Komu jesteś oddany?

„Wszystko, co powiedział Jahwe, uczynimy i będziemy posłuszni” (WYJŚCIA 24:7, BT).

1, 2. (a) Komu lub czemu oddali się niektórzy ludzie? (b) Czy takie oddanie zawsze ma związek z religią?

W LUTYM 1945 roku w pewnej sali zgromadzili się piloci myśliwców Zero z japońskiego korpusu lotniczego Yatabe. Na otrzymanej kartce każdy z nich miał napisać, czy chciałby wstąpić do oddziałów kamikadze. „Sądziłem, że skoro naród znajduje się w niebezpieczeństwie, to moją powinnością jest oddanie za niego życia” — mówi jeden z obecnych tam wówczas oficerów. „Ulegając emocjom, zgłosiłem się do tego zadania”. Został przeszkolony, jak obsługiwać i pilotować Ohka — samolot z ładunkiem wybuchowym, który należało w samobójczym ataku rozbić o nieprzyjacielski okręt wojenny. Zanim jednak miał sposobność spełnić tę misję i umrzeć za kraj i cesarza, wojna się skończyła. Po przegranej Japonii jego wiara w cesarza legła w gruzach.

² Wielu Japończyków uważało kiedyś swego władcę za żywego boga i służyło mu z pełnym oddaniem. Także w innych państwach istniały i dalej istnieją rozmaite obiekty kultu. Miliony ludzi czci Marię, Buddę lub jakieś bóstwa — często wyobrażane za pomocą posągów lub obrazów. Pod wpływem porywających kazań niektórzy swymi ciężko zarobionymi pieniędzmi napełniają kieszenie kaznodziejów telewizyjnych, z oddaniem udzielając im szczerego poparcia. Po wojnie rozczarowani Japończycy szukali czegoś nowego, czemu mogliby poświęcić życie, i dla niejednego takim bożyszczem stała się praca. Zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie sporo osób z wielkim oddaniem gromadzi dobra materialne. Młodzi czynią sobie idoli z muzyków, których styl życia naśladują. Mnóstwo ludzi ubóstwia samych siebie, a własne pragnienia stają się dla nich swoistym przedmiotem kultu (Filipian 3:19; 2 Tymoteusza 3:2). Ale czy tego typu rzeczy lub osoby rzeczywiście zasługują na to, by bez reszty im się oddać?

3. Jak niektóre obiekty kultu okazały się bezwartościowe?

³ Po zetknięciu się z twardą rzeczywistością czciciele bożków często doznają rozczarowania. Spotyka ich zawód, gdyż w końcu sobie uświadamiają, że owe bożyszcza są jedynie „dziełem rąk ludzkich” (Psalm 115:4). Kiedy wokół znanych kaznodziejów wybuchają skandale, szczerzy ludzie czują się oszukani. Załamanie się niestabilnej gospodarki sprawia, że osoby tracące pracę odchodzą od zmysłów. Czciciele mamony boleśnie odczuli ostatnie recesje. Przytłaczają ich długi, które zaciągnęli z nadzieją na wielkie zyski, a na których spłacenie raczej nie mają szans (Mateusza 6:24, Bw). Gwiazdy rocka lub innych dziedzin rozrywki opuszczają swych wielbicieli, gdy umierają lub tracą popularność. A osoby koncentrujące się na zaspokajaniu samolubnych pragnień często zbierają gorzkie owoce (Galatów 6:7).

4. Z jakich powodów ludzie poświęcają się czczym rzeczom?

⁴ Co pobudza ludzi do poświęcania się takim czczym rzeczom? W dużej mierze przyczynia się do tego duch świata rządzonego przez Szatana Diabła (Efezjan 2:2, 3). Wpływ owego ducha ujawnia się w rozmaity sposób. Ktoś może być niewolnikiem tradycji rodzinnych, pielęgnowanych od pokoleń. Również wykształcenie i wychowanie mogą silnie oddziaływać na sposób myślenia. Atmosfera w miejscu zatrudnienia powoduje, że niejeden „wojownik firmy” popada w nałóg pracy, który czasami bywa groźny dla życia. Materialistyczne nastawienie tego świata rozbudza w ludziach pragnienie, by mieć coraz więcej. Ulegając podszeptom swych znikczemniałych serc, wiele osób oddaje się zaspokajaniu samolubnych pragnień. Ludzie tacy nie zastanawiają się, czy to, czemu się poświęcili, jest tego warte.

Oddany naród

5. Do jakiego aktu oddania się Jehowie doszło 3500 lat temu?

⁵ Ponad 3500 lat temu członkowie pewnego narodu dokonali znacznie lepszego wyboru. Oddali się wszechwładnemu Bogu, Jehowie. Na pustyni Synaj cały naród izraelski złożył w tej sprawie specjalne oświadczenie.

