Rozważmy przykład pewnej chrześcijanki wychowanej w duchu zasad biblijnych, która później zaczęła się upijać i narkotyzować. Spoglądając wstecz na ten mroczny okres swego życia, mówi: „Chciałam udowodnić, że sama mogę prowadzić lepsze życie. Pragnęłam robić to, na co miałam ochotę, i nie chciałam, by ktokolwiek zachęcał mnie do czegoś innego”. Tak jak syn marnotrawny ta młoda kobieta szukała niezależności. Niestety, za swe niebiblijne postępowanie musiała zostać usunięta ze zboru chrześcijańskiego

OPAMIĘTALI SIĘ

Dzięki czemu niektórzy wykluczeni ze zboru chrześcijańskiego się opamiętali? Wyjaśniają to poniższe wypowiedzi.

„W głębi duszy zawsze wiedziałam, gdzie jest prawda. Lata studiowania Biblii i chodzenia na zebrania chrześcijańskie wywarły na mnie olbrzymi wpływ. Już dłużej nie mogłam odwracać się do Jehowy plecami. Nie zostawił mnie, a ja Go opuściłam. W końcu przyznałam, że nie miałam racji i byłam uparta oraz że Słowo Jehowy zawsze się sprawdza: ‛Będziesz żąć to, co posiałeś’” (C.W.)

„Moja córeczka zaczęła mówić i to poruszyło me serce, chciałam bowiem uczyć ją o Jehowie oraz tego, jak się do Niego modlić. Nie sypiałam i kiedyś późnym wieczorem pojechałam do parku i po prostu się rozpłakałam. Ze łzami w oczach po raz pierwszy od dłuższego czasu pomodliłam się do Jehowy. Wiedziałam jedynie tyle, że znowu potrzebuję Go w swym życiu, i miałam nadzieję, że mi przebaczy” (G.H.)

„Kiedy wyłaniał się temat religii, mówiłam ludziom, że gdybym miała wybrać tę, która uczy prawdy, przyłączyłabym się do Świadków Jehowy. Nadmieniałam później, iż należałam do nich, ale nie potrafiłam żyć tak jak oni, więc odeszłam. Kiedy sobie to uprzytomniałam, często czułam się winna i nieszczęśliwa. W końcu przyznałam: ‚Jestem w fatalnym położeniu. Muszę dokonać jakichś radykalnych zmian’” (C.N.)

„Trzydzieści pięć lat temu oboje z mężem zostaliśmy wykluczeni. W roku 1991 mile zaskoczyła nas wizyta dwóch starszych, którzy powiedzieli nam o możliwości powrotu do Jehowy. Wprost nie posiadaliśmy się z radości, gdy po sześciu miesiącach zostaliśmy przyłączeni do zboru. Mąż ma 79 lat, a ja 63” (C.A.)

Na przykład pewien 17-letni młodzieniec zbuntował się przeciw chrześcijańskiemu wychowaniu. „Niemoralność i narkotyki usunęły w cień wpajane mi przez lata nauki biblijne” — przyznał. Wkrótce trafił do więzienia za napad z bronią w ręku i morderstwo. Z czasem odzyskał zdrowie duchowe, ale jakże wysoką cenę musiał zapłacić za „tymczasową uciechę z grzechu”!

„Brak kierownictwa Jehowy przysparzał mi bólu i smutku” — oświadczyła młoda kobieta, która na jakiś czas opuściła organizację Bożą. „Próbowałam dostosować się do ludzi ze świata, ale ponieważ tak naprawdę byłam inna niż oni, więc mnie odrzucili. Czułam się jak zagubione dziecko, któremu niezbędne jest kierownictwo ojca. Właśnie wtedy zrozumiałam, że potrzebuję Jehowy. Nigdy więcej nie chciałabym żyć niezależnie od Niego”.

Samowolne postępowanie nie daje niektórym spokoju i z czasem się opamiętują. „Nigdy, ani przez jeden dzień, nie zapomniałam o Jehowie” — mówi pewna siostra, wspominając czas spędzony poza organizacją Bożą. „Bezustannie się modliłam, żeby któregoś dnia pozwolił mi jakoś wrócić do prawdy” (Psalm 119:176).