„Potem ujrzałem, a oto w niebie otwarte drzwi; i pierwszy głos, który usłyszałem, jakby głos trąby, mówiąc ze mną rzekł: ‚Wstąp tu, a pokażę ci, co ma się stać’” (Objawienie 4:1). Jan dotarł w wizji przed osobę samego Jehowy, do niewidzialnych niebios, górujących nad literalnym kosmosem badanym przez astronautów, a nawet nad galaktykami tworzącymi materialny wszechświat. Zaproszono go, by niejako wszedł przez otwarte drzwi i sycił oczy zachwycającym widokiem najwyższych, duchowych niebios, gdzie na tronie zasiada sam Jehowa (Psalm 11:4; Izajasza 66:1).

Dostojną Osobistością wypowiadającą powyższe wezwanie jest niewątpliwie sam Jehowa (Objawienie 1:1). Otworzył On drzwi, aby Jan mógł wstąpić w wizji do najświętszego miejsca w całej bezkresnej dziedzinie podlegającej Jego zwierzchnictwu.