Miłosierdzie wobec grzeszników

8, 9. Co obejmowało miłosierdzie okazane Dawidowi po grzechu z Batszebą?

⁸ Rozważmy, co się wydarzyło, gdy prorok Natan wytknął królowi starożytnego Izraela Dawidowi cudzołóstwo popełnione z Batszebą. Skruszony Dawid modlił się: „Okaż mi łaskę, Boże, stosownie do swej lojalnej życzliwości. Stosownie do obfitości swych zmiłowań zmaż moje występki. Dokładnie mnie obmyj z mego przewinienia i oczyść mnie z mego grzechu. Sam bowiem znam swe występki, a grzech mój ciągle jest przede mną. Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zrobiłem to, co złe w twoich oczach” (Psalm 51:1-4).

⁹ Dawid odczuwał głębokie wyrzuty sumienia. Jehowa mu przebaczył i powstrzymał się od wykonania na nim i na Batszebie wyroku śmierci przewidzianego w Prawie Mojżeszowym za taki czyn (Powtórzonego Prawa 22:22). Wprawdzie zostali oszczędzeni, ale nie uniknęli wszystkich konsekwencji popełnionego grzechu (2 Samuela 12:13). Przejawiając miłosierdzie, Bóg odpuszcza przewinienie, zarazem jednak nie odstępuje od wymierzenia stosownej kary.

11. Jak sposobem załatwienia sprawy grzechu Dawida i Batszeby Jehowa dowiódł poszanowania dla wymogów sprawiedliwości?

¹¹ W wypadku Dawida i Batszeby anulowanie wyroku śmierci wymagałoby wcześniejszego przebaczenia ich grzechu. Coś takiego przekraczało kompetencje izraelskich sędziów. Gdyby to oni rozpatrywali tę sprawę, musieliby orzec karę śmierci. Tak stanowiło Prawo Mojżeszowe. Ale Jehowa ze względu na przymierze zawarte z Dawidem chciał ustalić, czy są podstawy do odpuszczenia mu grzechu (2 Samuela 7:12-16). Dlatego jako „Sędzia całej ziemi”, który ‛bada serce’, postanowił zająć się tą sprawą osobiście (Rodzaju 18:25; 1 Kronik 29:17). Mógł dokładnie wejrzeć w serce Dawida, ocenić szczerość jego skruchy i przebaczyć mu popełnione zło.