1. Opisz położenie żydowskich jeńców w Babilonie.

BYŁ to mroczny okres w dziejach Judy. Członkowie ludu sprzymierzonego z Bogiem zostali przemocą zabrani z ojczyzny i zaczęli wegetować na wygnaniu w Babilonie. Owszem, zyskali tam pewną swobodę, dzięki której mogli wykonywać codzienne zajęcia (Jeremiasza 29:4-7). Niektórzy nawet wyuczyli się zawodu lub zajęli się prowadzeniem interesów (Nehemiasza 3:8, 31, 32).a Mimo to ich życie nie było łatwe. Przebywali przecież w niewoli — w sensie fizycznym i duchowym. Przyjrzyjmy się temu bliżej.

2, 3. Jak wygnanie Żydów wpłynęło na oddawanie czci Jehowie?

² Kiedy w 607 roku p.n.e. wojska babilońskie zburzyły Jerozolimę, nie tylko zniszczyły państwo, ale także zadały cios religii prawdziwej. Ograbiły przecież i obróciły w gruzy świątynię Jehowy, a plemię Lewiego częściowo wzięły do niewoli, częściowo zaś wybiły, co zrujnowało instytucję kapłaństwa. Żydzi, nie mając świątyni, ołtarza ani usługującego grona kapłanów, nie byli w stanie składać prawdziwemu Bogu ofiar zgodnych z wymogami Prawa.

³ Wierni członkowie tego ludu mogli nadal zachowywać swą odrębność wyznaniową przez dokonywanie obrzezania i przestrzeganie Prawa tak dalece, jak to było możliwe. Mogli na przykład wstrzymywać się od spożywania pewnych pokarmów i obchodzić sabat. Ale w ten sposób narażali się na kpiny swych pogromców, którzy ich obrzędy religijne uważali za głupie. Przygnębienie wygnańców znalazło wyraz w słowach psalmisty: „Nad rzekami Babilonu — tam siadaliśmy. I płakaliśmy, gdyśmy wspominali Syjon. Na topolach pośród niego zawiesiliśmy nasze harfy. Tam bowiem ci, którzy nas trzymali w niewoli, domagali się od nas słów pieśni, a ci, którzy z nas drwili — weselenia się: ‚Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu’” (Psalm 137:1-3).

4. Dlaczego Żydzi nie mieli co liczyć na to, że wybawią ich inne narody, i do kogo mogli zwrócić się o pomoc?

⁴ U kogo żydowscy jeńcy mogli szukać pociechy? Skąd oczekiwać wybawienia? Z pewnością nie ze strony okolicznych narodów! Żaden z nich nie zdołałby stawić czoła armii babilońskiej, ponadto zaś wiele nienawidziło Żydów. Ich sytuacja jednak nie była beznadziejna. Chociaż przebywali w niewoli, Jehowa — przeciw któremu zbuntowali się jako wolny naród — wspaniałomyślnie zwrócił się do nich z krzepiącym zaproszeniem.