6. Jakie znaczenie imienia Bożego mieli poznać Izraelici?

⁶ Co pobudziło Izraelitów do tego kroku? Kiedy przebywali w niewoli egipskiej, Jehowa polecił Mojżeszowi wyprowadzić ich na wolność. Na pytanie, jak Mojżesz ma opisać Boga, który go posłał, Jehowa powiedział o sobie: „Okażę, że jestem, jakim się okażę”. Nakazał Mojżeszowi, by oświadczył synom Izraela: „Posłał mnie do was Okażę, że jestem” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 3:13, 14, NW). Sformułowanie to wskazuje, iż Jehowa staje się wszystkim, co jest niezbędne do urzeczywistnienia Jego zamierzeń. Miał okazać się Tym, który dotrzymuje swych obietnic, i uczynić to w sposób, jakiego nigdy nie poznali przodkowie Izraelitów (2 Mojżeszowa 6:2, 3).

7, 8. Jakie dowody mieli Izraelici, że Jehowa Bóg zasługuje na to, by Mu się oddać?

⁷ Izraelici ujrzeli, jak na Egipt i jego mieszkańców spadło dziesięć plag (Psalm 78:44-51). Następnie w ciągu jednej nocy prawdopodobnie ponad trzy miliony osób, licząc z kobietami i dziećmi, przygotowało się do drogi i opuściło ziemię Goszen, co samo w sobie było nie lada wyczynem (2 Mojżeszowa 12:37, 38). Potem nad Morzem Czerwonym Jehowa dał się poznać jako „mocarz wojny”, zapewniając swemu ludowi ochronę przed wojskiem faraona. W tym celu najpierw rozdzielił wody morza, by umożliwić przejście Izraelitom, a później je połączył i zatopił ścigających Egipcjan. Skutek był następujący: „Gdy Izraelici widzieli wielkie dzieło, którego dokonał Jahwe wobec Egipcjan, ulękli się Jahwe i uwierzyli Jemu” (Wyjścia 14:31, BT; 15:3, BT; Psalm 136:10-15).

⁸ Kiedy jednak zabrakło im wody lub pożywienia, szemrali przeciwko Jehowie i przeciwko Jego przedstawicielowi Mojżeszowi, jak gdyby za mało mieli dowodów ukazujących, co oznacza imię Boże. Jehowa zesłał im przepiórki i mannę oraz sprawił, że w Meriba woda wytrysnęła ze skały (2 Mojżeszowa 16:2-5, 12-15, 31; 17:2-7). Uratował ich także podczas ataku Amalekitów (2 Mojżeszowa 17:8-13). Izraelici w żaden sposób nie mogli więc zaprzeczyć temu, co Jehowa powiedział później do Mojżesza: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a przepełniony serdeczną życzliwością i prawdą, zachowujący serdeczną życzliwość dla tysięcy, przebaczający błąd i wykroczenie, i grzech” (Wyjścia 34:6, 7, NW). Jehowa rzeczywiście udowodnił, iż jest godzien tego, by Mu się oddać.

9. Dlaczego Jehowa dał Izraelitom możliwość publicznego potwierdzenia, że pragną Mu się oddać i służyć, i jak wtedy postąpili?

⁹ Ponieważ Jehowa wykupił Izraelitów z Egiptu, więc prawnie stał się ich właścicielem, ale będąc Bogiem życzliwym i miłosiernym, dał im sposobność, by sami bez żadnego przymusu wyrazili pragnienie pełnienia dla Niego służby (5 Mojżeszowa 7:7, 8, Biblia gdańska; 30:15-20). Wyjaśnił przy tym, na jakich warunkach chce z nimi zawrzeć przymierze (2 Mojżeszowa 19:3-8; 20:1 do 23:33). Kiedy Mojżesz przedstawił te warunki Izraelitom, ci oświadczyli: „Wszystko, co powiedział Jahwe, uczynimy i będziemy posłuszni” (Wyjścia 24:3-7, BT). Z własnej woli stali się narodem oddanym Panu Wszechwładnemu, Jehowie.

Oddanie się wynika z doceniania

10. Z czego powinno wynikać nasze oddanie się Jehowie?

¹⁰ Jehowa, nasz Stwórca, w dalszym ciągu zasługuje na całkowite oddanie (Malachiasza 3:6; Mateusza 22:37; Objawienie 4:11). Jednakże nasze oddanie nie powinno wynikać z łatwowierności, chwilowego uniesienia lub czyjegoś nakazu — choćby to byli rodzice. Musi się ono opierać na dokładnym poznaniu prawdy o Jehowie oraz na docenianiu tego, co dla nas uczynił (Rzymian 10:2; Kolosan 1:9, 10; 1 Tymoteusza 2:4). Jehowa dał Izraelitom sposobność, by z własnej woli oznajmili, czy chcą należeć do Niego, podobnie też my możemy dobrowolnie Mu się oddać i publicznie to poświadczyć (1 Piotra 3:21).

