15. (a) Czego Chrystus oczekiwał od zbiorowego zarządcy domu? (b) Co dowodzi, że klasa niewolnika miała tak czynić jeszcze przed przybyciem Chrystusa w celu dokonania przeglądu?

¹⁵ Jezus oczekiwał od ogółu namaszczonych chrześcijan, że jako wierny zarządca będą ‛w słusznym czasie rozdawać służbie należną miarę żywności’ (Łukasza 12:42). Według Łukasza 12:43 powiedział: „Szczęśliwy ten niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, znajdzie go tak czyniącego!” Oznacza to, że namaszczeni niewolnicy mieli rozdzielać pokarm duchowy członkom zboru chrześcijańskiego, to jest domownikom Bożym, zanim jeszcze Chrystus przyszedł, aby się z nimi rozliczyć. Kogo zastał on przy rozdawaniu pokarmu, gdy powrócił z władzą królewską w roku 1914, a w roku 1918 przystąpił do inspekcji w domu Bożym? (Malachiasza 3:1-4, Biblia Tysiąclecia, wyd. II; Łukasza 19:12; 1 Piotra 4:17).

16. Dlaczego można powiedzieć, że kościoły chrześcijaństwa nie dostarczały pokarmu duchowego na czas słuszny, gdy w roku 1918 Chrystus przybył na inspekcję domu Bożego?

¹⁶ W miarę jak kończył się długi okres, w którym Jezus czekał po prawicy Jehowy, stawało się jasne, kto jeszcze przed rokiem 1914 rozdawał czeladzi Chrystusa strawę duchową. Czy może kościoły chrześcijaństwa? Bynajmniej. Zbyt mocno zaangażowały się w politykę. Chętnie pozwoliły się użyć za narzędzia do popierania ekspansji kolonialnej i prześcigały się wzajemnie w okazywaniu patriotyzmu, torując drogę nacjonalizmowi. Wkrótce ściągnęły na siebie ogromną winę krwi udzieleniem czynnego poparcia rządom uwikłanym w pierwszą wojnę światową. Pod względem duchowym dały się unieść prądom modernistycznym i osłabły w wierze. Liczni przedstawiciele kleru nie potrafili stawić czoła ewolucjonizmowi i krytyce wyższej, co doprowadziło do kryzysu. Od chrześcijaństwa naprawdę nie można było oczekiwać pokarmu duchowego!

17. Dlaczego Chrystus odrzucił niektórych namaszczonych chrześcijan i jakie miało to dla nich następstwa?

¹⁷ Podobnie nie dostarczali żadnego zdrowego pokarmu duchowego ci namaszczeni chrześcijanie, których bardziej interesowało własne zbawienie niż obracanie talentem otrzymanym od Pana. Okazali się ‛gnuśni’ i niezdolni do zadbania o jego majętność. Wyrzucono ich zatem „na zewnątrz do ciemności”, gdzie znajdowały się już kościoły chrześcijaństwa (Mateusza 25:24-30).

18. Kogo Pan zastał przy rozdzielaniu służbie pokarmu duchowego na czas słuszny i jakie fakty to potwierdzają?

¹⁸ Kogo więc Pan, Jezus Chrystus, zastał przy rozdzielaniu służbie w słusznym czasie należnej miary żywności, gdy przybył w roku 1918, aby dokonać przeglądu swoich niewolników? A kto już przedtem umożliwił szczerym poszukiwaczom prawdy poprawne zrozumienie takich kwestii, jak ofiara okupu, imię Boże, niewidzialna obecność Chrystusa i znaczenie roku 1914? Kto zdemaskował naukę o Trójcy, nieśmiertelności duszy i piekle? Kto ostrzegał przed niebezpieczeństwami wynikającymi ze spirytyzmu i ewolucjonizmu? Fakty dowodzą, że czyniła to grupa namaszczonych duchem chrześcijan, związanych z wydawcami czasopisma Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa, ukazującego się obecnie pod nazwą Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy.

19. Jak jeszcze przed rokiem 1918 pojawiła się klasa wiernego niewolnika, za pomocą jakich środków rozdzielała pokarm duchowy i od kiedy?

¹⁹ W Strażnicy z 1 listopada 1944 roku można było przeczytać: „W roku 1878, na 40 lat przed rokiem 1918, w którym Pan przyszedł do świątyni, istniała klasa szczerych, poświęconych chrześcijan, którzy odcięli się od hierarchii i duchowieństwa i chcieli praktykować chrystianizm (...) W lipcu 1879 roku zaczęło się ukazywać niniejsze czasopismo — Strażnica, które wszystkim poświęconym dzieciom, czyli domownikom, miało regularnie dostarczać ‛pokarm na czas słuszny’, to znaczy udostępniać im prawdy pochodzące od Boga za pośrednictwem Chrystusa”.

20. (a) Jak w czasach nowożytnych pojawiło się Ciało Kierownicze? (b) Czym się zajmowali członkowie Ciała Kierowniczego i pod czyim przewodnictwem?

