Niektórzy uczeni w piśmie i faryzeusze przybyli aż z Jerozolimy — bynajmniej nie po to, by się od niego uczyć czy go wspierać. Mówią o nim: „Ma Belzebuba”. W ten sposób sugerują ludziom, że współpracuje on z ‛władcą demonów’ (Marka 3:22).

Jezus właśnie uzdrowił opętanego człowieka, który teraz może widzieć i mówić. Nikt temu nie zaprzeczy. Dlatego uczeni w piśmie i faryzeusze próbują zdyskredytować Jezusa fałszywym zarzutem: „Ten człowiek nie wypędza demonów inaczej, jak tylko mocą Belzebuba, ich władcy” (Mateusza 12:24).

Jezus wie, co myślą uczeni w piśmie i faryzeusze, dlatego odpowiada: „Każde królestwo, które jest wewnętrznie podzielone, popadnie w ruinę. Również każde miasto i każdy dom, które są wewnętrznie podzielone, upadną. Tak samo jeśli Szatan wypędza Szatana, to jest wewnętrznie podzielony. Jak więc jego królestwo uchroni się przed upadkiem?” (Mateusza 12:25, 26).

Żelazna logika! Faryzeusze wiedzą, że niektórzy Żydzi zajmują się wypędzaniem demonów (Dzieje 19:13). Dlatego Jezus pyta jeszcze: „Jeśli ja wypędzam demony mocą Belzebuba, to czyją mocą wypędzają je wasi uczniowie?”. Innymi słowy, zarzut faryzeuszy można by postawić im samym. Jezus dalej argumentuje: „Jeśli jednak wypędzam demony duchem Bożym, to Królestwo Boże istotnie was zaskoczyło” (Mateusza 12:27, 28).

Chcąc unaocznić, że wypędzanie demonów stanowi dowód jego władzy nad Szatanem, Jezus dodaje: „Jak ktoś może wtargnąć do domu kogoś silnego i zabrać jego mienie, jeśli go najpierw nie zwiąże? Dopiero wtedy zdoła okraść jego dom. Kto nie jest po mojej stronie, ten jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie gromadzi, ten rozprasza” (Mateusza 12:29, 30). Uczeni w piśmie i faryzeusze z pewnością działają przeciwko Jezusowi, czym dowodzą, że są narzędziami w ręku Szatana. Odciągają ludzi od Syna Bożego, którego działania popiera sam Jehowa.

Jezus ostrzega tych pobudzanych przez Szatana przeciwników: „Wszystko zostanie ludziom przebaczone, bez względu na to, jakich grzechów by się dopuścili i jakie bluźnierstwa by wypowiedzieli. Kto by jednak zbluźnił przeciw duchowi świętemu, ten nigdy nie uzyska przebaczenia, ale na zawsze będzie ciążył na nim grzech” (Marka 3:28, 29). Pomyśl o konsekwencjach, jakie poniosą ludzie, którzy przypisują Szatanowi to, co ewidentnie dzieje się za sprawą ducha Bożego!