11. Czego dowiedzieliśmy się o Jehowie dzięki studium Biblii?

¹¹ Dzięki studium Biblii poznajemy Boga jako osobę. Słowo Boże pomaga nam dostrzec Jego przymioty, które ujawniają się w dziele stwórczym (Psalm 19:2-5). Z Księgi tej wiemy także, iż nie jest On tajemniczą Trójcą, niemożliwą do ogarnięcia umysłem. On nie przegrywa wojen, wobec czego nie musi się zrzekać swej Boskości (2 Mojżeszowa 15:11; 1 Koryntian 8:5, 6; Objawienie 11:17, 18). Zawsze dotrzymuje obietnic, co przypomina nam o znaczeniu Jego pięknego imienia — Jehowa. Jest to Bóg, który powziął wspaniałe zamierzenie (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 2:4, przypis w NW; Psalm 83:19, BT; Izajasza 46:9-11). Studiując Biblię, coraz lepiej sobie uświadamiamy, że jest wierny i godny zaufania (5 Mojżeszowa 7:9; Psalm 19:8, 10; 111:7).

12. (a) Co przyciąga nas do Jehowy? (b) Jak przeżycia postaci biblijnych pobudzają do służenia Jehowie? (c) Jak ty się zapatrujesz na służbę dla Jehowy?

¹² Do Jehowy przyciąga nas przede wszystkim Jego ujmująca osobowość. Biblia wyjawia, że okazuje On ludziom miłość i miłosierdzie oraz chętnie im przebacza. Pomyśl, jakimi dobrodziejstwami obsypał Hioba, gdy ten zachował nieskazitelną prawość. Przeżycia tego męża dowodzą, iż „Jehowa jest bardzo tkliwy w uczuciach i miłosierny” (Jakuba 5:11; Joba 42:12-17). Pomyśl, jak obszedł się z Dawidem, który dopuścił się cudzołóstwa i morderstwa. Jehowa rzeczywiście gotów jest przebaczyć nawet poważne winy, jeśli zwraca się do Niego grzesznik mający „serce skruszone i zgnębione” (Psalm 51:5-13, 19). Pomyśl też, jak potraktował Saula z Tarsu, który początkowo był zaciekłym prześladowcą ludu Bożego. Przykłady te ukazują, że Bóg jest miłosierny i bardzo chętnie posługuje się osobami przejętymi skruchą (1 Koryntian 15:9; 1 Tymoteusza 1:15, 16). Paweł był zdecydowany całe swoje życie poświęcić służbie dla tego kochającego Boga (Rzymian 14:8). Czy i ty masz podobne nastawienie?

13. Jaki największy przejaw miłości Jehowy skłania ludzi o prawych sercach do oddania się Jemu?

¹³ Jak Jehowa wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, tak i nam otworzył drogę do wybawienia z niewoli grzechu i śmierci, ofiarowując na okup Jezusa Chrystusa (Jana 3:16). Paweł oznajmił: „Bóg zaleca swoją miłość do nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (Rzymian 5:8). To podyktowane miłością postanowienie skłania ludzi o prawych sercach do oddania się Jehowie przez Jezusa Chrystusa. „Przymusza nas bowiem miłość Chrystusa, ponieważ osądziliśmy, że jeden człowiek umarł za wszystkich, toteż wszyscy umarli; a umarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie, lecz dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony” (2 Koryntian 5:14, 15; Rzymian 8:35-39).

14. Czy sama wiedza o czynach Jehowy wystarcza, by skłonić kogoś do oddania Mu swego życia? Objaśnij to szerzej.

¹⁴ Nie wystarczy jednak poznać osobowość Jehowy i Jego sposób postępowania z ludzkością. Należy rozbudzać w sobie wdzięczność dla Jehowy. Jak to czynić? Stosując się do zasad zawartych w Słowie Bożym, osobiście się przekonujemy, że są one naprawdę praktyczne (Izajasza 48:17). Powinniśmy sobie uświadomić, że Jehowa wyrwał nas z bagna, w którym tkwi niegodziwy świat, rządzony przez Szatana (porównaj 1 Koryntian 6:11). Dzięki usilnym staraniom, by postępować właściwie, uczymy się polegania na Jehowie i utwierdzamy w przeświadczeniu, że jest On żywym Bogiem, który wysłuchuje modlitwy (Psalm 62:9; 65:3). Szybko staje się dla nas kimś bliskim, komu możemy powierzyć najskrytsze uczucia. Rodzi się gorąca miłość. A ona niewątpliwie pobudza nas do oddania Mu swego życia.

