Jehowa polecił Samuelowi: ‛Idź do domu Jessego. Jeden z jego synów zostanie kolejnym królem Izraela’. Samuel poszedł, a kiedy zobaczył najstarszego syna, pomyślał: ‛Na pewno chodzi o tego młodego człowieka’. Ale Jehowa powiedział Samuelowi, że to nie ten. Wyjaśnił: ‛Ja widzę, co jest w sercu, a nie tylko to, co widać na zewnątrz’.

Jesse przyprowadził do Samuela jeszcze sześciu swoich synów. Ale Samuel powiedział: ‛Jehowa nie wybrał żadnego z nich. Czy to wszyscy?’. Jesse odpowiedział: ‛Jest jeszcze najmłodszy, Dawid. Nie ma go w domu, bo zajmuje się owcami’. Kiedy Dawid przyszedł, Jehowa powiedział Samuelowi: ‛To właśnie on!’. Samuel wylał na głowę Dawida olejek i w ten sposób namaścił go na przyszłego króla Izraela.

Jakiś czas później Izraelici prowadzili wojnę z Filistynami, wśród których był olbrzymi wojownik o imieniu Goliat. Dzień po dniu Goliat obrażał Izraelitów. Wołał: ‛Wybierzcie kogoś, żeby ze mną walczył. Jeśli wygra, będziemy waszymi niewolnikami. Ale jeśli ja wygram, to my weźmiemy was w niewolę’.

Dawid przyszedł do obozu wojska Izraelitów z jedzeniem dla swoich braci, którzy byli żołnierzami. Kiedy usłyszał Goliata, zdecydował: ‛Ja będę z nim walczył!’. Ale król Saul powiedział: ‛Jesteś tylko chłopcem’. Dawid odpowiedział: ‛Pomoże mi Jehowa’.

Saul chciał pożyczyć Dawidowi swoją zbroję, ale Dawid powiedział: ‛Nie dam rady w niej walczyć’. Wziął za to swoją procę i poszedł do strumienia wybrać pięć gładkich kamieni. Włożył je do torby. Potem pobiegł w kierunku olbrzyma, a ten zawołał: ‛Chodź tu, chłopczyku. Nakarmię tobą ptaki i dzikie zwierzęta’. Ale Dawid się go nie bał. Odpowiedział: ‛Ty przyszedłeś walczyć ze mną z mieczem i włócznią, ale ja przychodzę z imieniem Jehowy. Nie walczysz z nami, tylko z Bogiem. Wszyscy zobaczą, że Jehowa jest potężniejszy niż miecz albo włócznia. On pomoże nam pokonać was wszystkich’.

Dawid włożył do procy kamień i zamachnął się najmocniej, jak potrafił. Dzięki pomocy Jehowy kamień z ogromną siłą uderzył w czoło Goliata. Olbrzym runął na ziemię martwy. Wtedy Filistyni rzucili się do ucieczki. A czy ty ufasz Jehowie, tak jak Dawid?

Po tym, jak Dawid zabił Goliata, król Saul wybrał go na wodza swojej armii. Dawid zwyciężył w wielu bitwach i stał się bardzo popularny. Zawsze kiedy wracał z wojny, kobiety wychodziły mu na spotkanie, tańczyły i śpiewały: ‛Saul pobił tysiące, ale Dawid dziesiątki tysięcy!’. Z tego powodu Saul zaczął zazdrościć Dawidowi i chciał go zabić.

Dawid bardzo dobrze grał na lirze. Pewnego dnia, kiedy grał królowi, ten rzucił w niego włócznią. Dawid w ostatniej chwili się uchylił, a włócznia wbiła się w ścianę. Później Saul jeszcze wiele razy próbował zabić Dawida. W końcu musiał on uciec na pustynię.

Saul zebrał 3000 wojowników i zaczął szukać Dawida. Pewnego razu król przypadkiem wszedł do jaskini, w której akurat chował się Dawid i jego ludzie. Szeptem powiedzieli oni do Dawida: ‛Teraz masz okazję zabić Saula’. Wtedy Dawid podkradł się do niego i po kryjomu odciął mu kawałek ubrania. Ale później żałował, że to zrobił, bo w ten sposób okazał brak szacunku dla króla namaszczonego przez Jehowę. Dawid zabronił swoim ludziom atakować Saula, a potem zawołał do niego, że chociaż mógł go zabić, to tego nie zrobił. Czy dzięki temu Saul zmienił swój stosunek do Dawida?

Niestety, nie. Saul dalej go ścigał. Pewnej nocy Dawid i jego siostrzeniec Abiszaj zakradli się do obozu Saula. Wszyscy spali — nawet Abner, wojownik, który miał ochraniać Saula. Abiszaj powiedział: ‛To nasza szansa! Pozwól mi zabić Saula!’. Ale Dawid odpowiedział: ‛Jehowa zrobi z nim to, co uzna za dobre. Zabierzmy tylko jego włócznię i dzban na wodę i chodźmy’.

