W książce pt. The Epistle of Paul to the Romans (List Pawła do Rzymian) profesor F.F. Bruce słusznie napisał: „Głoszenie ewangelii weszło mu w krew i apostoł nie może się od tego powstrzymać; stale jest ‛na służbie’ i pełni ją bez wytchnienia, chcąc spłacać dług, do którego się poczuwa wobec całej ludzkości i którego, dopóki żyje, nigdy nie zdoła wyrównać”.

„DŁUŻNIK” WOBEC WSZYSTKICH

11. Co należy rozumieć przez słowa Pawła, że jest „dłużnikiem”?

¹¹ Paweł miał jeszcze inny bodziec do podejmowania niezmordowanych wysiłków w głoszeniu dobrej nowiny. Napisał: „Dłużnikiem jestem wobec Greków i barbarzyńców, wobec mądrych i bezmyślnych” (Rzym. 1:14). W jakim sensie był „dłużnikiem”? W innych przekładach oddano jego słowa przez: „Jestem zobowiązany” (New English Bible), „Mam obowiązek” (Today’s English Version) albo „Poczuwam się do obowiązku” (Jerusalem Bible). Czy więc chciał powiedzieć, że dzieło głoszenia jest uciążliwym zobowiązaniem lub przykrą powinnością, z których musi się wywiązywać przed Bogiem? Łatwo moglibyśmy przybrać taką postawę, gdybyśmy zapomnieli, że czas nagli, lub gdyby zaczęły nas pociągać świeckie atrakcje. Jednakże Paweł miał na myśli coś innego.

12. Wobec kogo Paweł był „dłużnikiem”? Dlaczego?

¹² Jako „naczynie wybrane” i „apostoł dla narodów”, Paweł ponosił wobec Boga wielką odpowiedzialność (Dzieje 9:15; Rzym. 11:13). Jednakże poczuwał się do niej nie tylko przed Jehową. Mówił, że jest „dłużnikiem (...) wobec Greków i barbarzyńców, wobec mądrych i bezmyślnych”. Z uwagi na okazane mu miłosierdzie oraz na przywilej, którego dostąpił, czuł, iż powinien tak głosić dobrą nowinę, żeby każdy mógł ją usłyszeć. Był też świadomy, że Bóg chce, „żeby ludzie wszelkiego pokroju byli wybawieni i osiągnęli dokładną wiedzę o prawdzie” (1 Tym. 1:12-16; 2:3, 4). Pracował więc bezustannie, nie tylko dlatego, że wziął na siebie odpowiedzialność przed Bogiem, lecz także po to, by wyrównać dług zaciągnięty u bliźnich.