3. Z jakimi reakcjami na dobrą nowinę możemy się spotkać? Podaj przykład.

³ Jednak może się okazać, że mimo naszych najszczerszych starań niewiele osób na naszym terenie reaguje pozytywnie albo nawet nie robi tego nikt. Pomyślmy o bracie Georgu Lindalu, który w latach 1929-1947 był jedynym głosicielem na Islandii. Rozpowszechnił dziesiątki tysięcy publikacji, ale ani jedna osoba nie została Świadkiem Jehowy. Napisał: „Wygląda na to, że niektórzy opowiedzieli się przeciwko prawdzie, ale większość pozostaje całkowicie obojętna”. Nawet po tym, jak przyjechali tam wyszkoleni absolwenci Szkoły Gilead, minęło jeszcze dziewięć lat, zanim niektórzy Islandczycy oddali życie Jehowie i zostali ochrzczenib.

4. Co możemy czuć, kiedy ludzie nie reagują pozytywnie na dobrą nowinę?

⁴ Kiedy ludzie nie reagują pozytywnie na dobrą nowinę, jesteśmy rozczarowani. Możemy doświadczać tego, co Paweł, który odczuwał „wielki smutek i nieustanny ból”, bo Żydzi jako naród nie uznali Jezusa za obiecanego Mesjasza (Rzym. 9:1-3).

6. Co w oczach Jehowy decyduje o powodzeniu naszej służby?

⁶ Jehowa zwraca uwagę na nasze wysiłki i naszą wytrwałość. W Jego oczach o powodzeniu naszej służby decyduje to, czy pełnimy ją gorliwie i z miłością, niezależnie od reakcji ludzi. Paweł napisał: „Bóg nie jest nieprawy i nie zapomni o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście Jego imieniu przez to, że usługiwaliście świętym i w dalszym ciągu tak robicie” (Hebr. 6:10). Jehowa pamięta o naszej pracy i miłości — nawet jeśli ta praca nie przynosi spodziewanych rezultatów. Możemy więc odnieść do siebie to, co Paweł napisał do Koryntian: „Wasz trud dla Pana nie jest daremny” (1 Kor. 15:58).

7. Czego się uczymy z tego, co Paweł napisał o swojej służbie?

⁷ Apostoł Paweł był wybitnym misjonarzem. W wielu miastach założył nowe zbory. Mimo to kiedy inni podważali jego kwalifikacje i musiał się bronić, nie podkreślił, jak wielu osobom pomógł poznać prawdę. Tym, którzy uważali się za lepszych od niego, napisał: „Ciężej pracowałem” (2 Kor. 11:23). Podobnie jak Paweł, pamiętajmy, że Jehowa najbardziej ceni nasze wysiłki i naszą wytrwałość.

8. O czym powinniśmy pamiętać w związku z naszą służbą?

⁸ Nasza służba sprawia Jehowie radość. Jezus wysłał 70 uczniów, żeby głosili o Królestwie. Po skończeniu tej kampanii ewangelizacyjnej ‛wrócili z radością’. Z czego się cieszyli? Powiedzieli: „Nawet demony się nam podporządkowują, gdy używamy twojego imienia”. Ale Jezus podkreślił, że mają ważniejszy powód do radości: „Nie cieszcie się (...) z tego, że duchy się wam podporządkowują. Cieszcie się raczej z tego, że wasze imiona zostały zapisane w niebie” (Łuk. 10:17-20). Jezus zdawał sobie sprawę, że nie zawsze będą mieli w służbie tak wyjątkowe przeżycia. Początkowo na to, o czym głosili, wiele osób mogło zareagować pozytywnie. Ale tak naprawdę nie wiadomo, jak dużo z tych osób się do nich przyłączyło. Musieli więc czerpać radość nie tyle z rezultatów swojej służby, ile ze świadomości, że ich gorliwe wysiłki cieszą Jehowę.

9. Co zyskamy w myśl Galatów 6:7-9, jeśli wytrwale pełnimy służbę?

⁹ Dzięki wytrwałemu pełnieniu służby zyskamy życie wieczne. Kiedy z całego serca siejemy i podlewamy ziarna prawdy o Królestwie, to ‛siejemy z myślą o duchu’, bo pozwalamy, żeby święty duch Boży oddziaływał na nasze życie. „Jeśli się nie poddamy”, Jehowa gwarantuje, że ‛zbierzemy życie wieczne’ — bez względu na to, czy pomogliśmy komuś poznać prawdę, czy nie (odczytaj Galatów 6:7-9).

10. Od czego zależy reakcja słuchaczy na dobrą nowinę?

¹⁰ Reakcja słuchaczy na dobrą nowinę zależy przede wszystkim od stanu ich serca. Jezus wyjaśnił to w przypowieści o siewcy. Człowiek ten zasiał nasiona na różnych glebach, ale tylko jedna z nich wydała plon (Łuk. 8:5-8). Różne gleby w tej przypowieści wyobrażają ludzi, których serca różnie reagują na „słowo Boże” (Łuk. 8:11-15). Podobnie jak taki siewca, mamy ograniczony wpływ na efekty naszej pracy, bo zależą one głównie od stanu serca słuchaczy. Naszym zadaniem jest wytrwale siać ziarna prawdy o Królestwie. Jak ujął to apostoł Paweł, „każdy otrzyma zapłatę stosownie do własnego trudu”, a nie stosownie do rezultatów (1 Kor. 3:8).

11. Dlaczego możemy powiedzieć, że Noe odniósł sukces jako „głosiciel prawości”? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

¹¹ Słudzy Jehowy od zawsze spotykali się z negatywnymi reakcjami ludzi, którym głosili. Na przykład Noe był „głosicielem prawości” prawdopodobnie przez kilkadziesiąt lat (2 Piotra 2:5). Z pewnością chciałby, żeby inni zareagowali pozytywnie na jego słowa, ale nic nie wskazywało, że tak się stanie. Przeciwnie, kiedy Jehowa zlecał mu budowę arki, powiedział: „Wejdziesz do (...) [niej] ze swoimi synami, z żoną i synowymi” (Rodz. 6:18). Również biorąc pod uwagę wymiary i pojemność arki, Noe mógł się spodziewać, że posłucha go niewielu (Rodz. 6:15). Jak się okazało, nie zrobił tego żaden z tamtych niegodziwych ludzi (Rodz. 7:7). Czy Jehowa uważał, że Noe zawiódł? Nic podobnego! W Jego oczach odniósł sukces, bo wiernie wywiązał się z tego, co On mu zlecił (Rodz. 6:22).

12. Dzięki czemu Jeremiasz odzyskał radość ze służby?

¹² Podobnie było z prorokiem Jeremiaszem. On też przez kilkadziesiąt lat znosił obojętność i sprzeciw. W pewnym momencie „zniewagi i szyderstwa” przeciwników tak go zniechęciły, że chciał przestać głosić (Jer. 20:8, 9). Ale się nie poddał! Dzięki czemu pokonał negatywne myśli i odzyskał radość? Skupił się na dwóch ważnych rzeczach. Po pierwsze, na tym, że to, o czym głosi, daje ludziom „przyszłość i nadzieję” (Jer. 29:11). Po drugie, na tym, że występuje w imieniu Jehowy (Jer. 15:16). My również głosimy o nadziei ludziom, którym jej brakuje. I my również występujemy w imieniu Jehowy. Kiedy koncentrujemy się na tych dwóch ważnych rzeczach, służba może sprawiać nam radość niezależnie od reakcji ludzi.