15. Co pobudziło do służenia Jehowie pewnego mężczyznę, który dawniej był oddany pracy zawodowej?

¹⁵ Wielu poznało tego miłościwego Boga, Jehowę, i poświęciło swe życie na służbę dla Niego. Rozważmy przykład pewnego rozchwytywanego elektryka. Zdarzało się, iż pracował od rana przez cały dzień i całą noc, a do domu wracał o piątej następnego ranka. Odpoczywał około godziny i szedł wykonać następne zlecenie. „Byłem oddany swej pracy” — wspomina. Potem jednak przyłączył się do studium Biblii, które prowadzono z jego żoną. Wyjaśnia: „Wszyscy bogowie znani mi do owego czasu oczekiwali, by im służyć, ale nic nie robili dla nas. Jehowa natomiast wykazał inicjatywę i zdobył się na ogromne poświęcenie, posyłając na ziemię swego jednorodzonego Syna” (1 Jana 4:10, 19). Dziesięć miesięcy później ów mężczyzna oddał się Jehowie. Skoncentrował się odtąd na służeniu temu żywemu Bogu. Rozpoczął służbę pełnoczasową i przeniósł się tam, gdzie były większe potrzeby. Podobnie jak apostołowie ‛opuścił wszystko i poszedł w ślady Jezusa’ (Mateusza 19:27). Po dwóch miesiącach otrzymał wraz z żoną zaproszenie do służby w miejscowym biurze oddziału Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego — Strażnica, gdzie mógł pomagać jako elektryk. Usługuje tam już przeszło 20 lat i dalej wykonuje swą ulubioną pracę, ale już nie dla siebie, lecz dla Jehowy.

Publicznie daj dowód swego oddania

16. Jakie kroki należy poczynić, by oddać się Jehowie?

¹⁶ Po pewnym okresie studiowania Biblii zarówno młodzi, jak i starzy zaczynają cenić Jehowę oraz wszystko, co On dla nich uczynił. To powinno ich pobudzić do oddania siebie Bogu. Jak możesz to zrobić, jeśli należysz do takich osób? Po zdobyciu dokładnej wiedzy z Biblii powinieneś dostosować do niej swe postępowanie i uwierzyć w Jehowę i Jezusa Chrystusa (Jana 17:3). Okaż skruchę i zerwij z dawniejszym, grzesznym trybem życia (Dzieje 3:19). Następnym krokiem jest oddanie się Jehowie, wyrażone w uroczystej modlitwie. Niewątpliwie pozostawi ona trwały ślad w twym umyśle, gdyż dzięki niej nawiążesz nowe stosunki z Jehową.

17. (a) Dlaczego starsi omawiają z nowo oddanymi osobami przygotowane pytania? (b) Jaki ważny krok należy uczynić wkrótce po oddaniu się Bogu i w jakim celu?

¹⁷ Mojżesz wyjaśnił Izraelitom, na jakich warunkach mogą zawrzeć przymierze z Jehową, i podobnie starsi w zborach Jego Świadków pomagają nowo oddanym Mu sługom dokładnie przeanalizować, co się z tym wiąże. Korzystając z przygotowanych pytań, upewniają się, czy każdy w pełni rozumie podstawowe nauki biblijne i czy uświadamia sobie, co to znaczy być Świadkiem Jehowy. Najzupełniej właściwa jest wtedy uroczystość poświadczająca, że dana osoba oddała się Bogu. Pragnie ona rzecz jasna, by drudzy dowiedzieli się, iż nawiązała taką zaszczytną więź z Jehową (porównaj Jeremiasza 9:23). Stosownym sposobem powiadomienia ich o tym jest usymbolizowanie swego oddania chrztem wodnym. Zanurzenie w wodzie i wynurzenie z niej wyobraża, iż ktoś umiera dla dawniejszego, samolubnego stylu życia i rozpoczyna nowe życie, poświęcone spełnianiu woli Bożej. Nie jest to sakrament ani obrzęd przypominający sintoistyczny rytuał misogi, w czasie którego woda rzekomo oczyszcza jego uczestników.a Chrzest stanowi raczej publiczne poświadczenie, iż dana osoba wcześniej oddała się w modlitwie Bogu.

18. Dlaczego możemy być pewni, że nasze oddanie nie okaże się daremne?

¹⁸ Uroczystość ta głęboko zapada w pamięć, dzięki czemu stale przypomina nowym sługom Bożym o ich trwałej więzi z Jehową. W przeciwieństwie do pilotów kamikadze, oddanych swemu państwu i cesarzowi, słudzy Jehowy nie oddali Mu się na próżno, gdyż ten wiekuisty i wszechmocny Bóg zrealizuje wszystko, co zamierzył. On i tylko On jest godzien, by Mu się oddać całym sercem (Izajasza 55:9-11).

19. Co zostanie omówione w następnym artykule?

¹⁹ Jednakże sam chrzest to nie wszystko. Rodzi się na przykład pytanie: Jak oddanie się Bogu wpływa na nasze codzienne życie? Zostanie to omówione w następnym artykule.

[Przypis]

Żyjmy zgodnie z naszym oddaniem „dzień po dniu”

„Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i dzień po dniu bierze swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (ŁUKASZA 9:23).

