8. (a) W wyniku jakich wydarzeń Estera zostaje królową? (b) Jaki spisek wykrywa Mardocheusz i gdzie to odnotowano?

⁸ Estera zostaje królową (2:1-23). Następnie król mianuje pełnomocników, którzy we wszystkich 127 prowincjach imperium mają poszukać najpiękniejszych dziewic i sprowadzić je do Suzy, gdzie zostaną poddane zabiegom kosmetycznym i w ten sposób przygotowane do przedstawienia królowi. Wśród wybranych młodych kobiet znajduje się Żydówka imieniem Estera. Jest to sierota o „ślicznej postaci oraz pięknym wyglądzie”, wychowana przez swego kuzyna Mardocheusza, urzędnika w Suzie (2:7). Żydowskie imię Estery, Hadassa, znaczy „mirt”. Hegaj, stróż kobiet, polubił Esterę i każe ją poddać specjalnym zabiegom. Nikt nie wie, że jest Żydówką, bo Mardocheusz polecił jej trzymać to w tajemnicy. Młode kobiety są kolejno przyprowadzane przed króla. Na nową królową wybiera on właśnie Esterę, a dla uświetnienia jej koronacji wydaje ucztę. Wkrótce potem Mardocheusz dowiaduje się o spisku na życie króla, każe więc Esterze powiadomić go o tym „w imieniu Mardocheusza” (2:22). Po ujawnieniu spisku powieszono winnych, a następnie sporządzono odpowiednią notatkę w kronikach królewskich.

9. Czym Mardocheusz ściąga na siebie gniew Hamana i do wydania jakiego dekretu królewskiego przeciw Żydom doprowadza Haman?

⁹ Spisek Hamana (3:1 do 5:14). Mija około czterech lat. Haman, najwidoczniej potomek amalekickiego króla Agaga, którego zabił Samuel, zostaje premierem (1 Sam. 15:33). Król wywyższa go i rozkazuje wszystkim swym sługom w bramie królewskiej oddawać mu hołd. Dotyczy to także Mardocheusza. Jednakże Mardocheusz odmawia składania mu pokłonu i oznajmia sługom królewskim, że jest Żydem (por. Wyjścia 17:14, 16). Haman pała złością, a dowiedziawszy się, iż Mardocheusz jest Żydem, widzi w tym wspaniałą okazję do pozbycia się raz na zawsze jego i wszystkich jego rodaków. Rzucono los (pur), aby wyznaczyć odpowiedni dzień na zagładę tego ludu. Wykorzystując swe względy u króla, Haman oskarża Żydów o bezprawie i prosi o wydanie pisemnego nakazu wytracenia ich. Na sfinansowanie tej rzezi przeznacza 10 000 srebrnych talentów (wartości około 66 060 000 dolarów). Król wyraża zgodę, toteż po całym imperium rozsyła się opieczętowane jego pierścieniem pisemne rozkazy, na mocy których 13 dnia miesiąca Adar należy wybić Żydów.

10. Jak Mardocheusz i Estera dają wyraz wierze w moc Jehowy?

¹⁰ Gdy Mardocheusz i wszyscy Żydzi dowiadują się o tym prawie, zaczynają biadać w worach i w popiele. Nastaje czas ‛postu, płaczu i zawodzenia’ (Est. 4:3). Estera, poinformowana przez Mardocheusza o rozpaczliwym położeniu Żydów, początkowo nie może się zdecydować na wstawiennictwo. Każdemu, kto nie wezwany wchodzi przed oblicze króla, grozi kara śmierci. Jednakże Mardocheusz daje wyraz swej wierze w moc Jehowy, oświadczając, że jeśli Estera ich zawiedzie, to i tak zginie, a „ratunek i wyzwolenie dla Żydów przyjdzie skądinąd”. Poza tym kto wie, „czy właśnie nie na taki czas” została królową? (4:14). Teraz Estera dostrzega istotę sprawy i zgadza się zaryzykować życie, a wszyscy Żydzi w Suzie poszczą z nią przez trzy dni.

11. Jak Estera korzysta z łaski króla i co Haman knuje przeciw Mardocheuszowi?

¹¹ Estera, ubrana iście po królewsku, zjawia się przed władcą. Znajduje łaskę w jego oczach, toteż on wyciąga do niej złote berło, darując jej życie. Wtedy Estera zaprasza jego i Hamana na ucztę. W czasie przyjęcia król nalega, by wyjawiła swą prośbę, i zapewnia, że spełni jej życzenie, choćby chodziło o „połowę władzy królewskiej”. Estera zaprasza ich obu na drugą ucztę, która ma się odbyć następnego dnia (5:6). Haman wychodzi uradowany. Ale w bramie królewskiej siedzi Mardocheusz! Znowu nie chce oddać hołdu Hamanowi ani przed nim nie drży. Radość Hamana obraca się w gniew. Jego żona i przyjaciele podpowiadają mu, by ustawił pal wysoki na 50 łokci (22,5 metra) i wyjednał u króla rozkaz powieszenia na nim Mardocheusza. Haman natychmiast każe ustawić taki słup.

