Rozsądne rady biblijne

Chrześcijańscy rodzice sami powinni zadecydować, czy chcą pertraktować w sprawie opłaty za narzeczoną. Jeżeli tak, to dopilnują, by rozmowy odbywały się zgodnie z zasadami biblijnymi. Słowo Boże mówi: „Prowadźcie życie wolne od umiłowania pieniędzy” (Hebrajczyków 13:5). Gdyby w trakcie pertraktacji chrześcijańscy rodzice nie trzymali się tej zasady, nie dawaliby dobrego przykładu. Mężczyźni sprawujący w zborze chrześcijańskim odpowiedzialne funkcje mają być ‛rozsądni’, a nie ‛miłujący pieniądze’ czy „chciwi nieuczciwego zysku” (1 Tymoteusza 3:3, 8). Gdy ktoś zachłannie wymusza wygórowaną opłatę za narzeczoną i nie okazuje skruchy, może nawet zostać wykluczony ze zboru (1 Koryntian 5:11, 13; 6:9, 10).

Kto jest odpowiedzialny za pertraktacje?

Gdzieniegdzie zwyczaje związane z ustalaniem wysokości opłaty mogą kolidować z jeszcze inną doniosłą zasadą. Według Biblii odpowiedzialność za sprawy dotyczące rodziny ponosi ojciec (1 Koryntian 11:3; Kolosan 3:18, 20). Dlatego mężczyźni piastujący w zborze ważne funkcje mają ‛bardzo dobrze przewodzić dzieciom i własnym domom’ (1 Tymoteusza 3:12).

Jednakże w niektórych społecznościach ważne pertraktacje związane z małżeństwem powierza się krewnym ojca. Ci zaś domagają się części wynegocjowanej opłaty za narzeczoną. Dla chrześcijańskich rodzin stanowi to próbę. Niejeden ojciec w imię zwyczaju zgadza się, by niewierzący krewni wymusili wysoką sumę. W rezultacie zdarza się, że młode chrześcijanki poślubiają niewierzących. Jest to sprzeczne z radą, by chrześcijanie pobierali się „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39). Jeżeli głowa rodziny pozwala krewnym podejmować decyzje, które odbiją się niekorzystnie na zdrowiu duchowym jego dzieci, to nie można powiedzieć, że ‛bardzo dobrze przewodzi własnemu domowi’ (1 Tymoteusza 3:4).