Oczy Twoje widziały mnie już w zarodku, a w księdze Twej były spisane wszystkie jego cząstki; chodzi o dni, gdy się kształtowały i jeszcze nie było ani jednej z nich” (Psalm 139:13-16).

Potrafi sięgnąć wzrokiem aż do łona matki. Mało tego, Jehowa może nawet wejrzeć w rozwijający się płód! Dawid na samą myśl o tym, jak cudownie został ukształtowany przed urodzeniem, wychwalał swego Twórcę. Najwyraźniej właśnie łono macierzyńskie nazwał „najniższymi partiami ziemi”. Tam, niedostępne dla oczu ludzkich, lecz dla Boga widoczne, tkają się kości, ścięgna, mięśnie, włókna nerwowe i naczynia krwionośne maleńkiego dziecka.

Zanim wyodrębniły się w ten sposób poszczególne narządy Dawida, Bóg już znał jego wygląd. Dlaczego? Ponieważ rozwój zarodka odbywał się według określonego planu, jak gdyby w myśl instrukcji zawartych w książce. Jakież to świadectwo mądrości Jehowy i Jego umiejętności dostrzegania nawet tego, co ukryte! Powinniśmy być Mu wdzięczni za to, że dał początek rodzajowi ludzkiemu i cudownemu procesowi rozmnażania się, któremu każdy z nas zawdzięcza swe istnienie.