[Całostronicowa ilustracja na stronie 86]

Pieśni pochwalne

14. (a) Jak się zachowało czworo żywych stworzeń i 24 starszych, gdy Jezus wziął zwój? (b) Jak przekazane Janowi informacje na temat 24 starszych potwierdzają tożsamość i pozycję tych postaci?

¹⁴ Jak na to zareagowały inne postacie znajdujące się przed tronem Jehowy? „A gdy wziął ten zwój, czworo żywych stworzeń i dwudziestu czterech starszych upadło przed Barankiem i każdy miał harfę oraz złote czasze pełne kadzidła, a kadzidło oznacza modlitwy świętych” (Objawienie 5:8). Wzorem czworga żywych stworzeń otaczających tron Boży również 24 starszych oddaje pokłon Jezusowi, uznając jego władzę. Ale tylko starsi mają harfy i czasze z kadzidłem.a I tylko oni śpiewają teraz nową pieśń (Objawienie 5:9). Przypominają więc 144 000 członków świętego „Izraela Bożego”, którzy też trzymają harfy i śpiewają nową pieśń (Galacjan 6:16; Kolosan 1:12; Objawienie 7:3-8; 14:1-4). Ponadto 24 starszych przedstawiono jako niebiańskich kapłanów zajętych spełnianiem pewnej czynności. Wyobrażało ją zadanie powierzone starożytnym kapłanom izraelskim, którzy spalali w przybytku kadzidło dla Jehowy. Wykonywanie tej czynności na ziemi straciło znaczenie, gdy Bóg usunął Prawo Mojżeszowe, przybijając je do pala męki, na którym zmarł Jezus (Kolosan 2:14). Do jakiego wniosku prowadzą powyższe informacje? Otóż ukazano tu zwycięskich pomazańców, piastujących niezrównane stanowisko „kapłanów Boga i Chrystusa” i mających „z nim królować przez tysiąc lat” (Objawienie 20:6).

15. (a) Jedynie kto w starożytnym Izraelu mógł wejść w przybytku do Miejsca Najświętszego? (b) Dlaczego spalenie kadzidła przed wejściem do Miejsca Najświętszego było dla arcykapłana sprawą życia i śmierci?

¹⁵ W starożytnym Izraelu prawo wstępu do Miejsca Najświętszego i stanięcia przed symboliczną obecnością Jehowy przysługiwało tylko arcykapłanowi. Wniesienie kadzidła było dla niego sprawą życia i śmierci. Prawo Jehowy nakazywało: „[Aaron] weźmie pełną kadzielnicę rozżarzonych węgli z ołtarza, który jest przed Panem, i pełne garście miałkiego wonnego kadzidła i wniesie poza zasłonę, i nasypie kadzidła na ogień przed Panem, aby obłok z kadzidła okrył wieko, które jest ponad Świadectwem, i aby nie zginąć” (3 Mojżeszowa 16:12, 13). Gdyby arcykapłan po wejściu do Miejsca Najświętszego nie spalił kadzidła, przypłaciłby to życiem.

16. (a) Kto w chrześcijańskim systemie rzeczy wstępuje do pozaobrazowego Miejsca Najświętszego? (b) Dlaczego chrześcijańscy pomazańcy muszą ‛spalać kadzidło’?

¹⁶ W chrześcijańskim systemie rzeczy nie tylko Arcykapłan, Jezus Chrystus, lecz także każdy ze 144 000 podkapłanów wejdzie w końcu do pozaobrazowego Miejsca Najświętszego — do niebiańskiego miejsca, w którym przebywa Jehowa (Hebrajczyków 10:19-23). Kapłani ci, wyobrażeni przez 24 starszych, nie mogliby wejść do tego Miejsca Najświętszego, gdyby nie ‛spalali kadzidła’, to znaczy nie zanosili stale do Jehowy modlitw i błagań (Hebrajczyków 5:7; Judy 20, 21; porównaj Psalm 141:2).

Nowa pieśń

17. (a) Jaką nową pieśń śpiewa 24 starszych? (b) W jakim znaczeniu najczęściej występuje w Biblii wyrażenie „nowa pieśń”?

¹⁷ Rozbrzmiewa teraz melodyjna pieśń, którą śpiewa Barankowi grono jego współkapłanów, czyli 24 starszych: „I śpiewają nową pieśń, mówiąc: ‚Godzien jesteś wziąć zwój i otworzyć jego pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu’” (Objawienie 5:9). Wyrażenie „nowa pieśń” występuje w Biblii kilka razy i odnosi się zazwyczaj do wysławiania Jehowy za wspaniałe akty wyzwolenia (Psalm 96:1; 98:1; 144:9). A zatem pieśń ta jest nowa, gdyż każdy ze śpiewających może teraz sławić dalsze cudowne czyny Jehowy i wyrażać jeszcze głębszy szacunek dla Jego chwalebnego imienia.

18. Za co 24 starszych wysławia Jezusa nową pieśnią?

¹⁸ Wprawdzie 24 starszych śpiewa tu nową pieśń Jezusowi, a nie Jehowie, ale zasada pozostaje ta sama. Wysławiają Jezusa za nowe rzeczy, których on — Syn Boży — dokonał dla ich dobra. Jako pośrednik nowego przymierza, uprawomocnił je swoją krwią i w ten sposób umożliwił powstanie nowego narodu, mającego stanowić szczególną własność Jehowy (Rzymian 2:28, 29; 1 Koryntian 11:25; Hebrajczyków 7:18-25). Członkowie tego nowego, duchowego narodu pochodzą z wielu literalnych ludów, ale Jezus ich zjednoczył, żeby stanowili jeden zbór, jeden naród (Izajasza 26:2; 1 Piotra 2:9, 10).

19. (a) Z jakiego błogosławieństwa nie skorzystał cielesny Izrael wskutek niewierności? (b) Jakiego przywileju dostępuje nowy naród utworzony przez Jehowę?

¹⁹ W czasach Mojżesza Jehowa uczynił z Izraelitów zorganizowany naród, a następnie zawarł z nimi przymierze i obiecał, że jeśli dotrzymają warunków tej umowy, to staną się dla Niego królestwem kapłanów (2 Mojżeszowa 19:5, 6). Oni jednak okazali się niewierni, toteż nigdy nie dostąpili spełnienia się tej obietnicy. Natomiast nowy naród, utworzony za pośrednictwem Jezusa na mocy nowego przymierza, dochował wierności. Jego członkowie mogą więc królować nad ziemią oraz usługiwać jako kapłani, pomagając prawym ludziom pojednać się z Jehową (Kolosan 1:20). Właśnie tego dotyczy nowa pieśń: „I uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, i mają królować nad ziemią” (Objawienie 5:10). Z jakąż radością 24 starszych wysławia wyniesionego do chwały Jezusa nową pieśnią!