-
Stanęła w obronie ludu BożegoNaśladujmy ich wiarę
-
-
Wiara silniejsza niż strach przed śmiercią
24. Jak Estera dowiodła wiary i odwagi?
24 Estera podjęła decyzję. Poprosiła Mardocheusza, by razem z innymi Żydami przez trzy dni pościł tak jak ona. Przekazaną wiadomość zakończyła pamiętnymi słowami, które tchną wiarą i odwagą: „Jeśli mam zginąć, to zginę” (Est. 4:15-17). Zapewne w ciągu tych trzech dni modliła się żarliwiej niż kiedykolwiek przedtem. Aby zjednać sobie przychylność króla, zadbała o swój wygląd. Ubrała się w najpiękniejsze szaty i poszła.
Estera w obronie ludu Bożego była gotowa narazić życie
25. Co się wydarzyło, gdy Estera poszła do króla?
25 Wróćmy teraz do opisanej na wstępie sceny, gdy Estera zbliża się do królewskiego dziedzińca. Przez głowę przemykają jej rozmaite myśli, na pewno też gorąco się modli. Wreszcie wchodzi na dziedziniec, gdzie może zobaczyć Aswerusa siedzącego na tronie. Prawdopodobnie przypatruje się jego twarzy i próbuje coś z niej wyczytać. Jeśli musi czekać, każda chwila wydaje się jej wiecznością. Nagle mąż ją dostrzega. Niewątpliwie jest zaskoczony, lecz na jej widok się rozpogadza — i wyciąga ku niej złote berło! (Est. 5:1, 2).
26. (a) Dlaczego prawdziwi chrześcijanie potrzebują takiej odwagi, jaką odznaczała się Estera? (b) Co jeszcze czekało Esterę?
26 Król zgodził się wysłuchać żonę. Estera zaryzykowała życie w obronie Boga i swego ludu, dając tym dowód wyjątkowej wiary.
-
-
Mądra, odważna i niesamolubnaNaśladujmy ich wiarę
-
-
1-3. (a) Z czym wiązało się dla Estery podejście do tronu męża? (b) Jak król zareagował na widok żony?
ESTERA jest w pałacu w Suzie i idzie w kierunku tronu królewskiego. Serce bije jej coraz mocniej. Wyobraźmy sobie tę scenę. W olbrzymiej komnacie panuje taka cisza, iż Estera słyszy tylko delikatny odgłos własnych kroków i szelest szat. Nie zwraca uwagi na niezwykły przepych otoczenia, wyniosłe kolumny czy bogato rzeźbione sklepienie z libańskiego cedru. Nie odrywa wzroku od mężczyzny, który siedzi na tronie — mężczyzny, który jest panem jej życia i śmierci.
2 Władca spogląda w jej kierunku, po czym wyciąga do niej złote berło. Ten prosty gest ratuje ją od śmierci! Pokazuje, że król Aswerus — jej mąż — wybacza jej popełnione przestępstwo, jakim jest pojawienie się przed nim bez zaproszenia. Estera podchodzi do tronu i z wdzięcznością dotyka końca berła (Est. 5:1, 2).
Estera z wdzięcznością przyjęła łaskę, jaką okazał jej król
3 Aswerus ma na sobie wyszukany, bardzo kosztowny strój (który mógłby dzisiaj być wart setki milionów dolarów). Wszystko na jego dworze dowodzi, że posiada on ogromne bogactwo i wielką władzę. Ten potężny monarcha na swój sposób kocha Esterę i być może teraz ciepło na nią patrzy. Pyta: „Cóż masz, królowo Estero, i jakie jest twoje życzenie? Choćby i połowa władzy królewskiej — niech to będzie ci dane!” (Est. 5:3).