²⁰ W artykule omawiającym powstanie dzisiejszego Ciała Kierowniczego, opublikowanym w Strażnicy z 1 grudnia 1972 (nr 7/XCIII), napisano: „Pięć lat później [w roku 1884] została prawnie zarejestrowana korporacja Zion’s Watch Tower Tract Society, która odtąd służyła w roli organu dostarczającego pokarmu duchowego tysiącom szczerych ludzi pragnących poznać Boga i zrozumieć Jego Słowo (...) Współpracę z tym Towarzystwem, którego główna siedziba znajdowała się w Pensylwanii, nawiązali dalsi oddani Bogu, ochrzczeni i namaszczeni (pomazani) duchem chrześcijanie. Bez względu na to, czy weszli w skład Zarządu Towarzystwa, czy nie, stawiali siebie do dyspozycji, podejmując się specjalnych zadań na rzecz klasy ‛niewolnika wiernego i rozumnego’. Pomagali w karmieniu klasy ‛niewolnika’ i przewodzeniu jej, i tak pojawiło się ciało kierownicze. Stało się to w sposób oczywisty dzięki oddziaływaniu niewidzialnej, czynnej mocy Jehowy, czyli ducha świętego. Było w tym też kierownictwo Głowy zboru chrześcijańskiego, Jezusa Chrystusa”.

21. (a) Kogo Chrystus zastał przy rozdzielaniu pokarmu duchowego i jak ich wynagrodził? (b) Co czekało na wiernego niewolnika i jego Ciało Kierownicze?

²¹ Kiedy w roku 1918 Jezus Chrystus dokonał przeglądu tych, którzy się podawali za jego niewolników, znalazł międzynarodową grupę chrześcijan publikujących prawdy biblijne zarówno na użytek zboru, jak i do służby kaznodziejskiej poza nim. W roku 1919 wypadki faktycznie potoczyły się zgodnie z zapowiedzią z Ewangelii według Mateusza 24:46, 47: „Szczęśliwy ten niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, znajdzie go tak czyniącego. Zaprawdę, powiadam wam: Ustanowi go nad całą swoją majętnością”. Prawdziwi chrześcijanie weszli do radości swego Pana. Okazali się ‛wierni w nielicznych rzeczach’, toteż Pan ustanowił ich „nad wieloma” (Mateusza 25:21). Wierny niewolnik i jego Ciało Kierownicze byli na swoim miejscu, gotowi do większych zadań.

Należna miara żywności w słusznym czasie

5, 6. (a) Jakie większe zadanie otrzymał zarządca domu Chrystusa? (b) Jakie proroctwa miały się spełnić po roku 1914 i jak miała w tym uczestniczyć klasa zarządcy?

⁵ Panujący już Król, Jezus Chrystus, zlecił swemu ziemskiemu zarządcy domu nowe, większe zadanie. Chrześcijanie namaszczeni duchem mieli zostać „ambasadorami” Boga, zastępującymi ukoronowanego Króla, który objął władzę nad wszystkimi ludami ziemi (2 Koryntian 5:20; Daniela 7:14). Odtąd ich wspólny obowiązek nie miał polegać na samym rozdawaniu namaszczonej służbie „należnej miary żywności”, dostarczanej „w słusznym czasie” (Łukasza 12:42). Mieli wziąć udział w realizowaniu proroctw, które zaczęły się spełniać po ustanowieniu Królestwa w roku 1914.

⁶ Co to oznaczało w praktyce? Otóż głoszenie „dobrej nowiny o Królestwie” miało ogarnąć „całą zamieszkaną ziemię” (Mateusza 24:14). Co więcej, zaczęto obwieszczać dobitne orędzia o osądzeniu znikczemniałego szatańskiego systemu i jego popleczników. ‛Poruszyło’ to narody i doprowadziło do pojawienia się „rzeczy pożądanych”, to znaczy „drugich owiec” Chrystusa (Aggeusza 2:7; Jana 10:16). Od roku 1935 na całym świecie zaczęła napływać do organizacji Jehowy „wielka rzesza” (Objawienie 7:9, 10). Wymagało to ciągłych usprawnień organizacyjnych. Mówiąc symbolicznie, kamienie należało zastąpić żelazem, drewno miedzią, żelazo srebrem, a miedź złotem (Izajasza 60:17). Wszystko to dokonuje się po roku 1919 pod ścisłym, aktywnym przewodnictwem Jezusa Chrystusa, który powierzył ogół ziemskich spraw Królestwa, czyli swą majętność, klasie wiernego niewolnika i jej Ciału Kierowniczemu.

7. Co wiązało się z liczniejszymi obowiązkami klasy zarządcy?

⁷ Na niewolniku Pana, na zarządcy jego domu, spoczęło teraz więcej obowiązków, z czym oczywiście wiązała się wzmożona działalność redakcyjna i wydawnicza. Trzeba było regularnie dostarczać aktualny pokarm duchowy na łamach Strażnicy. Budowaniu „czeladzi” służyło również czasopismo Złoty wiek (znane później jako Pociecha, a potem Przebudźcie się!); zaczęto je wydawać w roku 1919 z myślą o obudzeniu zainteresowania wśród szerokiego ogółu (Mateusza 24:45). Z biegiem lat ukazało się też mnóstwo książek, broszur i traktatów.