‛NIE ZAPOMINAJ O RZECZACH, KTÓRE WIDZIAŁY TWOJE OCZY’

(Powtórzonego Prawa 1:1 do 4:49)

W pierwszej mowie Mojżesz przypomniał pewne wydarzenia z okresu wędrówki Izraelitów po pustkowiu — zwłaszcza te, które mogły pomóc w odpowiednim przygotowaniu się do przejęcia Ziemi Obiecanej. Wzmianka o ustanowieniu sędziów zapewne uzmysłowiła Izraelitom, że Jehowa zorganizował swój lud w sposób świadczący o życzliwej trosce. Mojżesz opowiedział też, jak niewłaściwe nastawienie dziesięciu zwiadowców przeszkodziło poprzedniemu pokoleniu w wejściu do Ziemi Obiecanej. Wyobraź sobie, jakie wrażenie musiał zrobić ten ostrzegawczy przykład na słuchaczach Mojżesza, którzy cel swojej wędrówki mieli w zasięgu wzroku.

Przywołanie na pamięć zwycięstw, które Jehowa zapewnił synom Izraela przed przekroczeniem Jordanu, musiało dodać im odwagi w obliczu wojen czekających ich po drugiej stronie rzeki. Ziemia, którą mieli podbić, była do cna splugawiona bałwochwalstwem. Jakże słusznie więc Mojżesz surowo przestrzegł naród przed oddawaniem czci bałwanom!

KOCHAJ JEHOWĘ I PRZESTRZEGAJ JEGO PRZYKAZAŃ

(Powtórzonego Prawa 5:1 do 26:19)

W drugim przemówieniu Mojżesz wrócił do nadania Prawa u stóp góry Synaj i powtórzył Dziesięcioro Przykazań. Wymienił siedem narodów, które należało doszczętnie wytracić. Przypomniał też Izraelitom ważną lekcję otrzymaną podczas wędrówki po pustkowiu: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz człowiek żyje każdą wypowiedzią z ust Jehowy”. W nowych okolicznościach mieli ‛przestrzegać całego przykazania’ (Powtórzonego Prawa 8:3; 11:8).

Po wejściu do Ziemi Obiecanej potrzebowali nie tylko praw dotyczących sposobu wielbienia Boga, ale również regulujących sądownictwo, władzę, prowadzenie wojen oraz życie społeczne i osobiste. Mojżesz dokonał przeglądu tych praw i podkreślił wagę miłości do Jehowy i przestrzegania Jego przykazań.

‛WYBIERZ ŻYCIE’

(Powtórzonego Prawa 27:1 do 34:12)

W trzecim przemówieniu Mojżesz polecił, by Izraelici po przekroczeniu Jordanu wypisali Prawo na wielkich kamieniach i wypowiedzieli przekleństwa za nieposłuszeństwo oraz błogosławieństwa za wierność. Czwarta mowa Mojżesza zaczyna się odnowieniem przymierza między Jehową a Izraelem. Mojżesz ponownie przestrzegł przed skutkami nieposłuszeństwa i zachęcił wszystkich, by ‛wybrali życie’ (Powtórzonego Prawa 30:19).

Po wygłoszeniu tych czterech przemówień Mojżesz przekazał wytyczne związane ze zmianą przywódcy narodu i nauczył Izraelitów pięknej pieśni wywyższającej Jehowę i ostrzegającej przed fatalnymi następstwami niewierności. Pobłogosławił też poszczególne plemiona. Mojżesz umarł w wieku 120 lat i został pochowany. Żałoba trwała 30 dni — jest to prawie połowa okresu opisanego w Księdze Powtórzonego Prawa.