4. Jakie trudne zadanie czekało Esterę?
4 Estera dowiodła niecodziennej wiary i odwagi. Chcąc ratować swój lud, zdobyła się na to, żeby stanąć przed królem. Ale to nie koniec — czeka ją jeszcze większe wyzwanie. Musi przekonać dumnego monarchę, że jego najbardziej zaufany doradca to nikczemnik, który wciągnął go w intrygę mającą na celu zgładzenie narodu żydowskiego. Jak ta młoda kobieta sobie poradzi i czego możemy się od niej nauczyć?
Mądrze wybiera „czas mówienia”
5, 6. (a) Jak Estera zastosowała zasadę podaną w Księdze Kaznodziei 3:1, 7? (b) Jak swoim postępowaniem wobec męża Estera dowiodła mądrości?
5 Czy Estera powinna przedstawić mężowi swój problem w obecności dworzan? Gdyby tak postąpiła, mogłaby go poniżyć. Poza tym jego doradca Haman zyskałby czas na podważenie jej zarzutów. Co więc robi Estera? Kilka stuleci wcześniej mądry król Salomon napisał pod natchnieniem od Boga: „Wszystko ma swój czas (...); jest czas milczenia i czas mówienia” (Kazn. 3:1, 7, Biblia warszawska). Estera zapewne zna takie zasady dzięki przybranemu ojcu, Mardocheuszowi, będącemu wiernym sługą Bożym. Nie ulega wątpliwości, że rozumie ona, jakie to ważne, by mądrze wybrać „czas mówienia”.
6 Zwraca się więc do męża: „Jeżeli król uzna to za dobre, niech król przyjdzie dziś z Hamanem na ucztę, którą przygotowałam dla niego” (Est. 5:4). Aswerus zgadza się i każe sprowadzić Hamana. Warto zwrócić uwagę, jak rozważnie postąpiła Estera. Uszanowała godność męża i zadbała, by wyjawić swe troski w dogodniejszych warunkach (odczytaj Przysłów 10:19).
7, 8. Jak przebiegła pierwsza uczta i dlaczego Estera odłożyła rozmowę z mężem na później?
7 Podczas przygotowywania uczty Estera zapewne troszczy się o każdy szczegół. Chce, by wszystko było tak, jak mąż lubi, i podaje wyborne wino, które „rozwesela serce” (Ps. 104:15). Zadowolony Aswerus ponownie pyta żonę, o co chciała go poprosić. Czyżby nadszedł już „czas mówienia”?
8 Estera uznaje, że nie jest to jeszcze właściwy moment. Zaprasza króla i Hamana na kolejną ucztę, którą pragnie wyprawić nazajutrz (Est. 5:7, 8). Dlaczego odkłada rozmowę? Pamiętajmy, że z powodu królewskiego dekretu cały jej naród stoi w obliczu śmiertelnego zagrożenia. Ponieważ chodzi o tak poważną sprawę, Estera musi być absolutnie pewna, że nastała odpowiednia chwila. Dlatego wciąż czeka. Chce mieć jeszcze jedną okazję, żeby pokazać mężowi, jak bardzo go poważa.
9. Dlaczego cierpliwość to cenna cecha i jak możemy brać wzór z postawy Estery?
9 Cierpliwość to rzadka, lecz niezwykle cenna cecha. Chociaż Estera jest zrozpaczona i chętnie wyrzuciłaby z siebie wszystko, co leży jej na sercu, jednak wytrwale czeka na dogodny moment. Wiele możemy się od niej nauczyć. Czy widziałeś kiedyś, że dzieje się coś złego i pewne sprawy należy uporządkować? Jeśli chcemy przekonać kogoś, kto dysponuje władzą, by zajął się danym problemem, możemy naśladować Esterę. W Księdze Przysłów 25:15 czytamy: „Cierpliwością zostaje przekonany dowódca, a język łagodny potrafi złamać kość”. Gdy tak jak Estera cierpliwie czekamy na stosowną chwilę i przejawiamy łagodność, będziemy w stanie zmiękczyć nawet tego, kto swą nieugiętością przypomina twardą kość.
-