1. W jaki sposób możemy sprawdzić, czy należycie wywiązujemy się ze swych powinności chrześcijańskich?

„CZY naprawdę cechuje nas oddanie?” John F. Kennedy, 35. prezydent USA, uważał, iż właśnie od tego w dużym stopniu zależy, jak osoby piastujące urzędy publiczne wywiązują się ze swych zadań. Pytanie to ma jednak głębszy sens i może być sprawdzianem, czy należycie pełnimy naszą chrześcijańską służbę kaznodziejską.

2. Jak brzmi słownikowa definicja wyrazu „oddanie”?

² Ale czym jest oddanie? Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka podaje, że jest to „całkowite poświęcenie się komuś lub czemuś”, „uległość w stosunku do kogoś, gorliwość, zapał w wypełnianiu czegoś”. John F. Kennedy najwyraźniej miał na myśli „gorliwość, zapał w wypełnianiu” zadań. Ale dla chrześcijanina oddanie znaczy o wiele więcej.

3. Czym dla chrześcijanina jest oddanie się Bogu?

³ Jezus Chrystus oznajmił swym naśladowcom: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24). Kto całkowicie poświęcił się Bogu, ten nie poprzestaje na oddaniu Mu czci w niedzielę lub podczas wizyty w jakimś miejscu kultu. Czyni to całym swym życiem. Chcąc być chrześcijaninem, trzeba się zaprzeć, czyli wyrzec samego siebie i pełnić służbę dla Jehowy — Boga, któremu służył Jezus Chrystus. Ponadto chrześcijanin bierze „pal męki”, znosząc wszelkie cierpienia, jakie spadają na niego z powodu naśladowania Chrystusa.

Doskonały wzór

4. Co symbolizował chrzest Jezusa?

⁴ Przebywając na ziemi, Jezus pokazał, na czym polega oddanie dla Jehowy. Swoje odczucia wyraził słowami: „Ofiary i daru ofiarnego nie chciałeś, lecz przygotowałeś mi ciało”, po czym dodał: „Oto przychodzę (w zwoju księgi napisano o mnie), aby wykonywać wolę twoją, Boże” (Hebrajczyków 10:5-7). Jako członek narodu należącego do Jehowy, był Mu oddany od chwili narodzin. Niemniej przed rozpoczęciem swej ziemskiej służby dał się ochrzcić w celu usymbolizowania, iż stawia się, by spełniać wolę Jehowy, która w jego wypadku obejmowała między innymi złożenie życia na okup. W ten sposób dał chrześcijanom przykład, aby czynili wszystko, co jest wolą Jehowy.

5. Jak Jezus dał wzór właściwego podejścia do dóbr materialnych?

⁵ Po chrzcie Jezus kroczył drogą, która prowadziła do ofiarnej śmierci. Nie zabiegał o dobra materialne ani o wygody. Przeciwnie, całe życie wypełnił służbą kaznodziejską. Nawoływał swych uczniów, by ‛stale szukali najpierw królestwa oraz Jego prawości’, i sam stosował się do tego zalecenia (Mateusza 6:33). Pewnego razu powiedział nawet: „Lisy mają jamy i ptaki nieba mają miejsca na odpoczynek, lecz Syn człowieczy nie ma gdzie złożyć głowy” (Mateusza 8:20). Gdyby nieco zmodyfikował swe nauki, mógłby wyłudzić pieniądze od naśladowców. Będąc cieślą, mógł poświęcić trochę czasu na wykonywanie pięknych mebli, których sprzedaż przynosiłaby mu parę dodatkowych srebrników. On jednak nie wykorzystywał swych zdolności, by zabiegać o dobrobyt. Czy jako oddani słudzy Boży, bierzemy przykład z Jezusa, zachowując właściwy pogląd na dobra materialne? (Mateusza 6:24-34).

6. Jak możemy naśladować gotowość do poświęceń i oddanie dla służby Bożej, które okazywał Jezus?

⁶ Stawiając służbę dla Boga na pierwszym miejscu, Jezus nie szukał własnych korzyści. Przez trzy i pół roku publicznej służby kaznodziejskiej prowadził życie pełne wyrzeczeń. Pewnego razu po bardzo pracowitym dniu, w którym nie miał nawet czasu na zjedzenie posiłku, Jezus chętnie zaczął nauczać ludzi ‛złupionych i porzuconych niczym owce bez pasterza’ (Mateusza 9:36; Marka 6:31-34). Chociaż był „zmęczony wędrówką”, nawiązał rozmowę z Samarytanką, która przyszła do źródła Jakuba w Sychar (Jana 4:6, 7, 13-15). Dobro drugich zawsze stawiał wyżej niż swoje (Jana 11:5-15). Możemy naśladować Jezusa, chętnie rezygnując z osobistych korzyści, by służyć Bogu i bliźnim (Jana 6:38). Jeżeli nie ograniczamy się do wymaganego minimum, lecz szukamy sposobów, by naprawdę podobać się Bogu, to żyjemy zgodnie ze swym oddaniem.