Dawid wszedł na pobliskie wzgórze, z którego było widać obóz Saula. Zawołał: ‛Abnerze, dlaczego nie pilnowałeś swojego króla? Gdzie jest jego włócznia i dzban?’. Saul rozpoznał głos Dawida i powiedział: ‛Mogłeś mnie zabić, ale tego nie zrobiłeś. Wiem, że zostaniesz następnym królem Izraela’. Później wrócił do domu. Ale nie wszyscy w rodzinie Saula nienawidzili Dawida.

Najstarszy syn króla Saula, Jonatan, był odważnym wojownikiem. Dawid powiedział o nim, że był szybszy od orła i silniejszy od lwa. Pewnego dnia Jonatan zobaczył na wzgórzu grupę filistyńskich żołnierzy. Powiedział wtedy do swojego giermka: ‛Zaatakujemy ich tylko wtedy, jeżeli Jehowa da nam znak. Jeśli Filistyni powiedzą, żebyśmy podeszli, będziemy wiedzieli, że mamy zaatakować’. Kiedy Filistyni ich zobaczyli, zawołali: ‛Podejdźcie tu i walczcie!’. Wtedy Jonatan z giermkiem wspięli się na wzgórze i we dwóch pokonali 20 żołnierzy.

Jako najstarszy syn Saula, Jonatan mógł oczekiwać, że kiedyś zostanie królem. Ale dowiedział się, że na kolejnego króla Jehowa wybrał Dawida. Mimo to wcale nie był zazdrosny. Jonatan i Dawid zostali bliskimi przyjaciółmi. Obiecali, że będą się wzajemnie chronić i wspierać. W dowód przyjaźni Jonatan dał Dawidowi swój płaszcz, miecz, łuk i pas.

Kiedy Dawid uciekał przed Saulem, Jonatan spotkał się z nim i powiedział: ‛Bądź silny i odważny. To ciebie Jehowa wybrał na króla. Nawet mój ojciec o tym wie’. Czy chciałbyś mieć dobrego przyjaciela, takiego jak Jonatan?

Jonatan był gotowy ryzykować życie, żeby pomóc przyjacielowi. Wiedział, że Saul chce zabić Dawida, więc powiedział ojcu: ‛Gdybyś zabił Dawida, popełniłbyś grzech. On nie zrobił nic złego’. Saul bardzo się wtedy rozzłościł na Jonatana. Jakiś czas później Saul i Jonatan razem zginęli w bitwie.

Po śmierci Jonatana Dawid odszukał jego syna, Mefiboszeta. Powiedział mu: ‛Twój ojciec był moim bliskim przyjacielem. Dlatego do końca życia będę się tobą opiekował. Będziesz mieszkał u mnie i jadł przy moim stole’. Dawid nigdy nie zapomniał o swoim przyjacielu Jonatanie.

Po śmierci Saula Dawid został królem. Miał wtedy 30 lat. Po jakimś czasie zobaczył wieczorem z dachu swojego pałacu bardzo piękną kobietę. Dowiedział się, że miała na imię Batszeba i że była żoną żołnierza, który nazywał się Uriasz. Dawid sprowadził Batszebę do swojego pałacu. Doszło między nimi do kontaktów seksualnych i Batszeba zaszła w ciążę. Dawid starał się to wszystko ukryć. Kazał dowódcy wojska, żeby w trakcie bitwy postawił Uriasza w pierwszym szeregu i żeby inni żołnierze się zza niego wycofali. Uriasz zginął, a wtedy Dawid ożenił się z Batszebą.

Ale Jehowa widział wszystkie te złe rzeczy. Jak myślisz, czy coś z tym zrobił? Posłał do Dawida proroka Natana. Prorok opowiedział królowi historię: ‛Pewien bogaty człowiek miał dużo owiec. Za to biedny miał tylko jedną malutką owieczkę, którą bardzo kochał. Ale bogaty zabrał ją biednemu’. Dawid się rozgniewał: ‛Bogaty zasługuje na śmierć!’. Wtedy Natan powiedział: ‛To ty jesteś tym bogatym człowiekiem!’. Dawid był zrozpaczony. Przyznał się: ‛Zgrzeszyłem przeciw Jehowie’. Z powodu tego grzechu Dawid i jego rodzina mieli później dużo problemów. Jehowa ukarał Dawida, ale pozwolił mu żyć, ponieważ był on uczciwy i pokorny.

Dawid chciał zbudować Bogu świątynię, ale Jehowa zadecydował, że zrobi to syn Dawida — Salomon. Dawid zaczął przygotowywać dla niego potrzebne materiały i powiedział: ‛Świątynia Jehowy musi być wspaniała. Salomon jest jeszcze młody, więc pomogę mu wszystko przygotować’. Dlatego na prace budowlane przekazał bardzo dużo własnych pieniędzy. Wyszukał zdolnych robotników. Zebrał złoto i srebro oraz sprowadził drewno cedrowe z Tyru i Sydonu. Pod koniec życia dał Salomonowi plany budowy świątyni. Powiedział: ‛Jehowa polecił mi zapisać to dla ciebie. On ci pomoże. Nie bój się. Bądź silny i zabierz się do budowy’.