Teraz niektórzy z tych uczniów aresztowanego Jana przychodzą do Jezusa i zadają pytanie: „Dlaczego my i faryzeusze pościmy, a uczniowie twoi nie poszczą?” Faryzeusze poszczący dwa razy w tygodniu traktują tę praktykę jako obrządek swojej religii. Uczniowie Jana być może uznają podobny zwyczaj. Możliwe też, że poszczą na znak żalu z powodu uwięzienia Jana, i dziwią się, dlaczego uczniowie Jezusa nie dzielą z nimi smutku w tak widomy sposób.

Jezus daje im następujące wyjaśnienie: „Czyż mogą goście weselni się smucić, dopóki z nimi jest oblubieniec? Nastaną jednak dni, gdy oblubieniec zostanie im zabrany, a wtedy pościć będą”.

Uczniowie Jana powinni sobie przypominać, że nazywał on Jezusa Oblubieńcem. Sam Jan nie uważałby za stosowne pościć, dopóki Jezus jest obecny, i tak właśnie postępują uczniowie Jezusa. Później, gdy Jezus umrze, będą się smucić i pościć. Kiedy jednak zostanie wskrzeszony i wstąpi do nieba, nie będzie już powodu do poszczenia na znak żałoby.

Potem Jezus przytacza następujące unaocznienia: „Nikt nie wstawia w starą szatę łaty z sukna nowego, bo taka łata ściąga cały materiał i rozdarcie staje się gorsze. I nie wlewają wina młodego do starych bukłaków, bo inaczej bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki niszczeją. Ale młode wino wlewa się do nowych bukłaków”. Co wspólnego mają one z postem?

Jezus spróbował tu pomóc uczniom Jana zrozumieć, że nikt nie powinien oczekiwać od jego naśladowców, iż będą postępować według dawnych zwyczajów judaizmu, takich jak rytualny post.

[Całostronicowa ilustracja na stronie 26]