7. Jak możemy wzorem Jezusa zawsze przysparzać chwały Jehowie?

⁷ Kiedy Jezus pomagał ludziom, nie próbował skupiać uwagi na sobie. Był oddany Bogu na spełnianie Jego woli. Zawsze więc starał się o to, by chwała za wszystkie dokonywane czyny spłynęła na jego Ojca, Jehowę. Gdy pewien dostojnik zwrócił się do niego słowami: „Dobry Nauczycielu”, używając wyrazu „dobry” jako tytułu, Jezus go poprawił: „Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga” (Łukasza 18:18, 19; Jana 5:19, 30). Czy i my wzorem Jezusa szybko odwracamy uwagę od siebie i przypisujemy chwałę Jehowie?

8. (a) W jaki sposób Jezus jako człowiek oddany Bogu odłączył się od świata? (b) Jak powinniśmy go naśladować?

⁸ Żyjąc na ziemi jako człowiek oddany Bogu, Jezus stale dawał dowody, że całkowicie się poświęcił swej służbie. Zachowywał czystość duchową, aby stać się „barankiem nieskalanym i niesplamionym”, który mógł zostać złożony na okup (1 Piotra 1:19; Hebrajczyków 7:26). Przestrzegał wszelkich przepisów Prawa Mojżeszowego i w ten sposób je wypełnił (Mateusza 5:17; 2 Koryntian 1:20). Postępował zgodnie z tym, czego nauczał w kwestiach moralnych (Mateusza 5:27, 28). Nikt nie miał podstaw do oskarżania go o złe pobudki. Jezus rzeczywiście ‛znienawidził bezprawie’ (Hebrajczyków 1:9). Jako niewolnicy Boży, bierzmy z niego wzór i dbajmy o to, by nasze życie oraz pobudki były czyste w oczach Jehowy.

Ostrzegawcze przykłady

9. O jakim ostrzegawczym przykładzie wspomniał Paweł i dlaczego warto rozważyć ów przykład?

⁹ W przeciwieństwie do Jezusa Izraelici są dla nas ostrzegawczym przykładem. Nawet po złożeniu przyrzeczenia, że będą czynić wszystko, co im powie Jehowa, wciąż nie dopisywali pod względem spełniania Jego woli (Daniela 9:11). Apostoł Paweł zachęcił chrześcijan, by wyciągnęli wnioski z ich przeżyć. Zastanówmy się nad niektórymi zdarzeniami wspomnianymi przez niego w Liście 1 do Koryntian i zobaczmy, jakich pułapek muszą się strzec oddani słudzy Boży w naszych czasach (1 Koryntian 10:1-6, 11).

10. (a) Jak Izraelici „pragnęli tego, co szkodliwe”? (b) Dlaczego swoim ponownym narzekaniem na pożywienie ściągnęli na siebie większą winę i czego nas uczy ten ostrzegawczy przykład?

¹⁰ Najpierw Paweł udzielił przestrogi, byśmy „nie pragnęli tego, co szkodliwe” (1 Koryntian 10:6). Być może przypominasz sobie narzekanie Izraelitów, iż do jedzenia mają tylko mannę. Jehowa zesłał im wówczas przepiórki. Coś podobnego wydarzyło się mniej więcej rok wcześniej na pustyni Sin, na krótko przed oddaniem się Izraelitów Jehowie (2 Mojżeszowa 16:1-3, 12, 13). Ale sytuacja nie była dokładnie taka sama. Kiedy po raz pierwszy Jehowa zesłał im przepiórki, nie pociągnął ich do odpowiedzialności za szemranie. Za drugim razem stało się inaczej. „Gdy mięso było jeszcze między ich zębami, zanim zostało ono spożyte, zapłonął gniew Pana przeciwko ludowi. Pan zadał ludowi bardzo ciężki cios” (4 Mojżeszowa 11:4-6, 31-34). Co się zmieniło? Jako naród oddany Bogu, byli teraz przed Nim odpowiedzialni za swe czyny. Brak doceniania dla pokarmu udostępnianego przez Jehowę popchnął ich do utyskiwania na Niego, mimo iż obiecali wykonywać wszystko, co im poleci! Również dzisiaj rozlegają się podobne narzekania na stół Jehowy. Niektórzy nie cenią sobie darów duchowych, dostarczanych za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47). Pamiętajmy jednak, że skoro oddaliśmy się Jehowie, to powinniśmy być wdzięczni za wszystko, co dla nas czyni, oraz przyjmować pokarm duchowy, w który nas zaopatruje.

11. (a) Jak Izraelici skazili bałwochwalstwem swe wielbienie Jehowy? (b) Jak moglibyśmy się dopuścić pewnej formy bałwochwalstwa?

