on zorganizować swych ludzi. Absalomowi podobał się ten pomysł, ale uznał, że mądrze będzie zapoznać się z opinią Chuszaja. Ten oczywiście rozumiał, iż Dawid potrzebuje czasu; być może dostrzegł też u Absaloma brak prawdziwej odwagi (do tej pory Absalom wykazał się raczej zuchwałością i sprytem niż męstwem) oraz odwołał się do jego próżności. Dlatego zaproponował, by się nie śpieszyć, ale zebrać ogromne wojsko, którym miał dowodzić sam Absalom. Za sprawą Jehowy rada Chuszaja została przyjęta. Achitofel najwyraźniej przeczuwał, że bunt Absaloma się nie powiedzie, i dlatego popełnił samobójstwo (2Sm 17:1-14, 23).