12. Jak doszło do tego, że Aswerus uhonorował Mardocheusza, a upokorzył Hamana?

¹² Karta się odwraca (6:1 do 7:10). Tej nocy król nie może zasnąć. Poleca, by mu przyniesiono i czytano księgę kronik, i wtedy stwierdza, że nie nagrodził Mardocheusza za uratowanie mu życia. Później król pyta, kto się znajduje na dziedzińcu. Jest tam Haman, który przyszedł prosić króla o nakaz stracenia Mardocheusza. Władca prosi Hamana o sugestię, jak należałoby uczcić kogoś, w kim król ma upodobanie. Sądząc, że chodzi o niego, Haman proponuje okazałą procedurę. Tymczasem król rozkazuje mu: „Uczyń tak Żydowi Mardocheuszowi”! (6:10). Haman nie ma wyboru. Musi ubrać Mardocheusza po królewsku, wsadzić go na królewskiego konia i obwozić po placu miejskim, wołając przed nim. Potem upokorzony i przygnębiony śpiesznie wraca do domu. Żona i przyjaciele nie mogą już go pocieszyć. Jego los jest przesądzony!

13. Co Estera wyjawia podczas uczty i jakie zgubne następstwa wynikają stąd dla Hamana?

¹³ Nadchodzi pora, by Haman zasiadł do uczty razem z królem i Esterą. Królowa oświadcza, że ją samą i jej naród sprzedano na zagładę. Kto się ośmielił popełnić taką niegodziwość? Estera oznajmia: „Owym człowiekiem, wrogiem i nieprzyjacielem, jest ten zły Haman” (7:6). Rozgniewany król wstaje i wychodzi do ogrodu. Haman, który został sam z królową, błaga ją o życie, a gdy król po powrocie widzi go na jej łożu, wpada w jeszcze większą wściekłość. Każe natychmiast powiesić Hamana na palu, który on sam przygotował dla Mardocheusza! (Ps. 7:16).

14. Jak król nagradza Esterę i Mardocheusza i jakim pisemnym rozkazem okazuje łaskę Żydom?

¹⁴ Awans Mardocheusza, ocalenie Żydów (8:1 do 10:3). Król daje Esterze wszystko, co należało do Hamana. Estera ujawnia Aswerusowi swe pokrewieństwo z Mardocheuszem, toteż król wynosi go na stanowisko zajmowane przedtem przez Hamana i wręcza mu sygnet królewski. Estera z narażeniem życia jeszcze raz staje przed królem i prosi o unieważnienie pisemnego dekretu nakazującego zagładę Żydów. Niestety, „praw Persji i Medii” nie można uchylić! (1:19). Dlatego król upoważnia Esterę i Mardocheusza do napisania nowego rozporządzenia i opieczętowania go pierścieniem królewskim. Ten pisemny rozkaz, rozesłany po całym imperium w taki sam sposób jak poprzedni, daje Żydom prawo, „aby się zgromadzili i stanęli w obronie swych dusz, i unicestwili, i zabili, i zgładzili całą siłę zbrojną ludu i prowincji, która im okazywała wrogość, maleństwa i kobiety, i aby zdarli z nich łupy” w tym samym dniu, w którym wejdzie w życie prawo wydane przez Hamana (8:11).

15. (a) Jakie są wyniki walk i jakie święto ustanawia Mardocheusz? (b) Na jakie stanowisko zostaje wyniesiony Mardocheusz i jak korzysta ze swej władzy?

¹⁵ Gdy nastaje wyznaczony dzień, 13 Adar, nikt nie może się ostać przez Żydami. Na prośbę Estery król zezwala przedłużyć walki w Suzie na 14 dzień tego miesiąca. W całym imperium ginie ogółem 75 000 nieprzyjaciół Żydów. Dalszych 810 ponosi śmierć na zamku w Suzie. Jest wśród nich dziesięciu synów Hamana, których w pierwszym dniu zabito, a w drugim powieszono na palach. Nie wzięto żadnych łupów. W dniu 15 Adar panuje spokój, a Żydzi ucztują i się weselą. Mardocheusz pisemnie zobowiązuje rodaków, by co roku w dniach 14 i 15 Adar obchodzili święto ‛pur, to jest losu’, i Żydzi czynią to po dziś dzień (9:24). Mardocheusz osiąga wysoką pozycję w królestwie, a jako drugi po królu Aswerusie korzysta ze swego stanowiska ‛dla dobra swego ludu i ogłasza pokój całemu ich potomstwu’ (10:3).

Premier Mardocheusz i królowa Estera stanowią dobry przykład oddania i posłuszeństwa w spełnianiu świeckich obowiązków (Est. 2:21-23; 6:2, 3, 10; 8:1, 2; 10:2). Jednakże Mardocheusz nieustraszenie odmówił usłuchania królewskiego nakazu składania hołdu nikczemnemu Agagicie Hamanowi. A gdy ten snuł plany zagłady Żydów, Mardocheusz postarał się o wniesienie odwołania, aby na drodze prawnej dochodzić sprawiedliwości (3:1-4; 5:9; 4:6-8).

18. (a) Co dowodzi, że Księga Estery jest ‛natchniona przez Boga i pożyteczna’? (b) Jak zachęca do obrony spraw Królestwa Bożego?

¹⁸ Wszystko przemawia za tym, że Księga Estery rzeczywiście stanowi część Pisma Świętego, które jest „natchnione przez Boga i pożyteczne”. Chociaż nie wspomina bezpośrednio o Bogu ani o Jego imieniu, to zawiera zdumiewające przykłady wiary. Mardocheusz i Estera bynajmniej nie powstali w wyobraźni jakiegoś gawędziarza, lecz istnieli naprawdę i byli sługami Jehowy Boga, bezgranicznie ufającymi w Jego zbawczą moc. Mimo że podlegali „władzom zwierzchnim” w obcym kraju, korzystali z wszelkich środków prawnych, aby bronić ludu Bożego i jego wielbienia. Możemy się dziś na nich wzorować „w obronie oraz prawnym ugruntowywaniu dobrej nowiny” o Królestwie Bożym, które przyniesie wyzwolenie (Filip. 1:7).