¹¹ Następnie Paweł ostrzegł: „Ani nie stawajcie się bałwochwalcami, jak niektórzy z nich” (1 Koryntian 10:7). Apostoł najwyraźniej nawiązał tu do kultu cielca, w który Izraelici uwikłali się tuż po zawarciu przymierza z Jehową u stóp góry Synaj. Być może powiesz: „Jestem oddanym sługą Jehowy i nigdy się nie dopuszczę bałwochwalstwa”. Zauważ jednak, że w przekonaniu Izraelitów oni wcale nie przestali wielbić Jehowy, a mimo to zaczęli czcić cielca, co dla Boga było obrzydliwością. Jak wyglądała ta forma kultu? Ludzie złożyli przed cielcem ofiary i usiedli, „aby jeść i pić. Potem wstali, aby się bawić” (2 Mojżeszowa 32:4-6). Podobnie dzisiaj niektórzy twierdzą, że wielbią Jehowę, ale ich życie nie koncentruje się na oddawaniu Mu czci — wypełniają je raczej przyjemnościami podsuwanymi przez ten świat, a dopiero na końcu próbują gdzieś „wcisnąć” służbę dla Boga. Co prawda nie posuwają się do bicia pokłonów przed jakimś złotym cielcem, ale łamią tę samą zasadę. Kto tworzy sobie boga z własnych pragnień, na pewno nie żyje zgodnie ze swym oddaniem się Jehowie (Filipian 3:19).

12. Jakie wnioski dotyczące zaparcia się samych siebie możemy wyciągnąć z tego, co Izraelici przeżyli w związku z Baalem z Peor?

¹² Kolejny ostrzegawczy przykład wspomniany przez Pawła także ma związek z pewną formą rozrywki. „Nie dopuszczajmy się rozpusty, jak niektórzy z nich dopuścili się rozpusty i jednego dnia padło ich dwadzieścia trzy tysiące” (1 Koryntian 10:8). W Szittim Moabitki skusiły Izraelitów propozycją niemoralnych uciech, wskutek czego wdali się oni w kult Baala z Peor (4 Mojżeszowa 25:1-3, 9). Kiedy zaparliśmy się samych siebie, by spełniać wolę Jehowy, przyjęliśmy też Jego mierniki moralne (Mateusza 5:27-30). Ponieważ w dzisiejszym świecie obowiązują coraz niższe normy, więc musimy stale pamiętać o konieczności wystrzegania się wszelkich niemoralnych postępków oraz respektować prawo Jehowy do decydowania o tym, co jest dobre, a co złe (1 Koryntian 6:9-11).

13. Jak przykład Pinechasa wskazuje, co wchodzi w zakres oddania dla Jehowy?

¹³ Chociaż w Szittim wielu uwikłało się w rozpustę, to inni postępowali zgodnie z tym, do czego byli zobowiązani jako członkowie narodu oddanego Jehowie. Jeden z nich, Pinechas, okazywał szczególną gorliwość. Kiedy ujrzał, jak pewien naczelnik izraelski wprowadza do swego namiotu Midianitkę, natychmiast chwycił włócznię i przebił ich oboje. Jehowa powiedział do Mojżesza: „Pinechas (...) odwrócił mój gniew od synów Izraela przez to, że nie tolerował pośród nich żadnej rywalizacji ze mną, tak iż nie wytępiłem synów Izraela, obstając przy wyłącznym oddaniu” (Liczb [4 Mojżeszowa] 25:11, NW). Nietolerowanie żadnej rywalizacji z Jehową — taka właśnie treść kryje się w słowie „oddanie”. Nie możemy pozwolić, by cokolwiek zajęło w naszych sercach miejsce należne oddaniu dla Jehowy. Gorliwość dla Niego również i nas pobudza do dbania o czystość zboru, jeśli więc ktoś dopuszcza się rażącej niemoralności, nie tolerujemy tego, lecz powiadamiamy starszych.

14. (a) Jak Izraelici wystawiali Jehowę na próbę? (b) W jaki sposób całkowite oddanie dla Jehowy pomaga nam nie ‛znużyć się’?

¹⁴ Paweł podał następny ostrzegawczy przykład: „Nie wystawiajmy Jehowy na próbę, jak niektórzy z nich wystawili go na próbę i poginęli od węży” (1 Koryntian 10:9). Wspomniał tutaj o sytuacji, gdy Izrael „zniecierpliwił się w drodze” i zaczął narzekać na Boga i Mojżesza (4 Mojżeszowa 21:4). Czy zdarzyło ci się kiedyś popełnić taki błąd? Czy oddając się Jehowie, sądziłeś, że Armagedon nastanie lada chwila? Czy Jehowa okazuje cierpliwość dłużej, niż się spodziewałeś? Pamiętajmy, że nie oddaliśmy się Jehowie tylko na pewien okres czy też do Armagedonu, lecz na zawsze. A zatem „nie ustawajmy w czynieniu tego, co szlachetne, bo w stosownej porze będziemy żąć, jeśli się nie znużymy” (Galatów 6:9).

15. (a) Przeciw komu szemrali Izraelici? (b) Jak oddanie dla Jehowy pobudza nas do szanowania władz teokratycznych?

