• Dawanie świadectwa aż po krańce ziemi — część 5
    Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego

    • W roku 1985 Świadkom Jehowy udostępniono największe stadiony w Polsce, by w sierpniu mogły się na nich odbyć cztery duże kongresy. Pewien delegat z Austrii, który przyleciał samolotem, bardzo się zdziwił, słysząc, jak przez megafon wita się Świadków Jehowy przybywających na zgromadzenie do Polski. Starszy wiekiem Świadek, który przyszedł odebrać owego delegata, dostrzegł w tym oznakę zmiany nastawienia władz, toteż nie mógł powstrzymać łez radości. Na owe kongresy przybyły 94 134 osoby, w tym goście z 16 krajów. Czy opinia publiczna wiedziała o tych zjazdach? Oczywiście. Informacje na ich temat można było znaleźć w głównych gazetach zarówno w trakcie zgromadzeń, jak też po nich, w telewizji pokazano rzesze uczestników, a przez radio nadano fragmenty programu kongresowego. Wielu ludziom spodobało się to, co zobaczyli i usłyszeli.

      Dnia 12 maja 1989 roku, kiedy w Polsce trwały przygotowania do jeszcze większych zgromadzeń, władze oficjalnie zarejestrowały Świadków Jehowy jako wyznanie. Trzy miesiące później w Chorzowie, Poznaniu i Warszawie odbyły się międzynarodowe kongresy, na które przybyło łącznie 166 518 osób. Co zdumiewające, wśród obecnych znalazło się tysiące Świadków ze Związku Radzieckiego i z Czechosłowacji, którym udało się uzyskać pozwolenie na wyjazd. Czy w tych krajach, gdzie władze dziesiątki lat zdecydowanie popierały ateizm, dzieło pozyskiwania uczniów prowadzone przez Świadków Jehowy przynosiło rezultaty? Odpowiedź stała się oczywista, gdy na owych zgromadzeniach zgłosiły się do zanurzenia w wodzie aż 6093 osoby, a wśród nich wielu młodych.

      Postronni obserwatorzy nie mieli wątpliwości, iż Świadkowie korzystnie odróżniają się od innych. Na przykład w Życiu Warszawy można było przeczytać: „Te spotkania mają dla wyznawców Boga Jehowy ogromne znaczenie — mówią sami. — Są z pewnością manifestacją jedności współwyznawców (...) Mogą być uczestnicy kongresu wzorem do naśladowania, gdy mowa o zachowaniu porządku, spokoju i czystości”.

  • Dawanie świadectwa aż po krańce ziemi — część 5
    Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego

    • Jeszcze przed zalegalizowaniem w tych krajach działalności do wielu z nich przybyli członkowie Ciała Kierowniczego, aby się zorientować, jak można by wesprzeć chrześcijańskich współwyznawców. Gdy zniesiono zakaz, udali się do kolejnych państw i pomogli zorganizować tam dzieło. W ciągu kilku lat odwiedzili Polskę, Węgry, Rumunię, Czechosłowację, Rosję, Ukrainę, Estonię i Białoruś, gdzie spotykali się z głosicielami i do nich przemawiali.

      Ażeby umocnić Świadków mieszkających w tym rejonie oraz skierować uwagę opinii publicznej na orędzie o Królestwie Bożym, zorganizowano tam szereg zgromadzeń. W niecałe pięć miesięcy po uchyleniu zakazu w byłej NRD jeden z takich kongresów urządzono na Stadionie Olimpijskim w Berlinie. Z zaproszenia na ten zjazd z radością skorzystali Świadkowie z 64 krajów. Poczytali sobie za przywilej możliwość uczestniczenia w tym wydarzeniu razem z chrześcijańskimi braćmi i siostrami, którzy mimo zaciekłych prześladowań od dziesiątków lat pozostawali lojalni wobec Jehowy.

      W latach 1990 i 1991 w Europie Wschodniej odbyły się jeszcze inne kongresy. W roku 1990 zorganizowano cztery zgromadzenia okręgowe na Węgrzech, a potem rozpoczęto przygotowania do międzynarodowego kongresu na budapeszteńskim Népstadionie, zaplanowanego na rok 1991. Było na nim obecnych 40 601 osób z 35 krajów. W roku 1990 po raz pierwszy od przeszło 40 lat publiczne zjazdy mogli urządzić Świadkowie Jehowy w Rumunii. Owego roku w całym kraju odbyło się szereg zgromadzeń obwodowych, a później dwa większe zgromadzenia okręgowe. W roku 1991 zorganizowano osiem kongresów, na które przybyło 34 808 osób. W roku 1990 zgromadzenia okręgowe urządzono w każdej republice ówczesnej Jugosławii. Rok później 14 684 Świadków Jehowy skorzystało z międzynarodowego kongresu w stolicy Chorwacji, Zagrzebiu, mimo iż nad krajem tym wisiała groźba wojny domowej. Policjanci nie mogli się nadziwić, że przedstawiciele różnych narodowości — między innymi Chorwaci, Czarnogórcy, Serbowie i Słoweńcy — zebrali się spokojnie, by wysłuchać programu.

