Pytania czytelników

Jak zbór chrześcijański zapatruje się na obżarstwo?

Słowo Boże potępia zarówno pijaństwo, jak i obżarstwo jako zachowania, których nie da się pogodzić ze służeniem Bogu. Dlatego kogoś, kto oddaje się obżarstwu i nie okazuje skruchy, zbór chrześcijański traktuje podobnie jak nałogowego pijaka. Osoby takie nie mogą być członkami chrześcijańskiej społeczności.

Księga Przysłów 23:20, 21 oświadcza: „Nie bywaj wśród upijających się winem, wśród obżerających się mięsem. Bo pijak i żarłok popadną w ubóstwo, a ospałość odzieje człowieka w same łachmany”. W Księdze Powtórzonego Prawa 21:20 czytamy o człowieku „upartym i buntowniczym”, który według Prawa Mojżeszowego zasługiwał na śmierć. Nazwano go w tym wersecie „żarłokiem i pijakiem”. Jak więc widać, w starożytnym Izraelu obżarstwo uważano za niedopuszczalne dla ludzi pragnących służyć Bogu.

Ale czym jest obżarstwo i co na ten temat mówią Chrześcijańskie Pisma Greckie? Żarłok to ktoś, kto chciwie przebiera miarę w jedzeniu i piciu. Obżarstwo jest formą chciwości, a jak uczy Biblia, „chciwcy” nie odziedziczą Królestwa Bożego (1 Koryntian 6:9, 10; Filipian 3:18, 19; 1 Piotra 4:3). Poza tym kiedy apostoł Paweł przestrzegł chrześcijan przed dopuszczaniem się „uczynków ciała”, wspomniał o „pijatykach, hulankach i tym podobnych rzeczach” (Galatów 5:19-21). Objadanie się często towarzyszy pijatykom i hulankom, z pewnością też należy do wspomnianych przez Pawła „tym podobnych rzeczy”. Tak jak to jest w wypadku dopuszczania się innych „uczynków ciała”, chrześcijanin znany z obżarstwa i uparcie odmawiający zmiany postępowania powinien być usunięty ze zboru (1 Koryntian 5:11, 13).a