Wróćmy do zachęty ucznia Jakuba: „Otwarcie wyznawajcie jedni drugim swe grzechy i módlcie się jedni za drugich, abyście zostali uzdrowieni”. Wypowiedź tę Jakub uzupełnił słowami: „Błaganie prawego, gdy działa, ma wielką siłę” (Jakuba 5:16). Określenie „prawy” może się odnosić do kogoś ze „starszych zboru”, wspomnianych przez Jakuba nieco wcześniej (Jakuba 5:14). W zborze chrześcijańskim dojrzali duchowo „starsi”, czyli nadzorcy, są zobowiązani pomagać wszystkim zabiegającym o Boże przebaczenie. Oczywiście nie mają prawa nikogo rozgrzeszyć, gdyż żaden człowiek nie jest upoważniony do odpuszczania grzechów przeciwko Bogua. Jednak dzięki posiadanym kwalifikacjom duchowym tacy nadzorcy upominają osobę winną ciężkiego grzechu i udzielają jej stosownych rad, tak aby zrozumiała powagę swego czynu i okazała skruchę (Galatów 6:1).

Powróćmy znowu do Listu Jakuba. Znajdujemy tam pokrzepiające słowa: „Choruje [duchowo] ktoś wśród was? Niech przywoła starszych zboru i niech się modlą nad nim, nacierając go oliwą w imię Jehowy. A modlitwa wiary uzdrowi niedomagającego i Jehowa go podniesie. Jeśli zaś popełnił grzechy, będzie mu to przebaczone” (Jakuba 5:14, 15).

Starsi, mający obowiązek troszczyć się o zbór, nie ograniczają się do wysłuchania grzesznika. Ponieważ w grę wchodzi choroba duchowa, muszą zrobić coś, by ‛uzdrowić niedomagającego’. Jakub wymienia dwie rzeczy.

Po pierwsze, mówi o ‛nacieraniu oliwą’. Ma to związek z wykorzystaniem uzdrawiającej mocy Słowa Bożego. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą, (...) jest zdolne rozeznać myśli i zamiary serca” (Hebrajczyków 4:12). A zatem dzięki umiejętnemu posługiwaniu się Biblią starsi mogą poruszyć umysł i serce osoby chorej duchowo. Mogą jej pomóc dostrzec przyczynę problemu i uporządkować swoje stosunki z Bogiem.

Po drugie, Jakub wspomina o „modlitwie wiary”. Rzecz jasna modlitwy starszych nie sprawią, że Bóg uczyni coś wbrew zasadom sprawiedliwości. Modlitwy takie mają jednak dla Niego wielkie znaczenie. Jest przecież Bogiem, który chętnie odpuszcza grzechy na podstawie Chrystusowej ofiary okupu (1 Jana 2:2). Jest gotów pomóc każdemu grzesznikowi, jeśli ten szczerze żałuje swojego postępowania i spełnia „uczynki odpowiadające skrusze” (Dzieje 26:20).