¹⁵ Na koniec Paweł ostrzegał, byśmy nie stali się „szemraczami”, występującymi przeciwko zamianowanym sługom Jehowy (1 Koryntian 10:10). Kiedy 10 spośród 12 zwiadowców wysłanych do ziemi Kanaan przyniosło złe wieści, Izraelici zaczęli gwałtownie szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. Chcieli nawet obrać sobie innego wodza zamiast Mojżesza i wrócić do Egiptu (4 Mojżeszowa 14:1-4). A czy dzisiaj uznajemy władze, które zostały ustanowione dzięki działaniu świętego ducha Jehowy? Patrząc na stół duchowy, suto zastawiany przez klasę niewolnika wiernego i roztropnego, nie mamy wątpliwości, kim Jezus się posługuje do rozdawania „pokarmu we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Całkowite oddanie dla Jehowy zobowiązuje do darzenia szacunkiem Jego zamianowanych sług. Obyśmy nigdy nie upodobnili się do pewnych współczesnych szemraczy, którzy niejako obrali sobie nowych wodzów, aby ci zaprowadzili ich z powrotem do świata.

Czy daję z siebie wszystko?

16. Jakie pytania powinni sobie zadać oddani słudzy Boży?

¹⁶ Izraelici nie popełniliby tak poważnych błędów, gdyby pamiętali o tym, że bezwarunkowo oddali się Jehowie. W przeciwieństwie do tego niewiernego ludu Jezus Chrystus do samego końca żył zgodnie ze swym oddaniem. Jako uczniowie Chrystusa, naśladujemy jego bezgraniczne oddanie, żyjąc „nie dla pragnień ludzkich, lecz dla woli Bożej” (1 Piotra 4:2; porównaj 2 Koryntian 5:15). Obecnie wolą Jehowy jest, „by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tymoteusza 2:4). Dlatego powinniśmy głosić „tę dobrą nowinę o królestwie”, dopóki nie nadejdzie koniec (Mateusza 24:14). Jak bardzo się wysilamy w tej służbie? Warto sobie zadać pytanie: Czy daję z siebie wszystko? (2 Tymoteusza 2:15). Każdy z nas ma inne warunki. Jehowa cieszy się, gdy służymy Mu ‛według tego, co mamy, a nie według tego, czego nie mamy’ (2 Koryntian 8:12; Łukasza 21:1-4). Nikt nie powinien osądzać, jak głębokie i szczere jest cudze oddanie dla Jehowy. W tej sprawie każdy musi zbadać samego siebie (Galatów 6:4). Miłość do Jehowy powinna pobudzać nas do zastanawiania się nad pytaniem: W jaki sposób mogę sprawić Mu radość?

17. Jaka zależność istnieje między oddaniem i docenianiem? Podaj przykład.

¹⁷ Nasze oddanie dla Jehowy pogłębia się, gdy coraz bardziej Go cenimy. W Japonii pewien czternastolatek oddał się Jehowie i usymbolizował to chrztem w wodzie. Później zapragnął zdobyć wyższe wykształcenie i zostać naukowcem. Co prawda nigdy nie myślał o podjęciu służby pełnoczasowej, ale jako oddany sługa Jehowy, nie chciał zerwać z Nim więzi ani opuścić Jego organizacji. Aby zrealizować swe cele zawodowe, wstąpił na uniwersytet. Zobaczył tam, jak na absolwentów jest wywierana presja, by całe życie poświęcili swej firmie lub pracy badawczej. Zaczął się zastanawiać: „Co ja tu robię? Czy naprawdę mogę obrać taką drogę życiową i oddać się świeckiej pracy? Czyż wcześniej nie oddałem się Jehowie?” To rozbudzone na nowo docenianie sprawiło, iż został pionierem stałym. Coraz lepiej uświadamiając sobie znaczenie oddania się Bogu, postanowił w sercu, że wyjedzie tam, gdzie będzie potrzebny. Ukończył Kurs Usługiwania i został skierowany do innego kraju jako misjonarz.

18. (a) Na czym polega nasze oddanie się Jehowie? (b) Co może być nagrodą za takie oddanie?

¹⁸ Oddanie dotyczy całego naszego życia. Musimy zaprzeć się samych siebie i „dzień po dniu” iść za wspaniałym przykładem Jezusa (Łukasza 9:23). A skoro już do siebie nie należymy, to nie będziemy prosić Jehowy o urlop. Swoje życie dostosowujemy do mierników, które Jehowa ustalił dla swych sług. Nawet w sprawach pozostawionych naszej decyzji warto sprawdzać, czy robimy wszystko, co możemy, by w swym życiu dawać dowody oddania dla Jehowy. Pełniąc dla Niego służbę dzień po dniu i starając się ze wszech sił sprawiać Mu radość, będziemy się należycie wywiązywać z chrześcijańskich obowiązków oraz zaskarbimy sobie uznanie Jehowy, który jako jedyny zasługuje na to, by całym sercem Mu się oddać.