Czego się możemy nauczyć:

1:2. Spełniła się dana jakieś 200 lat wcześniej zapowiedź z Księgi Izajasza 44:28. Proroctwa zapisane w Słowie Jehowy nigdy nie zawodzą.

1:3-6. Nie wszyscy Izraelici mogli powrócić do ojczyzny i podobnie dziś nie wszyscy Świadkowie Jehowy mogą pełnić służbę pełnoczasową lub pomagać tam, gdzie są większe potrzeby. Jednak wzorem owych starożytnych sług Bożych wspierają oni i zachęcają osoby, które podjęły się dodatkowych zadań; ponadto składają dobrowolne datki na dzieło głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów.

3:1-6. W siódmym miesiącu (Tiszri, na przełomie września i października) roku 537 p.n.e. wierni repatrianci złożyli pierwszą ofiarę. Babilończycy wkroczyli do Jerozolimy w piątym miesiącu (Ab, na przełomie lipca i sierpnia) roku 607 p.n.e., a dwa miesiące później miasto było już zupełnie zniszczone (2 Królów 25:8-17, 22-26). Okres spustoszenia Jerozolimy zakończył się zatem w przewidzianym czasie — po siedemdziesięciu latach (Jeremiasza 25:11; 29:10). Wszystko, co zapowiedziano w Słowie Jehowy, zawsze się spełnia.

4:1-3. Wierny ostatek odrzucił propozycję, za którą krył się sojusz religijny z czcicielami fałszywych bogów (Wyjścia 20:5; 34:12). Również dzisiejsi słudzy Jehowy nie nawiązują współpracy międzywyznaniowej.

5:1-7; 6:1-12. Jehowa potrafi tak pokierować wydarzeniami, by zapewnić powodzenie swoim sługom.

6:14, 22. Gorliwe uczestnictwo w dziele Jehowy jest warunkiem Jego łaski i błogosławieństwa.

6:21. Obserwowanie, jak dzieło Jehowy nabiera rozmachu, pobudziło Samarytan (ludzi z narodów osiedlonych na terytorium Izraela) oraz repatriantów, którzy ulegli wpływom pogańskim, do dokonania niezbędnych zmian w życiu. My również powinniśmy z entuzjazmem wykonywać wolę Boga i głosić o Jego Królestwie.

Czego się możemy nauczyć:

7:10. Ezdrasz stanowi dla nas dobry przykład, ponieważ sumiennie studiował Słowo Boże i był skutecznym nauczycielem. Z modlitwą „przygotował swe serce, by radzić się prawa Jehowy”. Do wypowiedzi Bożych przywiązywał najwyższą wagę. Stosował w praktyce nabywaną wiedzę i przykładał się do nauczania.

7:13. Jehowa życzy sobie, byśmy służyli Mu z ochoczym duchem.

7:27, 28; 8:21-23. Ezdrasz wszelkie zasługi przypisywał Jehowie; przed wyruszeniem w długą i niebezpieczną podróż do Jerozolimy skierował do Niego błagalną modlitwę. Aby przysporzyć chwały swemu Bogu, był gotów narazić się na niebezpieczeństwo. Warto go pod tymi względami naśladować.

9:2. Powinniśmy poważnie traktować biblijną radę, by pobierać się „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39).

9:14, 15. Złe towarzystwo może nas pozbawić uznania Jehowy.

10:2-12, 44. Ci, którzy zawarli małżeństwa z cudzoziemkami, pokornie okazali skruchę i naprawili swój błąd. Ich postawa i postępowanie w tej sprawie są godne naśladowania.

Jehowa dotrzymuje obietnic

Jakże cenna jest dla nas Księga Ezdrasza! Jehowa w wyznaczonym przez siebie czasie spełnił zapowiedź, że uwolni swój lud z Babilonu i przywróci prawdziwe wielbienie w Jerozolimie. Czyż nie umacnia to naszej wiary w Jehowę i Jego obietnice?

Pomyśl też, jak ciekawe przykłady możemy znaleźć w tej księdze biblijnej. Ezdrasz i Żydzi, którzy się do niego przyłączyli, by poprzeć odnowę czystego wielbienia w Jerozolimie, przejawiali godne naśladowania oddanie dla Boga. Księga Ezdrasza zwraca również uwagę na wiarę bogobojnych cudzoziemców oraz pokorną postawę osób przejętych skruchą z powodu złego postępowania. Jej natchniona treść to wyraźny dowód, że „słowo Boże jest żywe i oddziałuje z mocą” (Hebrajczyków 4:12).