9. Kiedy według Wyjścia 12:6 miał zostać zabity baranek paschalny? (Zobacz też ramkę „W której części dnia?”).

⁹ W dziele The Pentateuch and Haftorahs (Pentateuch i haftary) wskazano, że według Księgi Wyjścia 12:6 baranka należało zarżnąć „między dwoma wieczorami”. W niektórych przekładach Biblii użyto właśnie tego wyrażenia. W innych oddano je takimi określeniami, jak: „wieczorem”, „o zmierzchu” lub „w okresie wieczornego zmierzchu”. W polskim przekładzie żydowskiego Tanachu rabin Izaak Cylkow przyznał: „Abenezra [Abraham ibn Ezra] rozumie tu, jak Karaici [karaimi] i Samarytanie czas zmierzchu od zachodu słońca do zapadnięcia nocy”. Tak więc baranek miał być zabity po zachodzie słońca, ale jeszcze przed nastaniem ciemności — na początku 14 Nisan.

10. Kiedy według niektórych zabijano baranka i jakie pytanie rodzi takie wyjaśnienie?

¹⁰ W późniejszych czasach niektórzy Żydzi zaczęli uważać, że zabicie wszystkich baranków przyprowadzanych do świątyni musiało trwać wiele godzin i że w związku z tym słowa z Księgi Wyjścia 12:6 odnoszą się do końcowej części 14 Nisan — od momentu, gdy słońce zaczyna skłaniać się ku zachodowi (po południu), do końca dnia (o zachodzie słońca). Ale gdyby takie zrozumienie było właściwe, to kiedy należało spożyć posiłek paschalny? Profesor Jonathan Klawans, znawca starożytnego judaizmu, zauważył: „Nowy dzień rozpoczyna się wraz z zachodem słońca, tak więc ofiarę składa się 14 dnia, ale początek Paschy i posiłek przypada na 15 dzień, chociaż w Księdze Wyjścia nie podano takiej sekwencji dat”. Napisał również: „Literatura rabiniczna (...) nawet nie twierdzi, że opisuje nam, jak obchodzono seder [wieczerzę paschalną] przed zburzeniem świątyni” w 70 roku n.e. (kursywa nasza).