      Również w Czechosłowacji szybko przystąpiono do zorganizowania kongresów. Na zgromadzeniu okręgowym w Pradze w roku 1990 zebrało się 23 876 osób. Członkowie kierownictwa stadionu byli tak zachwyceni tym, co zobaczyli, że na następny kongres udostępnili Świadkom największy obiekt w kraju. W roku 1991 praski stadion Strahov wypełniło 74 587 rozradowanych uczestników tego historycznego wydarzenia. Czesi i Słowacy obecni na tym zgromadzeniu z ogromną radością i entuzjastycznymi oklaskami przyjęli wiadomość o wydaniu w ich językach Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata, przydatnego zarówno w publicznej służbie kaznodziejskiej, jak i do studium osobistego i zborowego.

      Ponadto w roku 1991, po raz pierwszy w dziejach, zgromadzenia okręgowe mogli oficjalnie urządzić Świadkowie Jehowy na terenie ówczesnego Związku Radzieckiego. Jedno z nich odbyło się w Tallinie, stolicy Estonii, następne na Syberii, cztery dalsze w głównych miastach Ukrainy i jedno w Kazachstanie. Ogólna liczba obecnych wyniosła 74 252, a 7820 osób zgłosiło się do zanurzenia w wodzie, potwierdzając tym samym, że dzieło pozyskiwania uczniów prowadzone przez Świadków Jehowy na tych terenach wydaje owoce. Kandydaci do chrztu nie podjęli tej decyzji pod wpływem emocji, jakie wzbudziło w nich zgromadzenie. Poprzedził ją kilkumiesięczny, a w wypadku niektórych nawet kilkuletni okres starannych przygotowań.

  • Dawanie świadectwa aż po krańce ziemi — część 5
    Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego

    • Wielu chętnych słuchaczy

      Kiedy w roku 1991 Świadkowie zorganizowali zgromadzenia w ZSRR, osoby postronne mogły się bliżej przyjrzeć naszym braciom. Jak to na nie wpłynęło? We Lwowie pewien wyższy funkcjonariusz policji powiedział do jednego z uczestników kongresu: „Wspaniale nauczacie ludzi tego, co dobre, opowiadacie o Bogu i odcinacie się od przemocy. Zastanawialiśmy się, dlaczego przedtem was prześladowaliśmy, i doszliśmy do wniosku, że nie słuchaliśmy, co mówicie, i po prostu nic o was nie wiedzieliśmy”. Teraz jednak wielu słuchało Świadków Jehowy, a oni chcieli im pomóc.

  • Dawanie świadectwa aż po krańce ziemi — część 5
    Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego

    • W roku 1992 odbył się pamiętny kongres międzynarodowy w Petersburgu, drugim co do wielkości mieście rosyjskim. Przyjechało około 17 000 delegatów z 27 krajów spoza Rosji. Zgromadzeniu nadano duży rozgłos. Wśród uczestników znalazły się osoby, które nigdy wcześniej nie słyszały o Świadkach Jehowy. Najwyższa liczba obecnych wyniosła 46 214. Przybyli delegaci ze wszystkich stron Rosji — niektórzy aż z wyspy Sachalin, leżącej na wschodzie kraju, niedaleko Japonii. Spore grupy przyjechały z Ukrainy, Mołdawii oraz z innych byłych republik ZSRR. Bracia ci przywieźli dobre wieści. Z relacji wynikało, że w poszczególnych zborach w Kijowie, Moskwie i Sankt Petersburgu przeciętna liczba obecnych na zebraniach dwa lub więcej razy przewyższa liczbę głosicieli. Wiele osób pragnących, by Świadkowie Jehowy pomagali im poznawać Biblię, trzeba wpisywać na listę oczekujących na studium. Około 600 delegatów przybyło z Łotwy, a jeszcze więcej z Estonii. Z pewnego zboru w Petersburgu ochrzczono na owym zgromadzeniu ponad 100 osób. Sporo zainteresowanych to młodzież oraz ludzie wykształceni. W tym ogromnym państwie, które od dawna uchodziło za bastion ateizmu, rzeczywiście trwa wielkie duchowe dzieło żniwne.