Później Daniel wyjaśnił sen Nebukadneccara o wielkim drzewie, które zostało ścięte, ale potem pozwolono mu znowu rosnąć. Drzewo to symbolizowało tego wielkiego króla babilońskiego (w pierwszym spełnieniu proroctwa) (Dn 4:20-22). Nebukadneccar miał na siedem lat postradać zmysły, lecz potem miał odzyskać rozum i królestwo. On sam potwierdził spełnienie się na nim snu zesłanego przez Boga, gdyż uznał za stosowne publicznie oznajmić o tym w swoim państwie (Dn 4:1, 2).

Sny Nebukadneccara. W drugim roku (zapewne licząc od upadku Jerozolimy w r. 607 p.n.e.) Nebukadneccar miał sen, który ‛zaniepokoił jego ducha’. Żaden z mędrców nie potrafił go wyjawić, ale kiedy przed obliczem króla stanął Daniel, dzięki objawieniu od Boga nie tylko opowiedział mu sen, lecz także podał jego wyjaśnienie, czym ocalił od śmierci siebie i innych mędrców. Poruszony tym król ustanowił Daniela „władcą nad całą prowincją babilońską oraz naczelnym prefektem wszystkich mędrców babilońskich” (Dn 2:48). Jego trzej towarzysze otrzymali wysokie stanowiska poza dworem, natomiast Daniel pełnił służbę na dworze królewskim.