Niemniej czekało na odpowiedź bardzo ważne pytanie: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym?” (Mateusza 13:24-30, NW; 24:45, NW). Kto reprezentował na ziemi odbudowane królestwo Dawidowe? Na pewno nie cieleśni bracia Daniela, to znaczy Żydzi. Zostali odrzuceni, gdyż brakowało im wiary i nie uznali Mesjasza (Rzymian 9:31-33). Wiernego niewolnika nie można się też było doszukać wśród organizacji chrześcijaństwa. Niegodziwe uczynki dowodziły, że Jezus ich nie znał (Mateusza 7:21-23). Kto więc okazał się tym niewolnikiem?

8. Kto w czasie końca okazał się „niewolnikiem wiernym i rozumnym”? Skąd o tym wiemy?

⁸ Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że była nim garstka namaszczonych duchem braci Jezusa, którzy w 1914 roku nosili miano Badaczy Pisma Świętego, a od roku 1931 stali się znani jako Świadkowie Jehowy (Izajasza 43:10). Tylko oni publicznie głosili o odrodzeniu się Królestwa Dawidowego (Mateusza 24:14). Jako jedyni trzymali się z dala od świata i wywyższali imię Jehowy (Jana 17:6, 14). I tylko na nich spełniły się proroctwa biblijne dotyczące dziejów ludu Bożego w dniach ostatnich.

Od roku 1919 było już jasne, że „niewolnikiem wiernym i rozumnym” jest namaszczony ostatek